2019 Kos

Vliegvakantie Sunweb

Vertrek 02-05-2019 Eindhoven Airport - Kos Griekenland,

Terugkomst 16-05-2019

Hotel Continental Palace in Kos-Stad

Donderdag 2 mei 2019

Klokslag half vijf in de morgen staat zoals besteld de taxi voor onze deur om naar Eindhoven Airport te gaan. De vlucht is om 07:10 uur. Aanvankelijk was er het plan om met eigen auto te gaan, halverwege te parkeren en dan de eerste bus naar de luchthaven te nemen. Dan zouden we rond 05:45 kunnen inchecken. Het advies is om 2 uur van tevoren aanwezig te zijn. Wat als er vertraging is of als er iets mis gaat? Twee dagen geleden nog was er een grote storing op Eindhoven Airport. Ik was er niet gerust op. Het vliegtuig zou niet op ons wachten. Zodoende hebben we gisteren een taxi besteld. Nog waren mijn zorgen niet weg. Was deze taxidienst wel betrouwbaar? Ik las een review van deze dienst waarbij de taxi niet kwam opdagen. Enfin als hij niet op tijd was, konden we nog altijd plan A uitvoeren.

De koplampen van de Mercedes verschijnen aldus op uiterste precisie voor onze voordeur. De Marokkaanse wat oudere chauffeur weet via de stem van de Tomtom, in voor hem onbekend gebied, de weg te vinden. ‘Dat is mijn vrouw’, zegt hij, ‘ze blijft maar doorpraten.’ Op de Aalsterweg neemt hij per ongeluk de busbaan en op de randweg waar de toegestane snelheid 80 km/u is, rijdt hij veel te hard. Zo vliegen we in een recordtijd naar het vliegveld. De koffers inleveren is ook zo gebeurd. Het inchecken moet nog even wachten, omdat de balie nog gesloten is. Even later op weg naar de geopende incheckbalie wordt mijn naam omgeroepen. De tweede keer hoor ik het beter. “Wil de heer Van Hoof met vlucht naar Kos zich naar de informatiebalie begeven.” ‘Heeft u een E-sigaret in uw koffer?’, vragen ze daar. ‘Nee’, zeg ik. ‘Weet u het zeker? Ze hebben op de camera een E-sigaret gezien.’ ‘Nee’, zeg ik nogmaals, ‘geen E-sigaret.’ ‘Misschien is er een andere Van Hoof op de lijst’, zegt ze. ‘Ja, er is nog een Van Hoof naar Kos.’ Toevallig of ze heeft zelf een fout gemaakt. Het is nog vroeg. Naderhand zoek ik het op: een E-sigaret mag niet in het ruim wegens kans op spontane activatie en daarbij brandgevaar. Bij Transavia waar wij mee vliegen staat er dat je ze nooit aan boord mag gebruiken. Ik neem aan dat het dan wel in de handbagage mag. Maar wat maakt het mij uit, ik rook al lang niet meer, ook geen e-sigaret.

De vlucht naar Kos vertrekt op tijd en gaat met de wind mee voorspoedig. De klok gaat één uur vooruit. Rond 13:00 uur Griekse tijd zijn we bij het hotel Continental Palace S.A in Kos-Stad op het Griekse eiland Kos. Een zeer goed ogend hotel met een mooi zwembad en tuinen met bomen waar je kan liggen, zitten of zonnen. Het is nog rustig in deze tijd van het jaar. Ook op onze eerste verkenningstocht langs de twee havens is het er rustig. Voor het eten is er nog de gelegenheid een aantal banen te zwemmen in het bijna verlaten zwembad.

De temperatuur is rond de 20° C, de wind nog fris; het seizoen moet duidelijk nog beginnen.

Vrijdag 3 mei 2019

Nog zeer rustig in het toch wel grote hotel. Het personeel staat te wachten op de drukte die komen gaat. Sommige staan heel de dag in een bar bijvoorbeeld bij het zwembad waar bijna niets omgezet wordt, omdat er bijna niemand is. Daarbij zijn de drankjes duur, het personeel moet ook betaald worden.

