Vrijdag 2 oktober 2015
Nog veel vakantie uren over, daarom heb ik een week vrij genomen. Een hele week herfstvakantie, hoe lang is dat niet geleden? Maar thuiszitten, nee. Nu gaan we er lekker van genieten. Lekker weg, naar het buitenland. Met de auto, dus liever niet al te ver weg. En ergens waar we nog niet geweest zijn, een nieuwe omgeving. Niet de bekende weg, niet de gemakkelijke weg. Een moeilijke weg heeft later mooiere momenten.
Sauerland, Winterberg is het dus geworden. Iedereen is er geweest en wij nog niet. Het klinkt ver weg, Winterberg, waar men gaat skieën, maar het is redelijk dichtbij qua afstand, 250 km vanaf Eindhoven. Maar het is wel lang rijden qua tijd, omdat het vandaag zo druk op de weg is. In Duitsland schiet het niet meer op. Het is warm, zonnig en er staat file. Er wordt aan de weg gewerkt. Veel vrachtverkeer en weekendgangers met fietsendragers verstoppen de wegen rond Dortmund. Ook op het laatste stuk in het rustige Sauerland staan we in de file wegens wegwerkzaamheden. We doen er 4 ½ uur over. Nog moe van de laatste weken van hard werken en de lange autozit die mijn spieren extra stram hebben gemaakt, komen we aan bij het appartement dat we gehuurd hebben. Het is een grote Duitse woning waarvan wij de helft van de onderste etage hebben. Het is nieuw en degelijk ingericht, gewoon perfect. Een zeer goede prijs/kwaliteit verhouding. Een receptie is er niet, je moet bellen als je er bent.
Winterberg, wintertime, Jakobusstrasse, Roompot Bergresort Winterberg, Hogenboom vakantieparken Sauerland.
Zaterdag 3 oktober 2015
Bellen is een handige functie op mijn nieuwe smartphone, dat ik echter zelden doe. De benaming phone mag weg, maar smart is ie wel. Eerlijk gezegd is mijn smart een futuristisch en grenzenverleggend apparaat met al die handigheden die je ermee kan doen. Het is een goed fototoestel, een computer met internet, een speelmaatje en telefoon ineen. Door de ontwikkeling van de apps is het toestel een nieuw pad in de evolutie van de digitale wereld gaan volgen. Met Whatsapp communiceren we met het thuisfront, met WordOn speel ik een soort scrabble spel, met Duolingo oefen ik een Franse les en er is een app waarmee ik met mijn broer schaak. In het huis is er wifi, ik zie of ik een nieuwe mail heb en ben met de wereld verbonden. Ik heb een prepaid abonnement, zonder wifi geen internet, maar dan nog ben ik verbonden. Daar doe ik natuurlijk vrijwillig aan mee door de smart aan te laten staan. Big Brother is nu heel dichtbij. Zo zijn er de sms’jes die binnenkomen: welkom in Duitsland als je de grens passeert en bijbehorende reclame; speel nu mee in het prijzencircus. Als mijn apparaat aan staat ben ik te traceren via de satelliet. Nu maakt mij dat niet uit en ik zet bij wijze van proef ook de GPS continue aan. Vooraf heb ik een kaart van dit deel van Duitsland gedownload en via de satelliet zie ik precies waar ik ben. Het was handig op de heenweg om het vakantiehuis te vinden. Het is handig tijdens onze wandelingen. Het vakantiehuis is nog een lege vlek op de kaart, het staat er pas een jaar en de opgeslagen beelden zijn dus ouder, maar ik zie wel precies de locatie waar ik ben. Tijdens het wandelen in het bos in de heuvels en langs weilanden vind ik ieder pad, zelfs ter grootte van een karrespoor. Bijzonder handig is de functie ‘locatie aan’ bij het nemen van een foto. Achteraf kan ik precies zien waar de foto is genomen.
Ook heb ik Google Photos geïnstalleerd, van alle foto’s wordt automatisch een back-up gemaakt. Dit is gratis en onbeperkt als je de keuze maakt het in een iets mindere kwaliteit op te slaan. Dit doet Google natuurlijk niet voor niets, ze willen alles van je weten. Ze volgen je gewoontes, je gedrag, je interesses met het doel passende advertenties bij je te plaatsen. Toch wel handig, Google Photos, ik kan nagaan wat ik die dag gedaan heb. Ik schrijf een opmerking bij de foto’s. Van Google krijg ik mijn verhaal gepresenteerd, de belangrijkste foto’s door Google Photos gegenereerd tot een verslag. Er staan vreemde plaatjes van betreffende locatie tussen. Ook heeft Google Photos van al mijn foto’s de beelden onderverdeeld in onderwerp bvb. auto’s, standbeelden, bloemen, gebouwen, luchten, plaatsen en dingen. Er staat wel eens een misser tussen, bvb. ikzelf als standbeeld.
