Vakantie mei 2017 Spanje Benalmádena
03-05-2017 t/m 15-05-2017
Sunweb - Transavia - Hotel Bali
03-05-2017 woensdag, Eindhoven-Benalmádena
Rond 17:00 gaat de vlucht vanaf Eindhoven Airport naar Málaga. Zuid-Spanje, Andalusië, Costa del Sol. Een busje met aanhanger geregeld door onze reisorganisatie Sunweb, brengt ons naar hotel Bali in Benalmádena. Iets over negenen betrekken we onze kamer op de zevende verdieping met uitzicht over zee. We hebben geluk dat we nog in het restaurant een bord avondeten kunnen opscheppen. Ze zijn al aan het opruimen en afsluiten, dus gezellig tafelen is er niet bij, maar ons buikje is gevuld.
De eerste dag is altijd wennen, nieuwe omgeving, vele indrukken van de reis en de omschakeling van werk naar vakantie. Het ziet er naar uit dat we weer geluk met het weer hebben. Vorige week was het hier nog 13° C met veel regen. Nu bij aankomst is het 19° C en de verwachting voor de komende dagen is 23° tot 25° C.
Dit is mijn eerste vakantiedag. Wachten en reizen. Weinig lichamelijke activiteit, slechts een kleine wandeling na aankomst na het eten. Op de buizen van de terrassen is de halve finale Champions League Monaco-Juventus te zien. Ajax heeft eerder, toen we in het vliegtuig zaten, het eerste duel van de halve finale Europa League tegen Lyon met 4-1 gewonnen. Vroeger volgde ik het voetbal intens, nu haast niet meer. Ineens bloeit er weer wat op. Gisteren kon ik genieten van Real Madrid dat met drie doelpunten van Ronaldo met 3-0 won van stadsgenoot Atletico Madrid, de andere halve finale Champions League.
In het vliegtuig was ik aan de biografie van Johan Cruijff begonnen. We vlogen langs de Franse kust via Bordeaux over de Pyreneeën Spanje in, lezend over de duels van Johan tussen Barcelona en Real Madrid. We vlogen over de stad Madrid, ik zag een vliegveld en een stadion. De wolken waren opgelost.
Deze avond ben ik toch niet met mijn hoofd bij het voetbal. Vroeger zou ik enorm teleurgesteld zijn zo’n voetbalavond te missen. Ooit in mijn diensttijd miste ik door een oefening de halve finale PSV-Real Madrid. PSV won naderhand die Europa Cup. Hopelijk is dat voor Ajax nu ook het geval. Maar nu voel ik me moe, mijn spieren zijn stijf en pijnlijk. Waar is de tijd dat ik nog soepel een balletje trapte?
Op teevee een samenvatting kijken dan? Ook dat lukt niet met de Spaanse zenders. Op het balkon overheerst de herrie van airco’s en lawaai van hotel muziek. De temperatuur is nog onbestemd. Koud, maar ook warm. Warm, maar ook koud.
Twee blikjes bier mee naar de hotelkamer. We hebben gratis wifi door heel het hotel. Even lijkt er niks veranderd, maar dan slapen we toch in een hotel op Spaanse bodem.
04-05-2017 donderdag, Benalmádena
Ontbijten en bij daglicht kijken waar we terecht zijn gekomen. We wandelen langs de boulevard in de richting van Torremolinos. Het is nog vroeg in het seizoen, de temperatuur aangenaam en nog niet al te druk met vakantiegangers. Toch is het al best levend met voornamelijk Engelsen en Spanjaarden. Er is een lange boulevard van Benalmádena tot Torremolinos met veel winkels en terrassen. De haven is niet ver van ons hotel. We wandelen tot Torremolinos, nemen een terrasje en gaan weer terug. Nog niet gewend aan t-shirt, korte broek en teva-slippers vangen we de zonnestralen van de Costa del Sol op.
Na een korte siësta gaan we naar het strand. De fijne zandkorrels zijn al haast te warm om met blote voeten overheen te lopen. De zee is krachtig en koel. Mijn lichaam is snel gewend aan het water. De vakantie is begonnen!
05-05-2017 vrijdag, Benalmádena
Zwembroek aan en wandelen langs de andere kant van de kust, richting zuid-west naar Marbella en Gibraltar als je lang genoeg zou doorlopen. Weer een lange boulevard met genoeg mogelijkheden om de buik te vullen en de dorst te lessen. Er staan palmbomen, de stranden zijn lieflijk versierd met de parasols gemaakt van natuurlijke vezels.
Na de bocht van de baai is er een mooi uitzicht op Benalmádena en Torremolinos. De blauwe zee en gele stranden, daarachter de hotels en palmbomen en op de achtergrond een hoge bergtop.