De zee is vlakbij, maar de stranden zijn nog niet uitnodigend om er te gaan liggen. Een beetje wildernis. Men is druk bezig de stranden op te vullen met schoon zand, het hout te voorzien van een likje verf. De hemel is al helderblauw. Alleen boven de bergen van Turkije op oogafstand zijn lichte witte wolkjes te zien. We wandelen op ons gemak naar Kos-Stad, waar we ongetwijfeld nog meerdere keren zullen komen. Verder veel lezen, een beetje zwemmen, eigenlijk een rustdag. Ondanks dat toch ongeveer 10 km gewandeld.

Zaterdag 4 mei 2019

Bij de vakantie zitten drie dagen huurfietsen inbegrepen. Die hebben we vandaag opgehaald. Kos staat bekend als een fietseiland, omdat het er redelijk vlak is met goede fietspaden. Het barst hier van de zaakjes met fietsverhuur: wielren, elektrisch, mountainbike, normaal, met versnellingen… Wij hebben met versnellingen gekozen, wat dan wel 1 euro per dag per fiets extra kost. Het zijn fietsen met een gesloten kettingkast, zonder derailleur. Zes euro voor drie dagen, dat is te doen. De fietsen hebben een lage instap en een mandje achterop. Dat is handig om je spullen in te vervoeren. Als je eenmaal kan fietsen dan verleer je het niet meer. Dat geldt ook voor het op- en afstappen, want telkens zwaai ik mijn been over het zadel en schaaf dan langs het mandje omdat deze net wat hoger dan het zadel is. Na een paar keer weet ik het, maar zit mijn lichaam nog in de ik-vergeet-niet-zo-snel-modus. De fietsen voldoen goed op de eerste dag. De fietspaden in Kos-Stad zijn veelal naast de rijweg, een rood smal vlak in twee richtingen dat ineens in een voetpad kan overgaan of in de verkeerde rijrichting kan uitkomen. Een beetje chaotisch met de wandelaars erbij die zonder te kijken het fietspad oplopen. We fietsen als mogelijk langs de zee in noordoostelijke richting. De wegen worden breder en er zitten nogal veel kuilen in het wegdek. Het is een beetje broeierig als de zon schijnt en winderig, de bewolking neemt toe. De bloemen fleuren en de bomen en gewassen gedijen goed. Jarenlang heb ik er geen last meer van, maar nu steekt het weer op, hooikoorts. Rode, jeukende ogen, een lopende neus onder het fietsen. Bij Tigaki zitten we even op het strand en via een mooiere binnenweg fietsen we terug. Toch nog 31 km gefietst.

Zondag 5 mei 2019

Het regent, het waait, het stormt. Windkracht 6. De masten van de zeilboten in de jachthaven, waar ons hotel nog geen 100 meter vanaf ligt, zijn het instrument voor een hels kabaal. Een muziek van wind dat giert in de oren. Veel water valt er niet, dus toch op de fiets naar Kos-Stad. De golven beuken op de kust en spatten hoog op. We wandelen over een verlaten strand, een uit het niets tevoorschijn komende golf maakt Inge’s schoenen nat. Het zand is mul, het uitzicht troosteloos. De terugweg duurt twee keer zo lang met de wind tegen. Op de fiets is het ook twee keer zwaarder, omdat we nu behoorlijk nat worden. Even later als het bijna droog is, ga ik nog even alleen fietsen in een hoger tempo, de andere kant op naar het noordoosten. Daar begint het bergachtige deel van Kos. Algauw moet ik omkeren, omdat de fiets te weinig versnellingen heeft om de berg op te komen. Terug ga ik nog even zwemmen (in de zee toch maar niet) in het zwembad. Er is één kijker, voor de rest is het verlaten.