Ja mijn smart houdt me in de gaten. Het vertelt me het weer in Winterberg, de vooruitzichten. Als we te voet zijn weg geweest en op een bepaalde plaats zijn blijven hangen, zie ik naderhand dat ik dáár mijn auto had geparkeerd. Ja Big Brother heeft het niet altijd goed.
Maar nu is het een paar dagen later, terug naar zaterdag, wat hebben we gedaan?
Het is hier een mooi wandelgebied, de bergen hoger en pittiger dan in de Eifel. Niet voor niets dat het een skigebied is.
De ligging van ons appartement is ideaal, het is tien minuten lopen naar Winterberg, zodat er ook nog wat te beleven is naast wandelen. Althans in het weekend, op een dinsdagavond is er geen kip meer te bekennen. Telkens als we naar ‘huis’ lopen, komen we langs een privéhuis; relax en open staat er op de zoetverlichte borden. Eén keer in het weekend stond er een dure mercedes, maar verder is ook hier geen kip te verkennen. Voor de deur op het trottoir vonden we één eurocent. “Dan zal de prijs wel 49,99 euro zijn”, grapte ik.
Op weg naar Winterberg komen we langs een diepe afgrond, een kloof. Er staat een bordje dat je er kan wandelen. Schluchten-und-Brückenpfad Helletal. Dichter bij Winterberg is een park en een mooi apart gebouw waar de toeristeninformatie is. Deze zijde sluit ook aan op het Helletal. Zo een beetje verborgen daal je af in de gedrochten van de aarde. Vanaf de buitenkant is het helemaal niet te zien dat er een groot natuurgebied verborgen ligt. We beginnen in het park aan onze eerste grote wandeling. Er staan toestellen waarop je je langlauf- en skispieren kan trainen, apparaten om je schouders los te draaien. Een mooi park met allerlei vermaakmogelijkheden zoals schaken, een minigolf op tafelhoogte waarbij je met een keu de golfbal biljart. Restaurant, kinderspeeltuin, een kiosk allemaal verbonden met keurige paden en grote gladgeschoren grasvelden.
Hiervandaan dalen we af, langs trappen en steile paden om ons eerste gebied te verkennen. Het eerste doel is de Bodensee, een klein meer, niet te verwarren met de Bodensee in Oostenrijk. Het is werkelijk een mooi paradijs hier, helemaal geen hel. De bomen groeien gewoon kaarsrecht op de steile, schuine hellingen, een klein beekje hoor je stromen in de diepte. De hemel is blauw, de zon nog op oktoberbest. De Bodensee heeft groen water en is omgeven door hoge hellingen met herfstkleurige bomen. De eerste bladeren zijn gevallen en paddenstoelen schieten uit de grond, ook soorten die je in Nederland niet zo gauw meer ziet.
We besluiten verder te lopen. Nu met GPS zie ik elk klein paadje en hoef ik niet meer te verdwalen. Normaal gezien zouden we dezelfde weg teruglopen, maar nu met kaart kunnen we een andere route nemen en met een boog terug om bij ons vakantiehuis uit te komen.
We doen zelfs een extra stuk omdat er een molen op de kaart staat die niet ongezien kan blijven. Ineens worden we overvallen door een zwerm lieveheersbeestjes, wel duizenden. Ze zijn alleen hier op een klein stukje weg langs een weiland. Het lijkt wel of we aangevallen worden zoals in de film ‘the birds’ van Hitchcock. Ze spatten tegen ons aan, tientallen zitten er op onze jas. Ze gaan op mijn bril zitten. Overal waar je kijkt vliegen ze. Ik maak een leuke selfie met Inge op de achtergrond die lieveheersbeestjes van haar jas zit te verwijderen. We draaien om, gaan terug, kijken nog eens hoe we moeten lopen. Toch die kant op, verder, nogmaals ondergaan we een aanval, ze doen ons geen kwaad. Van helletocht, langs rivier de Helle met hellingen naar lieveheersbeestjes. De molen hebben we niet meer gevonden. Het pijltje op de routeplanner heeft ons via de kortste route naar huis geleid.