De zee voelt koud en ook eenmaal zwemmend lijkt het of er een diepvriesvak is open blijven staan. Later in de middag ga ik nog een keer zwemmen in onze eigen baai. Hier is het water warmer. Op het strand zijn enkele donkere wolken die de zon nu en dan bedekken, er is een frisse wind die in hevigheid is toegenomen. Wel een prima vakantiedag. In zwembroek langs de kustlijn lopen om op te drogen. In blote bast op het strand een boek lezen. Een ontspannen dag met geen enkele verplichting.
Na het avondeten in het hotelrestaurant zet ik koffie met mijn reiswaterkoker. Mijn inspiratie point om de dag te beschrijven. Aanvankelijk wist ik niets op te schrijven, maar zodoende heb ik toch nog een niet bijster spectaculair weerpraatje kunnen noteren.
06-05-2017 zaterdag, Benalmádena
Vandaag gaan we iets doen, want over het weer kan ik niet blijven schrijven. Het is overigens al behoorlijk warm als we door Benalmádena lopen op zoek naar toeristische informatie. We willen de sightseeing bus doen, hop on hop off. Zo vaak heb ik in diverse steden foto’s van deze bussen genomen, maar nog nooit heb ik er in gezeten. New York was de eerste en nadien als we op vakantie een sightseeing bus tegenkwamen, nam ik er een foto van. Nu heb ik nog nooit behoefte gehad om op zo’n Engelse bus met open dak de stad te bezichtigen, maar wellicht door die bussen met stadsnaam te fotograferen is het er toch van gekomen. Deze bus is vast geïmporteerd, er staat niet eens Benalmádena op, alleen Costa del Sol. De werkelijke reden dat we kaartjes hebben gekocht, is omdat Inge naar de vlindertuin wil. Het buskaartje kost 13 euro p.p. en is 48 uur geldig, daarbij is de entree voor de vlindertuin gratis, wat normaal 10 euro kost. Dus wij stappen in de sightseeing bus en gaan bovenin zitten. Er zijn veel stops met druk verkeer, uitlaatgassen en veel lawaai. We hebben oortjes gekregen die we kunnen inpluggen om de toeristische informatie te horen. Een schelle Spaanse stem die Engels probeert te praten, is niet te verstaan. Een haven, een park, dat zijn de hoogtepunten van de stad. We hebben nog niks gezien, ook geen vlindertuin die boven op de berg moet liggen. We dalen alweer af en zijn weer langs de kust. Blijkt deze bus alleen om 13:00 uur en 16:00 uur langs de vlindertuin te rijden. Een ronde hebben we gedaan, niets interessants gezien. Even wachten op de volgende bus van 13:00 uur en weer hetzelfde traject rijden. Nu wel verder naar boven naar de vlindertuin.
Mariposario de Benalmádena, parques de Mariposas, butterfly park.
Voor ons in de rij, mensen die in de bus zaten, betalen gewoon entree. Ze betalen 10 euro per man terwijl dit bij de buskaart inbegrepen is. We twijfelen, maar hoeven echt niet te betalen. De sightseeing bus komt pas om 17:15 hier weer langs, maar we hebben kaartjes gekregen om met de openbare bus terug te gaan.
In de vlindertuin zijn vele vlinders, vreemd. Vreemde vlinders, mooie vlinders. Het is warm met tropische planten en druk vliegende vlinders. Ze leven maar een paar weken en zijn haastig, je kan er nauwelijks een foto van maken. Er zijn ook twee leguanen die het rustiger aan doen.
De locatie is boven op de berg met uitzicht over zee. Op het uiteinde is een grote Boeddhistische tempel die om 16:00 uur open gaat. We wachten daar op. Het is net een klein stukje Tibet in het Himalayagebergte, de wind op de top, de vlaggetjes in mooie kleuren zoals dat daar gedaan wordt. Een groot Boeddhabeeld binnen, de muren geschilderd in allerlei taferelen. Een rond ijzeren beeld met figuren dat rond gaat. We lopen, ik loop een paar keer rond de tempel, linksom: de wind, het zonlicht dat over de gouden kroon valt, de blauwe zee. Het herinnert me dat ik het rustig aan moet doen, niet ontevreden te zijn. Genieten dat ik vakantie heb. Niet zo gejaagd zijn als een vlinder. Dan maar een beetje meer leguaan. Rustig observeren.
Met de openbare bus gaan we terug naar de kust. Op het oog lijkt het vlakbij, maar het is zeker nog 7 km rijden.
Dan een heel eind langs de kuststrook zwemmen en even een klein stukje hardlopen om mijn zwembroek op te laten drogen.
Avondeten en daarna is er in het hotel nog een vermakelijke Abba uitvoering.
07-05-2017 zondag
Na het ontbijt even versnellen, want we willen om 10:30 aan het begin van de grote straat staan, niet ver van ons hotel. Daar is de opstapplaats voor de sightseeing bus waarmee we volgens ons plan naar het station zullen gaan om daar de trein naar Marbella te nemen. De grotere weg is echter afgesloten voor verkeer, er is een wielerwedstrijd bezig. Dan maar te voet naar het centrale punt van de sightseeing bus. Daar rijdt hij ook niet. In de middag is de wielerwedstrijd pas afgelopen. Plan afgelast. We zijn al bij de haven van Benalmádena, dan lopen we door naar Torremolinos langs de lange boulevard. Wandelen, af en toe een blikje en een bankje; om 16:00 uur zijn we terug in het hotel.
