2019 Schin op Geul

27 september t/m 4 oktober 2019

1 week vakantie van vrijdag tot vrijdag in Schin op Geul vlakbij Valkenburg in Zuid Limburg.

Vrijdag 27-9-2019

Een dik uur rijden en we zijn in een niet-Nederlandse omgeving. Via een smal, heuvelachtig achteraf weggetje arriveren we in Walem, het dorp waar het vakantiepark aan grenst. Het bungalowpark staat echter op de grond van Schin op Geul. De straat heet Walem en het park lijkt ook bij Walem te behoren. Maar nee. Het spoor is niet een gemeentegrens.

Het dorp Schin op Geul ligt aan de andere kant van het spoor. Nog geen 100 meter vanaf de ingang van het park, de vrij lange tunnel door en daar begint de behuizing. Een klein dorp, maar wel groter en bekender dan Walem; wellicht ook door de rivier de Geul die hier stroomt. En de kerk die een van de oudste van Limburg is.

We wandelen in de omgeving van het park met mijn fototoestel om mijn nek.

Ik maak foto’s van: de kerk van Schin op Geul, een kapel bij het gehucht Schoonbron met wegen als Holleweg, Delkesweg en Opscheumer.

De maisvelden zijn half afgehaald. Daar in het rustige landschap stel ik de zelfontspanner. Een fietser blijft netjes wachten, meer verkeer is er ook niet. Hij vraagt in het mooie Limburgse taaltje een foto van ons te nemen. Maar dat is niet nodig, de foto is goed gelukt.

Verderop een onbewaakte spoorovergang, een mooi beeld in het heuvellandschap en dreigende luchten met in de verte regenval.

Dan het verlaten station van Schin op Geul, vrijdagavond iets na zessen, alsof het zondagavond is in een klein Engels verlaten dorpje. Donkere wolken die dichterbij komen en als we bijna terug zijn, in de tunnel schuilen voor de regen die nu, zoals in Engeland bij de Abbey, snelstromend de lagere droge plekken opzoekt. Daarvoor scheen de zon nog, en als het weer droog lijkt te zijn, worden we toch nog nat op het laatste stuk in het park.

Zaterdag 28-9-2019

Te voet naar Valkenburg, 4,2 km volgens de routeplanner. De heenweg, een mooie route langs het spoor. Paraplu mee, want er kan wel eens een bui vallen. Winderig herfstweer, de bomen zijn nog vol met blad. Fototoestel om de nek, rugzak met broodjes, water en een appel.

Onbewaakte spoorovergangen zijn afgesloten. Tegen de afrastering groeit hop, een witgroene hopbel; ik denk aan Limburgs bier.

Rotsformaties met mergelgesteente in een glooiend, afwisselend landschap houden de wandeltocht boeiend. Een afdaling via een trap gemaakt van ronde balken gaat naar de rivier de Geul, het laat ons beseffen dat de hoogteverschillen niet gering zijn. Het lijkt wel een beetje op Luxemburg.

Valkenburg aan de Geul biedt ook fotogenieke plaatjes. Een ruïne op de top. We bezoeken de kasteelruïne in combinatie met de Fluweelengrot. We beginnen bij de kasteelruïne, daarna de grot die een paar honderd meter verder is.

De rondleiding in de Fluweelengrot gaat met een gids in groepen van 20 personen. Feitelijk is het niet een grot, maar een groeve. Een grot is door de natuur ontstaan en dit zijn onderaardse gangen gemaakt door de mens. Vanaf het jaar 1000 t/m 1900 is er mergel gewonnen. Grote blokken zacht kalksteen wist men met behulp van blokbrekers uit de aarde te beitelen, te zagen en met paarden naar boven te brengen voor o.a. de bouw van het kasteel. Zo is er een labyrinth van gangenstelsels ontstaan, wel 25 km lang.

In het gesteente zijn fossielen te zien, ooit was dit de zeebodem. In sommige gangen hangen er schilderijen uit de 18e eeuw. Er is een kerk in de grot gemaakt door een verbannen pastoor uit de tijd van de Franse overheersing, hij heeft er 3 jaar gewoond heeft en is alsnog opgepakt. De grot heeft een vochtig klimaat bij een temperatuur van 12° C. In de 2e wereldoorlog hebben inwoners van Valkenburg een week lang zich in de grotten verborgen gehouden voor de Duitsers.

