Lagen wit op wit, nóg witter op wit
Witte wolken als brieven aan God
Verbergen het zwart dat erachter zit
Verstoppen twijfels over donker lot
Het lot van het eenzaam zijn
Alleen en verlaten
Hoofd gevuld met zwarte pijn
Gevoel dat maten me vergaten
Felle kleuren als oorlogskreten
Aangebracht in grillige lagen
Laten woedend de wereld weten:
Jullie hoorden niet mijn vragen!
Vragen om een beetje aandacht
Eens een belletje naar mij
Een gezicht dat me toelacht
Een lieve vrouw aan mijn zij
Het wit zal wel altijd grijs zijn
Geplengd in tranen van het zwart
Ontbloot nu ook een kleurenlijn
Het rood van een bloedend hart
Frans van Hoof
Een gedicht ter nagedachtenis aan de kunstschilder Frans Nielen.