Nog even zwemmen, verbranden op het strand en klaarmaken voor het avondeten.
Het was ongeveer 23° C, maar de zon is sterk en schijnt de hele dag en daarin is het zeker 32° C.
Uitgelezen: Overspel, Paulo Coelho ***
08-05-2017 maandag, boottocht
Onze sightseeing kaartjes blijken geen 48 uur, maar 24 uur geldig te zijn. Daardoor vervalt weer een plan om zo met deze bus naar het station te gaan en dan de trein naar Marbella en Ronda te nemen. Inge is moe van de wandeling van gisteren en dit zou vandaag dan toch niet zo goed uitkomen, want dat worden natuurlijk weer vele kilometers lopen.
Het is weer erg heet in de zon. We doen het rustig aan en boeken twee excursies: morgen naar Gibraltar en vrijdag naar Granada en het Alhambra.
We lopen door naar de haven om een boottocht te doen. Voor 10 euro p.p. gaan we een piratenschip op voor een rondtocht op zee. De trip duurt een uur en aan boord is er een consumptie drinken bij inbegrepen. Deze tochten worden aangeprezen met de mogelijkheid er dolfijnen te zien, maar zoals ik al verwacht had, zien we die niet. De zee is kalm, het uitzicht mooi en hier in de openheid lost het lome, bedrukte gevoel op.
Terug op het vasteland gaat Inge onder een palmboom een boek lezen en ik zwemmen. Het zand is te heet om met blote voeten het brede strand over te steken. De enige mogelijkheid is met Teva slippers en daarmee ga ik ook zwemmen.
We gaan om 22:00 uur naar bed, morgen staat de wekker op half zeven. Niet dat we heel veel gedaan hebben, maar we zijn moe. Ik val meteen in slaap en word om 3 uur wakker met buikpijn. Dat zal van het ijs zijn. Geen ijstoetjes meer nemen. Ik lig de rest van de nacht wakker totdat ik ingedut in het laatste half uurtje gewekt wordt door twee mobiele telefoons die tegelijk afgaan.
09-05-2017 dinsdag, Gibraltar
Snel ontbijten, koffie, een paar witte boterhammen met kaas en een hardgekookt eitje. Meer is er nog niet op dit vroege tijdstip.
Om half acht gaan we mee met de bus naar Gibraltar, geboekt bij een reisbureautje in de straat. Een oudere bus met niet-comfortabele stoelen en een reisleider die apart is. Het is een beetje een raar mannetje, onverzorgd met een te grote winterjas aan. Hij stinkt, heeft geen ondertanden meer en zijn nagels zijn zwart van het vuil. Hij lijkt ook niet meer stabiel te staan. De reden dat hij deze baan heeft is zijn talenknobbel. Hij praat met ons Nederlands, tegen onze buren Duits, door de speaker Engels en Spaans. Even later Italiaans en er is een grote groep Finnen aan boord, 25 tel ik, waarmee hij Fins praat, een van de moeilijkste talen, en op het laatst spreekt hij deze groep toe door de speaker in het Fins. Ik kan het niet controleren of het voor hen verstaanbaar is, maar knap is het wel.
Als we de grens met Gibraltar passeren komt er een douaniere de bus in, ze kijkt vluchtig naar de paspoorten die we open houden. We hebben een gele sticker opgekregen om als groep herkenbaar te zijn. We stappen over in een mini-bus waarmee we de rots opgaan. Eerst het Europa-punt, het meest zuidelijke deel van Gibraltar met het zicht op Afrika, de Middellandse en Atlantische zeeën. Onderweg heeft iemand het busje verlaten wegens wagenziekte. Smalle bochtige, stijgende wegen vereisen een sterke maag.
Daarna gaan we de druipsteengrotten van Michael’s cave in waar de laatste Neanderthalers gezeten kunnen hebben. Het is een vochtige grot die goed druipt met veel kleuren licht voor de toerist en achtergrondmuziek om de sfeer er in te houden.
Daarna gaat het busje hoger de welbekende, typisch van vorm, rots op met de apen. Er leven hier ongeveer 300 berberapen. We hebben geluk de oudste aap te zien. Hij is 30 jaar, dat qua leeftijd vergelijkbaar is met een 100-jarige mens.
Daarna gaan we naar de stad Gibraltar waar we drie uur vrije tijd hebben. Gibraltar is Engels, maar je kan zowel in Ponden als Euro’s betalen. Het is een belastingstaatje, de benzineprijs is het laagst van Europa, alcoholische dranken en sigaretten worden veelvuldig gekocht. De prijzen staan over het algemeen slecht aangegeven of niet. De bedoeling is om geld te verdienen aan de toerist die toch niet meer terugkomt. Ik hou niet van die praktijken, dan koop ik nog liever niets. Als we teruggaan missen we een Fin. Die wordt een half uur later gevonden. Bij de grens moet iedereen de bus uit en langs de douane lopen waar niet heel nauwkeurig naar de paspoorten wordt gekeken. Daarna staan we buiten met zo’n 200 man een half uur op onze bussen te wachten, die gecontroleerd moeten worden op smokkelwaar.