Twee mensen zijn onlangs nog omgekomen in deze grotten nadat ze waren verdwaald. Net als de gids dit verhaal heeft verteld, komen er van de andere kant twee mensen de hoek om waar het weer licht begint te worden. Ze zijn via een niet afgesloten achterdeur binnengekomen en hebben het eerste verlichte stuk gevolgd. Een deur bij de uitgang van de kasteelruïne, daar heb ik een paar uur eerder ook nog gestaan. Zo had het kunnen gebeuren. Men was vergeten deze deur af te sluiten, deze twee hadden ook kunnen verdwalen.

We komen weer uit bij de kasteelruïne, daar waar we begonnen zijn.

Op de terugweg lopen we langs de Geul. Er is nog een fotomoment in de buurt van kasteel Schaloen bij Oud-Valkenburg. Een brug, een Jezusbeeld en een lange laan met bomen naar het kasteel, waar we niet meer heen lopen, want we zijn al zes uur aan het wandelen.

Vlak voor de tunnel begint het net als gisteren even hard te regenen. Zo had het kunnen gebeuren dat we weer nat werden, maar nu waren we beter voorbereid.

Zoals de 75 jaar bevrijding die hier herdacht werd, de twee verdwaalde mensen in de grot en de twee die niet nat werden. De geschiedenis had zich gelukkig niet herhaald.

Zondag 29-9-2019

In de ochtend een lange wandeling naar Walem, dan linksom waar ik bij de Kluis op landgoed Genhoes uitkom. De Kluis op de Schaelsberg, een vredig oord met weids uitzicht als het niet zo bewolkt was. Er staan witte kapellen in een rondte, de kruiswegstaties; ernaast een wit gebouw, de hoofdkapel.

Het stormt een beetje met nu en dan regenval. Beter om een stad te gaan bezoeken met dit weer.

In de middag gaan we naar Heerlen. Intussen is het droog. Op zondag zijn hier ook de winkels open. We doen wat kleding inkopen, zoals een nieuwe jas die nog op de planning stond.

We wandelen door Heerlen, langs de kerk en het plein met terrassen, de winkelstraat en het overdekte centrum, daarna terug naar de auto die we op geruime afstand geparkeerd hebben.

De afstand naar het vakantiepark Schin op Geul is slechts 12 km, via het dorp Klimmen dat op loopafstand te bereiken is. Het was een geslaagde dag.

Maandag 30-9-2019

Een zeer lange wandeling van vijf uur die gaat over de Keutenberg, stijgende weg van 22% naar plaatsjes als Ingber, Scheulder en Ijzeren, dan door het Sint-Jansbosch naar Oud-Valkenburg, het kasteel Schaloen dat op maandag gesloten is, vervolgens langs de Geul de reeds bekende weg.

We hebben goed gelopen, lekker weer, rustige route, prachtige omgeving. Wat ons ter been hield was de hoop om een frietje te eten. Helaas, zo’n gelegenheid zijn we niet tegengekomen. Wel hadden we aardappelen, krieltjes en uien langs de kant van de weg kunnen oogsten. Ook dat hebben we nagelaten. Het is een blik erwtensoep met broodjes geworden om de leegte te stillen. En op het vakantiepark zijn er nog walnoten om op te rapen. Veel beweging en sober eten dus.

**** Uitgelezen: De Thuiskomst van Anna Enquist over James Cook, nauw verwant met vakantie Engeland, de stad Whitby.

Dinsdag 01-10-2019

In de ochtend harde wind en regen in de categorie ‘slecht weer’.

Vroeg in de middag met de stoptrein van Arriva naar Maastricht. Lekker makkelijk om zo via Valkenburg, Houthem en Meerssen in het centrum van Maastricht te komen.

Nog een uur regent het, tijd die we grotendeels in kledingwinkels doorbrengen. Daarna klaart het op, naar categorie ‘niet zo slecht weer’.

We lopen weer lange stukken door het mooie Maastricht. Op de Markt eten we nu eindelijk onze welverdiende friet met zuur vlees. De duiven zijn hier zo brutaal als meeuwen; ze eten bijna van je bord, maar zijn gelukkig niet agressief. We hebben lang gezocht naar een friettent en hier zijn er drie vlak bij elkaar. Geen wonder dat de vogels hier op eten uit zijn.