Zondag 4 oktober 2015
We gaan naar de Kahler Asten, de een na hoogste top van Sauerland. Het ligt vijf kilometer ten westen van Winterberg en is 841 meter hoog. Al ligt er nog geen sneeuw, het is te merken dat dit een geliefd skigebied is. De groene bergweiden op de hellingen hebben een ideale hoek om over misschien wel een maand te kunnen afdalen op een witte piste. De natuur is schitterend en de lucht schoon. Van de vieze lucht in het Ruhrgebied, westwaarts richting Nederland, is hier niets te merken. In een boekje van de ANWB lees ik dat de luchtkwaliteit in Winterberg uitstekend is, niet alleen wat zuiverheid betreft - met weinig allergene stoffen - maar ook in vochtigheid en straling.
De auto hebben we op een parkeerplaats achtergelaten en nu klauteren we de berg op. Onderweg eten we blauwbessen die hier weelderig groeien. Het staat helemaal vol met struiken van eetbare bessen. Het seizoen is alweer een paar maanden voorbij, maar ze smaken nog best wel. Op de top is er een hoogvlakte, een heidelandschap van bessenstruiken. Je kan er mooi rondwandelen. In het midden is er een weerstation, een hotel-restaurant en een uitkijktoren die we beklimmen tot een hoogte van 863 meter. Hier heb je achter glas een ver uitzicht.
Tekst op een informatiebord: “Het natuurreservaat Kahler Asten is het op één na grootste heidegebied van Noord-west Duitsland. Het gebied ligt 751 tot 841 meter boven de zeespiegel en is daarmee het hoogst gelegen heidegebied in de Duitse deelstaat Nordrhein-Westfalen met een oppervlakte van 49 ha. Het uitgestrekte heidelandschap is het leefgebied voor tal van zeldzame dier- en plantensoorten.”
Op de top is ook nog een bron, de Lennerquelle, hier ontspringt de rivier de Lenne.
Maandag 5 oktober 2015
Een mooi bruggetje naar het volgende, de Ruhrquelle. Vanaf het vakantiehuis gaan we deze bron zoeken, de wegwijzers staan bij ons in de straat.
Winterberg is een ideaal wandelgebied. In principe heb je de auto niet nodig. Er is genoeg te zien en te ontdekken. Andere vakanties rijden we vele kilometers met de auto om de omgeving te verkennen. Hier hoeft dat niet, voorlopig zijn we nog niet klaar met Winterberg.
We lopen langs de St, Jacobusroute. De weg stijgt en vanaf het noordoosten is er een mooi uitzicht over Winterberg. Vervolgens gaan we het bos in en strekken de kuitspieren op een steil zandpad met boomwortels. Het is rustig, maar als ik wil plassen komen er ineens van alle kanten mensen tevoorschijn. Even verderop waar het pad afdaalt staat een groep mensen, mountainbikers en wandelaars. Daar is het: de Ruhrquelle, het staat op een stenen paal geschreven. Hier ontspringt de rivier de Ruhr die naar het westen stroomt en in de Rijn uitmondt. Het gebied rondom de rivier is beter bekend dan de rivier zelf: het Ruhrgebied, een sterk geïndustraliseerde regio met vele aaneengegroeide grote steden dat een bron van milieuvervuiling is geworden. Hoe tegengesteld met de bron van de rivier, hier nog puur, zuiver en ongeschonden zonder zonden.
Met behulp van de GPS verkennen we een nieuw stuk gebied op de terugweg van onze rondwandeling. Prachtige heuvellandschappen in schone blauwe lucht, hoe tegengesteld ook met de grijze, vieze lucht, grauwe steden met fabriekspijpen, schoorstenen van het Ruhrgebied.
We vermaken ons nog even bij een serie houten blokhutten die met hangtrappen en klimtouwen met elkaar verbonden zijn. Acrobatisch vermaak.
De koeien kijken ons verbaasd aan als ik met mijn smart het spoor door de uitgestrekte bergweiden weet te vinden. Meer dan een bron hebben we niet nodig om ons te vermaken. Zelfs van het bronwater wordt een lekker biertje gebrouwen.
Dinsdag 6 oktober 2015
We wandelen naar de skischans, een opvallend monument in Winterberg. Symbool voor de stad.
Alweer komen we langs een bron, van het riviertje de Helle die gedeeltelijk ondergronds naar ons eerder verkende Helletal stroomt. We naderen het wintersportdomein, de skiliften en de hoge springschans St. George. Het hoogteverschil van de skischans bedraagt 100 m. Voor 1 euro kan je naar boven, daar waar de afsprong is. Ongelooflijk dat men hier vanaf durft, zo steil. Op het eind is een grasmat, straks met sneeuw bedekt, dat veel te kort lijkt te zijn om tijdig af te remmen. Als we er beneden voorbij lopen blijkt het daar steil omhoog te gaan.