Tegen zevenen zijn we terug in het hotel, waar we voor het eerst deze dag eens fatsoenlijk kunnen eten.
10-05-2017 woensdag, Málaga
Met de bus naar Málaga. Een rit kost 1,65 euro p.p., daarmee kan je bij de volgende bushalte in Benalmádena uitstappen of bij het eindpunt in Málaga, wat wij dus doen. De afstand is niet zo ver, ik schat 10 à 15 km. We doen er één uur over. Kaartjes worden veelal contant in de bus betaald en als er een hele rij de bus in moet, staat deze wel 5 minuten stil. Niet dat we het erg vinden. Het is vermakelijk om naar de stoelendans te kijken, aangezien wij in het begin van het traject opgestapt zijn en een zitplaats hebben. Dan moeten er weer mensen staan, dan stappen er weer velen uit, dan is er weer een plaatsje vrijgekomen waarvoor de buurman moet opstaan. Ondertussen is er een constant hard gekakel van Spaanse flamenco getrainde stemmen. Dat houdt niet op, gaat voortdurend door, door elkaar heen, een hoop lawaai dat ook weer niet storend is. Het is ongeveer het geluid van een kolonie zeemeeuwen op een eiland, als ze lawaai maken dan. Toch niet duur zo’n voorstelling van 1,65 euro.
Málaga is een prachtige stad. We hebben er meteen het goede gevoel bij. Sfeervol, kleurrijk en mooi. Prachtige gebouwen, pleinen met fonteinen en gezellige terrassen. Ook hier is weer een kathedraal waar je versteld van staat hoe ze het hebben kunnen bouwen.
We gaan naar het Picasso museum. De schilder Picasso heeft een deel van zijn jeugd in Málaga doorgebracht. De collectie valt ons tegen, de bewaking is streng en de verhalen door de meegekregen telefoon zijn te langdradig. Misschien zijn we niet de echte kunstkenners.
Er is nog een mooie, oude Moorse burcht waar we buitenom omheen klimmen. Flink steil met mooie uitzichten over de stad en zee. Overal staan palmbomen, kleurrijke bloemen en andere tropische planten.
Málaga, een mooie stad met cultuur en natuur aan zee waar de geschiedenis nog zichtbaar is. Het vliegveld is dichtbij, daar komen we weer langs op de terugweg.
11-05-2017 donderdag
In de ochtend wandel ik in mijn eentje richting Fuengirola in een stevig tempo. Aan mijn groeiende buik te zien is het nodig weer wat calorieën te verbranden. Een uur heen en een uur terug over dezelfde weg. Zoals het tien dagen geleden al in de weersvoorspelling te zien was, is het vandaag zwaar bewolkt. In de nacht is er een bui gevallen en het waait hard. Geen strandweer. Met bulldozers zijn ze de stranden aan het bewerken, ophogen en egaliseren. Ook al lopen de mensen nu veelal met lange broeken en jassen aan, ik vind het niet koud in korte broek en t-shirt.
‘s Middags gaan Inge en ik de andere kant op. Zwembroek aan, badhanddoeken mee. De stranden zijn nog steeds afgesloten, de jassen nog veelal aan. We wandelen door tot Torremolinos en gaan op een verlaten stuk strand op onze badlakens liggen. Er is niemand die ons volgt. Kilometers lang strand en twee badlakens met mensen die liggen te zonnen, te lezen, plezier te hebben: dat zijn wij. De zon is dan wel bedekt met wolken, maar dat is ook wel eens fijn, vooral op het heetst van de dag. De temperatuur is tegen de 20° C. Op de boulevard lopen de mensen in trui en jas voorbij. Slechts in badkleding is het goed te doen laag liggend op het geëgaliseerde strand. Hoger op neemt de windkracht flink toe. De zee is te wild om te gaan zwemmen. Wandelen met de voeten door het water; ook daar lijk ik een eenling in te zijn. Voor Spaanse begrippen is het koud. Torremolinos is natuurlijk een plaats voor vakantiegangers die van rust houden: zon, terras en luieren. In Engeland zou het met zo’n weer druk op het strand zijn. De achtergebleven avonturiers zouden aan het wandelen zijn, met zwempakken de zee trotseren of aan het surfen zijn. De andere Engelsen zouden het kanaal overgestoken zijn of gevlogen zijn...naar Spanje....naar Torremolinos. Jazeker, de andere Engelsen zitten hier.