Om de hoek is de Nieuwstraat, waar op nummer 26 mijn opa geboren is. Toch een bijzonder gevoel om hier naar het prachtig gebouw van het Stadhuis midden op de Markt te kijken. Hier heeft mijn overgrootvader zijn drie kinderen geboren tussen 1914 en 1918 aangegeven. In 1919, 100 jaar geleden zijn ze verhuisd naar Nijmegen. Het huis op nummer 26 staat nu leeg!

In de categorie ‘redelijk goed weer’ vervolgen we onze weg over de kasseien. Wat een genot voor het oog om het straatbeeld met oudere, hoge gebouwen te aanschouwen. Het is een gezellige, levendige stad waar ik me thuis voel. Hier zou ik kunnen wonen, zo vlak aan de Maas. Waarom zijn ze toch niet gebleven? Honderd jaar geleden.

Van de rivieren heb ik altijd gehouden. En de stad met de naam van de rivier in zich, is daar misschien een genetische oorzaak van.

Langs de Maas wandelen we - in termen voor oktober in de categorie ‘goed weer’ - om uiteindelijk daar op een terras te belanden met een versnapering met uitzicht over het water. Met de warmtelampen buiten onder het afdak zou je de condities in de categorie ‘zeer goed weer’ kunnen plaatsen.

Het is zeer leuk om te zien hoe de mens op deze doordeweekse dinsdag - het weer in de categorie ‘wisselvallig’ - zich door de stad begeeft en leeft. Ik zie het voor me als een film. Bewegend beeld. De stroom van de rivier, de fietsende mens over niet vlakke wegen, boten die voorbij komen, rondvaren. Mensen die terugkeren naar het terras naar de gezelligheid. Mensen die weer gaan.

Weer terug naar het station. De weg terug naar Schin op Geul.

In de avond nog een wandeling waar ik onverwachts nat word. Alleen mijn broek dan, mijn regenjas is goed bestand. Dat valt in de categorie die niet af te sluiten is: ‘het terugkerende weer’.

Woensdag 02-10-2019

* Uitgelezen: Afgunst - Saskia Noort

Veel wandelen in de omgeving. In de ochtend een spoor gevolgd van de vele wandelpaden die er zijn, gemarkeerd met een gekleurd paaltje.

Met de auto boodschappen doen in Klimmen, het dichtstbijzijnde dorp waar een supermarkt is, een Jan Linders waar we heerlijk inslaan, omdat zowat alle voorraden op zijn. Op het park is ook een winkel met de hoogst noodzakelijke voedingswaren, maar daar betaal je meteen de hoofdprijs voor producten die duidelijk bij de Aldi zijn ingekocht.

In de middag weer een lange wandeling van drie uur.

De mergelwand Daelkesberg met daarna grote afdaling en weer klimmen naar De Kluis op de Sjaasberg, een eeuwenoude kluizenaarswoning, dat we bezichtigen. Het uitzicht vanaf de staties op de kruisweg is nu veel beter.

We lopen langs de kastelen Schaloen en Genhoes. Alles in nabijheid van de Geul en het spoor.

Donderdag 03-10-2019

Met de stoptrein naar Houthem-St-Gerlach, de halte na Valkenburg. Van daar terugwandelen via een omweg. Via Geulhem met grotwoningen.

Er staat een bord Holwoning-Grotwoning, Berg en Terblijt met volgende tekst:

“In de krijtrotsen van de Geulhemmerberg bevinden zich in het verleden meerdere open gekapte ruimten welke dienden als holwoningen. Sommige deze primitieve, ver-oude holen waren nog tot 1900 bewoond door blokbrekers, ijverige mensen die hun brood verdienden met het breken van mergelblokken in “de berg”. De woonruimte was uiterst sober ingericht. …”

Via Berg en Terblijt, een omweg rond de kerk en bebouwing, dat nu niet geheel de moeite is om de verkeerde richting op te lopen. Dan weer gelukkig door de natuur van het Geuldal, het natuurpark van Bergse Heide en Ingendael, langs de Geul naar Valkenburg.

In de AH een gratis kop koffie en muesli broodjes kopen.

Verder langs de Geul, de berg op naar de Kluis en via een achteringang terug op het vakantiepark.

De route staat op Strava, 12,38 km.