Op deze wandeling zijn de bouwvakkers actief: nieuwe investeringen en uitbreidingen voor de goedlopende wintersport en alles klaarmaken voor de naderende winter. We lopen onder de bergflank met allemaal zwart-witte Landal huizen. Zo doen we weer een gebied, een nieuwe route op onze verkenningstocht rondom Winterberg. Dan zoeken we nog een Aldi, want ‘al die’ Duitse winkels zijn in Duitsland veel leuker. Met behulp van de GPS vinden we het. Later die avond zie ik een melding op mijn smart dat ik dáár mijn auto had geparkeerd. We waren denk ik de enige die te voet naar dit op auto’s ingestelde - ook een beetje afgelegen bedrijventerrein met veel garages - winkelpand zijn gegaan. Foutje Google!
Woensdag 7 oktober 2015
In een boekje zie ik dat je de “Panorama Erlebnis Brücke” niet mag missen. We hadden er nog niet van gehoord. Het is ook nog in Winterberg zelf, dus daarheen vandaag.
De entree is 6 euro, we lopen er eerst even omheen om te kijken of het de moeite waard is. Eromheen is het ook interessant, een sportief outdoorwereldje. Gondels van de skilift komen de berg op met mensen en mountainbikes als bagage. Er wordt druk gefietst, er is een bikepark waar mountainbikers door de lucht zweven. Er is een rodelbaan en een minigolf. Het is interessant, we gaan de Panorama in en vermaken ons best. Je zou kunnen zeggen dat het voor oudere jongeren bedoeld is, maar jongere ouderen worden hier weer iets jonger. Het is een hoge brug met mooi uitzicht op Winterberg en omstreken. Er staan allerlei klim- en klautergevaartes onderweg, netten van touw, tunnels waardoor je heen kan kruipen, veelal hangend hoog boven de grond. Met een glijbaan of hoge trap ga je weer naar beneden. Daar kan je nog op een ijzeren koord lopen van de ene naar de andere boom. En nog een leuke boswandeling met informatie over het dieren- en plantenleven. Dus zeker een leuk uitstapje voor jong en oud.
Vlak voor het donker wordt gaan we vanaf onze appartement naar de dichtstbijzijnde ingang van de diepe kloof van de Helleschlucht. Er is niemand en de natuur is prachtig met paddenstoelen en herfstbladeren, de mysterieuze diepte in het late licht. De Bodensee is groen, in het meer spiegelen de bomen van de bergflanken hun schijn op het wateroppervlak. Zo lopen we in het donker, zonder GPS, op gevoel naar de andere uitgang vlakbij het station.
Donderdag 8 oktober 2015
Een hoge zendermast is me opgevallen, op verschillende plekken zag ik hem staan. Hij is ook zichtbaar van ons appartement. Het laatste doel om naartoe te wandelen hier in Winterberg. Als we langer zouden blijven moeten we echt met de auto op pad. Maar morgen gaan we weer naar huis. Het weer is vandaag troosteloos. Qua weer mogen we overigens niet mopperen. De eerste vier dagen perfect, zonnig, blauwe lucht en aangename temperatuur. De laatste dagen werd het elke dag een beetje minder, mistig, ‘s nachts regen en vandaag voor de eerste keer een miezerregen overdag. We twijfelen om paraplu’s mee te nemen. Zo erg is het ook weer niet. We nemen ze toch maar mee en achteraf verstandig, na een paar uur lopen zouden we toch wel nat zijn geweest.
De zendmast staat in een mooie omgeving. De weg gaat omhoog als we hem weer in het vizier krijgen. De mast staat boven op de Kreuzberg, het is een natuurweg, een wandelgebied. Naast de mast is er een kapel, grote ijzeren kruizen en via de andere kant van de berg de kruisweg met kleine kapelletjes met afbeeldingen van Jezus. Een heilige berg dus met mooi uitzicht over Winterberg. In de kapel is er een afbeelding van Jacobus met de schelp bekend van de Jacobusroute voor pelgrims. Ons appartement is in de Jacobusstrasse. Op een groot ijzeren kruis staat: Mein Herr, mein gott, nicht sehen, doch glauben.
We vervolgen de natuurweg met prachtig uitzicht over de beboste heuvels en dalen en mistige luchten.
Afsluitend eindigen we bij de Lidl.