12-05-2017 vrijdag, Granada en het Alhambra
Opnieuw een georganiseerde busreis, een dure, naar Granada en het Alhambra: 112 euro voor 2 personen, inbegrepen een paraplu van 5 euro die we wegens de regen kopen. Nu hebben we een lading Roemenen in de bus en een gids die nog beter zijn talen spreekt dan de vorige. Hij is ook een fatsoenlijke en zeer intelligente man. Hoe snel hij naar een andere taal overschakelt is ongelooflijk, Spaans, Engels, zelfs met de Roemenen spreekt hij, en ook met ons goed Nederlands, want hij heeft een Nederlandse vrouw. In het Alhambra waar we het eerst naar toe gaan, blijkt hij ook nog Arabisch te spreken.
Het Alhambra ligt bij Granada in het Sierra Nevada gebergte. Aan de kust was het al bewolkt, hier regent het en in mijn korte broek en t-shirt is het best wel fris. Bij het uitstappen stonden ze met paraplu’s bij de bussen, toen we er een gekocht hadden, hield het op met miezeren.
De Roemenen hebben een eigen gids en wij een groepje van tien volgen onze talenwonder. Het Alhambra is een ander wonder van de Moorse beschaving. Het is alleen met entreegeld toegankelijk. Paleizen, mooie gebouwen en schitterende tuinen waar veel mensen aan werken. De werkelijke schoonheid is van de binnenkant te zien. Dat is niet te beschrijven, dan kan je beter naar de foto’s kijken. Er zijn veel symbolen, patronen, herhalingen van beelden.
We hebben een apparaatje, zender met oortje meegekregen en de gids vertelt honderduit. Of het nu over een boom of het geloof gaat, hij weet het gelijk. Dan imiteert hij weer een vogel, fluit hard op zijn vingers en is niet van een werkelijke vogel te onderscheiden. Gelukkig is het zo goed als droog. In deze streek zijn ze blij met de regen. Waarschijnlijk is de volgende regenbui half oktober. Zo koud als vandaag is het hier lang niet meer geweest. In januari was het in Torremolinos warmer dan vandaag in Granada.
De bus brengt ons naar de stad Granada, een klein stukje verder. We hebben twee uur vrije tijd. Er is weer een kathedraal, mooie gebouwen, pleinen en veel machtige standbeelden, zelfs lantaarnpalen zijn prachtig. We lopen over de bib rambla: een aantrekkelijk plein met veel kleine winkels bij elkaar met Moorse kunst. We hebben vandaag zoveel schone indrukken binnen gekregen dat we het niet meer kunnen opslaan. Hiervoor moet ik ook maar de foto’s terugkijken.
Op de terugweg stoppen we bij een wegrestaurant voor een plas. Vanmorgen zijn we daar langer geweest voor een kop koffie. Echte goede koffie in een glaasje, veel beter dan in het hotel. Dat herinnert me eraan dat we een uitgebreide uitleg over olijfolie hebben gehad. Dat hier de meeste olijfbomen zijn, de beste olijfolie, de meest geproduceerde olijfolie, beter dan de Italiaanse, geen rotzooi maar extra virgin, alleen extra virgin, dat die olie op water blijft drijven, dat het beste van Andalusië komt. Nog even een volksliedje: ze zijn wel trots op hun land!
13-05-2017 zaterdag
Na een vermoeiende uitstap vandaag een rustdag. Rond elf uur zijn we op het strand. Twee dagen heb ik de zee gemist, althans er niet in gezwommen. Nu klimt de zomer weer uit zijn dal. Het is lekker, het waait wat en de zon is niet zo brandend als de eerste dagen. Aanvankelijk is het rustig op het strand, maar al snel zijn we omringd met luidruchtige badgasten. Wel gezellig, niet storend, maar soms komen ze wel erg dichtbij hun handdoek neerleggen, terwijl er plaats genoeg is. Zo nu en dan lees ik in mijn boek, naar gelang de volume van de stemmen. Soms kan ik me niet meer concentreren op het lezen. Ook komen er om de haverklap hele donkere Afrikanen voorbij die iets te verkopen hebben. ‘Hello’, hoor je dan ineens. Zonnebrillen, kleding en strandlakens heb ik vandaag het meest gezien. Op de boulevard verkopen ze ook imitatie sportschoenen en handtassen. Helaas heb ik niets nodig, ik ga het water in.
Het water is ijskoud. Is de zee in de twee voorgaande dagen zo afgekoeld of is het kouder omdat het nog vroeg in het jaar is? In deze koude golf zwem ik niet lang.
Opdrogen en herhaling vanaf boek uit het voorgaande tafereel. Een stel Franse jongeren gaat met dolle pret met kleren aan de zee in. Giebelend van de kou. Dan ga ik ook nog maar een keer met slechts een zwembroek aan is het veel kouder. Het is nu beter te verdragen. De golven klotsen en het is niet prettig zwemmen. Opdrogen en ondertussen is het alweer drie uur.
