Beslagen ramen

Voor het beslagen raam een oude fiets

Erachter een vaag silhouet, verder niets

Toch geroezemoes van stemmen

Ik ga naar binnen, ’t is even wennen

Wennen aan de warmte en duisternis

Verwonderd zie ik hoe vol het is

Ernstig kijkende mensen, luisterend

Soms gesmiespel achter vuistje, fluisterend

Op het podium gevangen in gericht licht

Staat een jonge dichter die dicht en dicht

Vol vuur en passie brengt hij zijn bericht

Zie toch de euforie op zijn bleek gezicht

Zijn zijn woorden tot mij gericht?

Hij orakelt over tieten, kutten en pikken

Over grote, kleine, scheve en hele dikke

Smachtend staat hij zijn lippen te likken

Br, ik moet even heel diep slikken

Ik bestel maar gauw een groot glas bier

En denk: wat doe ik in hemelsnaam hier

In wat voor een tent ben ik beland

Deze vulgariteit is zo gênant

Is dit nu poëzie, vraag ik me af

Als dat zo is: wat een straf

Om hier je vrije tijd te verdoen

Aan puberpraat zonder fatsoen

Dan op het podium een oude, grijze heer

En die brengt zowaar de ommekeer

Volumineus zaait hij mooie woorden

Die klinken als honingzoete akkoorden

Even later een meisje zo vertederend schoon

Verwoordt zo ontwapenend gewoon

Haar allermooiste meisjesdroom

Ik ga me er echt goed bij voelen

Dit is wat dichters dus bedoelen

Met hun zielenroerselen ga ik mee

Het gebeurt allemaal hier in dit café

Achter beslagen ramen van K & B

Frans van Hoof, 6 oktober 2002

Literair Open Podium bij café Kraaij & Balder