Het is een mooie omgeving. Verre uitzichten over heuvels en dalen, in deze tijd in groene en bruine tinten. De streek doet niet onder aan de Eifel of de Ardennen. Het lijkt niet bij Nederland te horen. In positieve zin! De hoogteverschillen, de dorpen, het gele mergelsteen in de rotswanden en verwerkt in de gebouwen. Kerken, kastelen en abdijen. Oude gebouwen die niet gesloopt zijn. On-Nederlands! Kapellen en de vele kruizen. Ijzeren kruizen met een Jezusbeeld bij huizen, op kruispunten, bijna overal. Een totaal andere cultuur dan Noord-Brabant, de buurman. In dat kleine landje, dat vlakke Nederland. Nee, Zuid-Limburg is niet vlak, is geen laagland, dit lijkt niet het dichtbevolkte Nederland.

Zie onderstaande link voor meer foto's van gedichten die ik in Zuid-Limburg zag:

Zuid-Limburg

Vrijdag 04-10-2019

Ontbijten, spullen inpakken en vertrek iets voor 10 uur. Poetsen hoeft niet, is inbegrepen bij de prijs. Het wasgoed nog inleveren, daar hebben we ook voor betaald. Beddengoed en schoonmaak waren verplicht. De hygiëne op het park is dan ook goed. En een luxe om het niet zelf te hoeven doen.

Het is grijs, miezerregen, te slecht weer om er een vakantiedag aan vast te plakken. Het plan was om naar Tongeren in België te gaan, maar daar is nu ook niet veel aan.

Iets over elf uur zijn we al thuis.

Oh, ik geniet nu al om mijn foto’s te bekijken. Helaas is de vakantie ten einde, maar ik heb nog een en ander terug te kijken en mijn verhaal van deze vakantie heb ik ook nog om tot stand te brengen.

Zo ging het leven van de vakantieganger voort.

Nablik

Het geboortehuis van mijn opa

Het verhaal bij de foto’s van de Nieuwstraat in Maastricht:

De Nieuwstraat is een belangrijke winkelstraat in Maastricht, vlakbij de Markt en het Stadhuis. Een paar jaar geleden ben ik hier ook geweest om het geboortehuis van mijn opa op te zoeken. Mijn overgrootouders hadden gedurende de eerste wereldoorlog een goedlopende sigaren- en drankenzaak, inclusief bovenwoning in de Nieuwstraat. Mijn opa is van 1914, de oudste van de drie kinderen die hier geboren zijn boven de winkel.

Nu ik hier weer ben, ga ik nog eens kijken. Ik denk te weten welk huis het is, omdat ik de Tupperware winkel herken. Maar naar mijn gevoel klopt er iets niet. Welk huisnummer was het ook al weer? Staand voor de winkel zoek ik het op in mijn oude foto’s. Nu zie ik het: de Tupperware winkel is verhuisd naar de overkant van de straat, en is nu de overbuurman van de voormalige sigarenzaak. Het geboortehuis, het pand op nummer 26 staat leeg. Het is te huur. Iets meer dan honderd jaar geleden moet het ook zijn leeggeruimd. In december 1918 zijn mijn overgrootouders namelijk met hun drie kinderen naar Nijmegen vertrokken. Vanuit de voordeur van nummer 26 kijk ik met mijn camera naar het frappante gebouw van het Stadhuis. Ik veronderstel dat mijn overgrootvader Franciscus hier naartoe ging om aangifte van geboorte te doen voor zijn drie kinderen.

Nu staat het leven in Maastricht in het teken van 75 jaar bevrijding. Honderd jaar geleden begon de verhuizing van mijn opa, via Nijmegen, Dordrecht, Haarlem en Hilversum om uiteindelijk in Eindhoven uit te komen, waar zijn drie kinderen opgroeiden en waar ik nu woon.

Het was fijn om even terug te zijn in Maastricht.

Zie hier met foto's:

Het geboortehuis van mijn opa

Welkom thuis.

Wij van Roompot Vakanties hopen dat u genoten heeft van uw verblijf bij ons.

Mijn Reactie:

De omgeving is prachtig, een goede locatie om het gebied te verkennen. Een mooi onderhouden park, rustig gelegen, geen overlast, zelfs de buren hebben we niet gehoord. We waren er wel buiten de vakanties in oktober, in de zomer is de drukte wellicht anders. De huisjes zijn prima. Vanaf het park kan je verre wandelingen maken waarbij je het gevoel hebt in Luxemburg of in de Ardennen te zijn. Fijn ook dat het station op loopafstand is om verder weg te gaan. Met de trein bijvoorbeeld naar Valkenburg, Heerlen of Maastricht. We hebben ons goed vermaakt!