We gaan terug naar het hotel. Even douchen. Daarna wandelen naar Torremolinos, langs straten waar we nog niet geweest zijn. Op de boulevard is een rockband muziek aan het maken. Terug naar het hotel, langs enkele winkeltjes want het einde van de vakantie nadert en dan moet er nog ingekocht worden. Zo ver is het nog niet, eerst eten want we hebben honger en sinds vanmorgen niet meer gegeten.
Daarna is de finale van het songfestival.
* Uitgelezen Birk van Jaap Robben **** (achteraf: van de gelezen boeken in 2017 is dit boek me het meest bijgebleven, misschien had ik beter vijf sterren kunnen geven, beslist nog een keer lezen)
14-05-2017 zondag
Het weer is goed, maar nu meteen weer aan het strand gaan liggen zoals gisteren staat ons tegen. Wel doen we onder onze normale zomertenue zwemkleding aan.
We lopen de berg op naar het andere gedeelte van Benalmádena. Even daar bij het station kijken, misschien kunnen we nog naar Ronda gaan. Er is net als vorige zondag weer een sportactiviteit; hardlopen. De politie heeft de wegen weer afgesloten. Het station is niet al te ver lopen. Vorige week wilden we dat met de sightseeingbus doen, de wegen waren afgesloten en we gingen niet. Nu zijn we een stapje verder, maar we gaan niet met de trein mee. Ronda bewaren we voor een volgende vakantie. Dat moeten we nog beter bestuderen.
Ineens krijgen we een ander idee. Iets verder bij pretpark Tivoli is een kabelbaan en daarmee kan je naar de top van de berg. De berg die vanuit zee gezien zo mooi achter de hotels te aanschouwen is. Op de borden staan alleen retourprijzen. Wij willen enkele reis en dan teruglopen. Dat is mogelijk en ook goedkoper: 8,50 p.p. in plaats van 14,50 euro p.p. We krijgen een wandelkaart mee voor de terugweg. Het zal ongeveer 2 - 2½ uur lopen zijn.
De cabine gaat de hoogte in. Het is verder dan gedacht, vanaf zeeniveau lijkt de berg zo dichtbij. We gaan de snelweg over en stijgen naar 600 à 700 meter en stappen bijna op de top uit. Hier is een platform met restaurant en uitzichtpunten. Vanaf hier kan je via smalle trappen nog hoger en om de top heen lopen.
De berg heet Calamorro en is 780 meter hoog.
We hebben veel geluk met dit ongeplande uitstapje. Er is hier ook een roofvogelpark en een kwartier na aankomst gaat er een een demonstratie beginnen. De entree is gratis. We gaan als eerste zitten op de banken neergezet als in een mini-arena. Het wordt ook een van de mooiste roofvogelshows die ik ooit gezien heb. De locatie en het weer zijn perfect. Warm, heldere hemel en een klein windje voor de juiste thermiek voor de roofvogelvleugels. De roofvogelman doet het perfect, duidelijk een vakman. Hij spreekt duidelijk eerst in Spaans, zegt dan “did you understand” en omdat dat niet zo is krijgen we het verhaal nogmaals in duidelijk Engels. Een fotografe maakt foto’s, daar moeten de inkomsten vandaan komen. Er is ook een winkeltje waar attributen gekocht kunnen worden.
Het is een grappige en onderhoudende show. Een oehoe die op en neer vliegt tussen het publiek en telkens antwoord geeft als de roofvogelman iets zegt. Een valk die bij de mensen op het hoofd gaat zitten, de fotograaf maakt ondertussen foto’s. De valk springt van de een naar de ander, wat graag gewilde foto’s oplevert. Ik maak ondertussen zelf foto’s, hoef ik niks te kopen. Als ik alle foto’s moest kopen tijdens onze uitstapjes, had ik er zelf een mooi toestel van kunnen kopen. Trouwens ik wil alleen nog maar digitaal beeld, want waar moet je al dat papierwerk, tegeltjes of porselein laten?
Een gier gaat de lucht in en je ziet hem langzaam stijgen. Even later is het nog maar een klein puntje. De roofvogelman roept hem terug. Het gaat zo snel, ik zie nog net het laatste spectaculaire deel van de landing.
Dan een havik of zo, die jachtig rond vliegt op jacht naar het ronddraaiend vlees aan een touw.
Een grote arend gaat de lucht in totdat het een stipje is. De roofvogelman heeft nu een vos aan een touwtje. Het duurt even voordat hij komt. Ten volle kan ik me nu op de landing concentreren want ik voel wel aan dat het te snel zal gaan om op foto vast te leggen. Het stipje laat zich vallen, wordt een punt en valt als een projectiel naar beneden. Het vogellijfje met de enorme vleugels ingetrokken scheert als een meteoriet door het luchtruim en valt recht naar beneden. Op het laatst moment klapt hij zijn vleugels open als een parachute en landt op de vos. Fenomenaal om te zien. Het oooohhh klinkt uit het publiek. Nu op de arm van de roofvogelman is het beter te zien hoe groot deze vogel is met zijn enorme spanwijdte. Er worden meer van deze arenden, andere soorten, aan het publiek getoond. Sommige mogen even de vogel op de arm houden. Inge is enthousiast en het lukt haar ook uitgekozen te worden. Echt mooi, zo’n grote vogel op je arm.