Maandag 6 mei 2019

De zon schijnt, het waait, maar stormen doet het niet meer. Met de fiets naar het noordoostelijke punt waar het eiland de bocht omgaat. Een rustig, mooi natuurgebied met veel bloemen en kiezelstranden. We wandelen een heel eind, want het fietspad stopt hier. Deze kuststrook vangt minder wind en duurdere hotels en resorts hebben hun parasols van duurdere kwaliteit over het hele strand al opgezet. Dat is bij Kos-Stad nog niet mogelijk. Via een andere weg lopen we terug. Er is maar één andere weg, waardoor we een behoorlijk grote omweg afleggen. Even op het strand nog naar de surfers kijken en dan is het alweer half vijf. Mijn zwembroek heb ik vanmorgen al aangedaan, de zee lijkt toch nog te wild. Daarom ga ik in het zwembad een half uur zwemmen. Enkele zonners zien mij als het enige bewegende object, wellicht een tikkeltje verbaasd, want zelfs in de zon op een ligstoel is het nog fris. Laat staan in het koude water, zal men denken. Maar eenmaal in het water is het goed te doen. Veel zwemmers zijn er tot nu toe niet geweest. Het is echter een mooi, groot zwembad met schoon water dat niet naar chloor ruikt. Dan snel douchen en de fietsen terugbrengen. Verlengen was eigenlijk het plan, tot het eind van ons verblijf. Ik wil een andere fiets met meer versnellingen, een derailleur om de bergen in te kunnen. Een eerder gemaakte prijsafspraak is veranderd en de fiets voor mij staat me niet aan. Mijn gevoel zegt nee. Dus we doen het niet en lopen onverwacht terug naar het hotel. Deze fietsverhuurder zit op een half uur lopen. Bij het hotel zit ook een fietsverhuurder en daar heb ik al een fiets gezien die me wel wat lijkt.

**** Uitgelezen: De Lege Stad van Simone van der Vlugt

Bij het avondeten is het voor het eerst heel druk omdat er vandaag een grote lading vakantiegangers uit een paar bussen zijn gearriveerd. Veelal zijn het oude mensen hier. We zijn er veel te jong voor.

Dinsdag 7 mei 2019

Een dag zonder fiets voelt als een gemis. Het is niet warm en er wordt regen verwacht, daarom stellen we de fietshuur maar een dagje uit. We wandelen richting berg naar het binnenland. Het is niet fraai, niet spannend. Een beetje een doolhof om de juiste weg te nemen. Een weg loopt dood bij een huis met blaffende honden, waardoor we hetzelfde stuk een paar honderd meter terug moeten. Nu hebben we een hondje die ons vergezelt. Trouw blijft hij bij ons. Wij zijn zijn nieuwe baasjes. We slaan af naar een weg die ook weer blijkt dood te lopen. Waarom kijken we niet op onze mobiel? Routeplanner! Hond blijft trouw bij ons. Hij kan niet bij ons blijven dus breng ik hem terug. Hij weet de weg en loopt voor ons uit. Als ik me halverwege omdraai blijft hij staan en begin me weer te volgen. Dan loop ik maar helemaal terug naar zijn huis. Daar schiet hij ineens onder een heg door naar zijn maatjes. Snel ren ik daar weg en kunnen we verder.

De wandeling eindigt in Kos-Stad, waar we nog op een bankje in de zon zitten. Een paar druppels regen is er nog gevallen, meer niet. Het is uit de zon wel erg fris. Niet dat je denkt op vakantie in Griekenland te zijn. Toch blote benen en armen. Toch ga ik zwemmen terwijl iedereen naar binnen vlucht vanwege een buitje en de kou. Uit het water duurt het wel twee uur voordat de kou uit mijn botten is.

Bij het avondeten drinken we een keer geen consumptie. Het is wel erg duur hier. Een klein flesje mineraalwater is 3,50 euro, bier en wijn vele malen duurder. Het lijkt wel of ze op geldwinst uit zijn. Het eten is ook karig. Brood is vaak oud of het bruin brood is op. De koffie is slap. Nee, het restaurant kan me niet bekoren. Mopper, mopper. Als het goed is, gaat het weer vanaf nu beter worden, zodat er nog een vakantiesfeer ontstaat.

Woensdag 8 mei 2019

Gisteravond in een bar de halve finale Liverpool-Barcelona gekeken. Spectaculair 4-0 terwijl Barcelona de heenwedstrijd met 3-0 had gewonnen. Liverpool naar de voetbalfinale Champions League. Vanavond de andere halve finale Ajax-Tottenham. Spannend!

