Onbereikbaar wit

Lagen wit op wit, nóg witter op wit

Witte wolken als brieven aan God

Verbergen het zwart dat erachter zit

Verstoppen twijfels over donker lot

Het lot van het eenzaam zijn

Alleen en verlaten

Hoofd gevuld met zwarte pijn

Gevoel dat maten me vergaten

Felle kleuren als oorlogskreten

Aangebracht in grillige lagen

Laten woedend de wereld weten:

Jullie hoorden niet mijn vragen!

Vragen om een beetje aandacht

Eens een belletje naar mij

Een gezicht dat me toelacht

Een lieve vrouw aan mijn zij

Het wit zal wel altijd grijs zijn

Geplengd in tranen van het zwart

Ontbloot nu ook een kleurenlijn

Het rood van een bloedend hart

Frans van Hoof