Daarna mag een kleine jongen op de voorgrond komen. Hij moet zijn arm strekken en dan zal daar Hercules op komen zitten. Het publiek wordt gewaarschuwd; als hij per ongeluk bij ons terechtkomt, direct twee meter afstand houden. Wij denken: zo een grote vogel en zo een kleine jongen, zal dat wel goed gaan? Daar komt hij de grote Hercules. Vliegensvlug zit hij op de arm van de jongen; het is een piepklein roofvogeltje.
Er is nog een leuk roofvogelkuiken waar de kinderen gewild mee op de foto gaan.
Dan lopen we nog even naar de top van de berg, waar het lekker warm is, nog heter dan op het bankje en waar opmerkelijk veel vlinders fladderen. Ze schijnen altijd de hoogte op te zoeken. Net als op de top bij kastelen zijn hier van die krachtige bloemen. Heerlijk hier met het uitzicht over zee.
Het lijkt niet ver maar we hebben nog een terugtocht te gaan. Eerst een rustige asfaltweg. Er is niemand die zoals wij de terugweg te voet gaat. Iedereen gaat weer met met de kabelbaan naar beneden. Bijna iedereen. De weg daalt ferm en we gaan voorbij een rotsblok. Rechts van ons is de afgrond en zie je de paden die we straks gaan lopen. Ineens hoor ik een zoefgeluid en duw Inge vliegensvlug naar de linkerkant van de weg. Een schreeuw, dan komen er ineens van achter met hoge snelheid enkele mountainbikers de berg af geraced. Waren wij naar rechts gegaan, dan was het misschien niet goed afgelopen. Omdat we net de bocht om waren, de rots voorbij, konden zij ons niet zien. Voor hetzelfde geld een botsing of waren zij het ravijn ingedoken om ons te ontwijken. Ik dank mijn goede reactiesnelheid. Stelletje idioten! Bijna weer een fietsongeluk. Twee maanden geleden ben ik over mijn fiets heen gevallen met mijn hoofd op de grond. Kapot voorhoofd, hechtingen. Misschien dat het me daarom meer aangrijpt, het gevaar zit in een klein hoekje. Je verwacht het niet op dit rustig plekje.
Verder naar beneden, we zijn weer alleen. Het is een heel mooi ravijn. We slaan rechtsaf, een bergpad van zand en steen over de helling van de berg, typisch een trail. Er groeien bijzondere planten en bomen. Het valt op hoe stil het er is, ik hoor alleen de wind. Het is vermoeiend lopen, de afdaling op onze teva-slippers, zand en steentjes onder de voeten en oneffen terrein. Je moet goed uitkijken waar je je voeten neerzet. Na het geluid van de wind zijn er nu de klapperende voeten van Inge te horen. Door vermoeidheid in de spieren kan ze haar voeten niet meer op de juiste manier afwikkelen. Het is een lachopwekkend geluid waar ze niks aan kan doen; klep, klep, klep…
We hebben een hele mooie route afgelegd, te vergelijken met de Myli gorge, een kloof in Kreta die we in 2013 liepen.
Daarna gaan we onder de snelweg door en begint de bebouwing. De zee is weer in zicht, maar weer is het verder dan gedacht. Eindelijk komen we bij een winkel en kopen een ijskoud bier en radler. We drinken deze op in een groot park op een bankje. Hier is het erg druk. In Spanje is het de gewoonte om op zo’n plek met familie bij elkaar te komen, een verjaardag te vieren of te picknicken. Vooral op zondag.
Wij gaan terug naar het hotel. De aangedane zwemkleding heeft vandaag niet veel nut gehad, net als de meegebrachte badhanddoek. Het eten smaakt des te beter, het laatste avondmaal.
15-05-2017 maandag
Laatste dag, om 16:00 uur zullen we worden opgehaald bij het hotel voor onze vlucht van 19:15 uur vanaf Málaga naar Eindhoven.
Rustig ontbijten, want we hoeven pas om 12:00 uur uit te checken. Als we aan het inpakken zijn klopt de schoonmaakster al ongedurig. Dan zit je ook niet rustig meer als je telkens gerommel op de gang hoort. Om half elf sluiten we af. De tassen kunnen in een daarvoor bestemde ruimte naast de receptie.
In zwemkledij gaan we voor de laatste maal naar het strand. Het is weer warm, op het zand dan. Het water is ijskoud. Ik ga er in, deze keer duurt het iets langer voordat ik geheel nat ben. Zelfs met zwemmen wordt het er niet beter op. Meestal valt het wel mee als je lichaam gewend is. Het water blijft aanvoelen of er een stel ijsblokken in drijven.
Op het strand is het topdruk met Afrikaanse verkopers. Normaal een boek lezen is er niet bij. Hello zonnebril, hello kleedje, hello…! Massage?
