25-02-2011
Vrijdag, een vrije dag, maar niet echt. Moet er om 7:15 uit om de auto weg te brengen. Uitlaat moet nog vervangen worden. Vorige week was de rest van de apk. Voortaan heb ik twee beurten nodig voordat het goed is. Zal de ouderdom wel zijn. De tandarts moest ook opnieuw: bult op tandvlees, wortelkanaalbehandeling. Ook een uitlaat die niet goed is. Oud en poreus, overal komt de slijt in. Maar conditioneel ben ik nog aardig op dreef. Met de fiets 10 km van de garage naar huis, daarna hardlopen en in de middag terug met de fiets de auto ophalen.Tussendoor nog naar mijn vader gewandeld, al is dat niet erg ver weg. En na twaalven nog aan het schrijven. Een dag niet werken, dat geeft enorm veel energie. Ik moet meer energie opsparen. Meer pauzes inbrengen en schrijven, dat geeft energie. Schrijven in rust, niemand om je heen, zonder na te denken of het goed of fout is, je ziel loslaten, neerpennen wat er in je opkomt. Vandaag was een leerzame dag. Een dag die bereikt is door een doel te stellen. Eerst om niet te gaan werken, wat eerder wel in de planning stond. Dan om de auto te laten repareren wat veel geld kost. Is dit wel verstandig, het is erg duur. Dan een bezoek aan vader en Karin en een goede daad gedaan door een moeilijk te vinden boek aan ze uit te lenen. In de bibliotheken was het overal uitgeleend, behalve in Stratum, daar was nog één exemplaar. Toen ik daar aankwam ging net de sleutel van het slot en was ik de eerst klant, zodat ik direct het boek kon grijpen. Ik bracht het meteen, er was niemand thuis, maar op de terugweg kwam ik mijn vader tegen. Daarna ook Karin die deze dag toevallig vrij had. Mijn vader had op de markt een boek gekocht, "het verloren symbool", dat ik al gelezen had. "De laatste zomer" had ik op hun verzoek uit de bieb meegenomen. "De verbouwing" lag bij hun thuis, die had ik ook al gelezen. Een intens gevoel stroomde door mijn aderen: liefde, goedheid. We zijn met elkaar verbonden. We hebben overeenkomsten, dezelfde pluspunten en zwakheden. We lezen dezelfde boeken. We zijn anders, maar ook hetzelfde. We leven niet altijd gezond. Ik ben allang gestopt met roken, zij niet. Zij hebben een lichaam dat meer op roken is aangepast. Mijn lichaam, voor de helft afkomstig van een niet-rokende moeder, was daarvoor niet geschikt. Mijn vader en Karin zijn beter aan de omstandigheden aangepast. Zij roken, zij ademen als gevorderden, als walvissen uren onder water. Roken is ademen voor gevorderden. En ik heb nu lucht genoeg om te fietsen en te wandelen, urenlang.