We eten en drinken nog wat, voor Inge nog een enkelbandje.
Bij het hotel vragen we of het mogelijk is daar te douchen. Krijgen we een hele hotelkamer ter beschikking om ons op te knappen. Dat is nog eens een goede service!
Buiten hoeven we niet lang te wachten, een begeleidster van Sunweb komt op een scooter en een paar minuten later zitten we in de transferbus naar het vliegveld van Málaga.
De hal is enorm groot, gebouwd op de groei, want net als bij aankomst is het grootste gedeelte ledige ruimte. Heel veel loketten en enkele die open zijn. Deze keer kan ik ongehinderd door de beveiliging en wordt Inge er uit gehaald. Ze heeft nog een beetje water in een flesje, ongeveer 100 ml wat toegestaan is, en moet dat weggooien of leegdrinken. Nu wordt het pilletje doorslikken tegen vliegziekte een stuk moeilijker. Uit de kraan komt chloorwater, en een flesje water kopen voorbij de beveiligingspoort, is duurder dan een grote kop koffie.
Het vliegtuig stijgt op richting het zuiden naar de Middellandse Zee, draait langs de kust en koerst noordwaarts. De zon achter de wolken vragen we met ons mee te komen. Vlekkeloos landen we in Eindhoven. In de avond is het even iets langer wachten op koffers en bussen.
Om elf uur zijn we thuis zoals ik van tevoren ingeschat had. Nee, ik lieg, om 23:02 zijn we thuis, maar dat komt omdat buslijn 17 de Roosten twee minuten te laat op het station was.
De deur gaat al open als we aankomen, want Eric en Monique hoorden al de wieltjes van de tassen over de stoeptegels rollen. Een mooi geluid van een mooie vakantie.
De rest van de week
In Nederland is de temperatuur ook goed, de jassen blijven in de tassen. De tassen zitten helemaal vol. Volgende keer kan dat best minder. Een shirt met lange mouwen is voldoende en een licht jasje voor als het kouder is. Twee paar sokken is voldoende en onderbroeken zijn zo gewassen en droog in dit klimaat. Beter had ik mijn hardloopschoenen meegenomen.
Veel was en nu doet de wasmachine het niet. Op de meest ongunstige tijd gaat zo’n apparaat kapot.
De dag na terugkomst heb ik nog vrij. Het is een zomerse dag, we hebben de temperatuur uit Spanje meegenomen. Bij de buren zijn ze teer op het dak aan het branden. Dus buiten zitten in de tuin is geen optie.
We gaan op visite bij mijn schoonouders, daar is nog een computerprobleem op te lossen en kan Inge gelijk een wasje draaien.
‘s Middags ga ik nog even van mijn laatste vrije tijd genieten. Even het bos in met mijn hardloopschoenen. Wandelen en een een beetje hardlopen. Deze activiteit is niet alleen voor plezier. Er moet weer wat gebeuren met het lichaam. Mijn buik heeft wat reserves opgeslagen, die mogen best verbrand worden. Eten is er in een hotel in overvloed. Het is maar goed dat we in de middagen zuinig aan hebben gedaan. Met eten dan, beweging hebben we wel gehad, maar in de avond kwamen de calorieën dubbel en dwars binnen. Als het bord leeg was, werd het gelijk door de bediendes weggehaald en was je genoodzaakt een nieuw bord op te scheppen. Oké het is vakantie. Zulke gedachten gaan door mijn hoofd op het bospad.
Als ik terugkom is de monteur al aan de wasmachine bezig. Inge heeft gebeld en hij was meteen beschikbaar, mede omdat hij vlak in de buurt woont. Koolstofborstels versleten. Vervangen, betaald. De wasmachine doet het weer. Probleem opgelost. Vermoeid ga ik op tijd naar bed. Ik ben niet uitgerust van vakantie teruggekomen.
Lichamelijke activiteiten kosten veel meer energie dan vroeger. Vroeger kreeg ik er energie van. Nu kost het me energie. Het lijkt wel tegenstrijdig deze strijd om fit te blijven. Ik denk dat het nodig is.
Als ik naar bed ga, val ik meteen in slaap. Gelukkig heb ik een korte week om mee te beginnen. Alleen woensdag en donderdag werken. Het lijkt zwaarder dan vroeger van maandag tot vrijdag. In Benalmádena waren relatief veel oudere mensen. Daar voel je je dan jong bij. Op het werk komen steeds meer jongere mensen bij, vakantiewerkers, nieuw personeel van in de twintig. Daar voel je je dan oud bij. Dat is het leven. Zolang je nog jong van geest bent is er niets aan de hand.
Mijn geest zit weer even in Benalmádena nu ik acht maanden later mijn schriftje van de vakantie overtype in de computer. Nog een keer genieten van de vakantie. Ook al ben ik weer ouder dan toen, een vakantie houdt je jong. En vastgelegd in het schrift blijf je altijd jong.