Vandaag hebben we fietsen gehuurd bij een zaakje bij het hotel. Aardige man en goede fietsen. Sportiever, meer versnellingen. Hiermee kan ik het eiland verkennen. Het weer is ook weer goed. We fietsen naar opnieuw Tigaki en wandelen daar langs een meer vlak aan de kust. Een zoutmeer dat in de zomer opdroogt, de zoutpannen van Alikes. Er zijn veel vogels nu. De flamingo komt hier ook, maar die zien we niet. Wel veel zwaluwen, netjes op een rij op de elektriciteitsdraden. Het is een mooi natuurgebied. Wij zijn er op een achteraf weg aangekomen en banjeren door modderpaden. Als we daar doorheen zijn zien we mensen die gewoon vanaf een verharde pad aankomen. Een fotomoment is een aparte vogel die heel snel zijn snavel vooruit steekt. Op het strand lunchen we met een blikje lemon en sinas en een mars. Dat is 3 km verderop in Marmari. En weer terug. Strava geeft 48 km aan, de afstand die we fietsend en wandelend afgelegd hebben.

In de avond naar het Hollandse feestcafé voor de wedstrijd Ajax-Tottenham die om 22:00 uur begint. De eerste wedstrijd heeft Ajax uit met 0-1 gewonnen. Er is nog precies één bankje voor ons vrij. Het is buiten en koud. Het begin is goed 2-0, maar dan komt Tottenham terug tot 2-2. In de allerlaatste minuut van de 5 minuten blessuretijd wordt het 2-3 en is de ontgoocheling groot dat Ajax niet naar de finale gaat. Ze hadden het zo verdiend.

Donderdag 9 mei 2019

Kos is niet zo groot, het is bovendien vlak en daarom een fietseiland. Vandaag ben ik van plan naar de andere kant, de zuidzijde te fietsen. Er zit echter een gebergte tussen waar geen wegen zijn. Vanaf Kos-Stad fiets ik omhoog, langs het Asklepieion, een toeristische bezienswaardigheid uit de Griekse oudheid met zuilen en resten tempels. De weg is allesbehalve vlak en op weg naar Zia is het stijgingspercentage meer dan behoorlijk. Een paar keer moet ik afstappen en wandelen, want mijn versnellingen en tandwielen zijn iets te min voor dit kaliber. Als ik op de kaart kijk, blijkt het eiland op de fiets toch niet zo klein te zijn. In Zia aangekomen zijn mijn krachten al verbruikt door meteen in het begin bergop mijn energie te hebben opgenomen. Langs de snelweg probeer ik nog in Pyli te komen dat in het midden van het eiland ligt. In plaats van links ga ik rechts, de snelste route terug richting Marmari. Weer doe ik Tigaki aan. Spannend en heel opwindend is deze tocht niet. Wel een mooi uitzicht in dezelfde richting op een hogere hoogte. Op het wegdek zie ik een platgereden dode slang van zeker een meter lengte. Zo heb ik vijftig kilometer gefietst. Goed dat ik niet meer linksaf richting Kardamena ben gegaan, dan zou het zeker 90 km zijn geweest.

Ik zwem natuurlijk ook nog dagelijks mijn baantjes in het zwembad: vandaag 26 banen van 20 à 25 m = minstens 500 meter. Verder doe ik nog aan traplopen, in het hotel naar de kamer telkens 50 treden. Vandaag beginnen de getallen met een 5: 50 km, 500 m, 50 treden. Dat komt zeker omdat het eiland een lengte heeft van ongeveer 50 km.

Vrijdag 10 mei 2019

In noordoostelijke richting fietsen we samen naar de thermische baden. Het is een afstand van 11 km. De weg stijgt lichtjes totdat we de laatste kilometers de berg opgaan. Daar is het punt waar ik vorige week met mijn oude fiets omdraaide. Nu lukt het met onze versnellingen wel verder te fietsen. Nog een paar kilometer met prachtige uitzichten over zee en hoge rotsformaties aan de andere kant bereiken we het einde van de asfaltweg. Te voet dalen we af naar zeeniveau waar het thermisch bad is. Op de rand van zee is er de hete geiser die het badje heet stoomt. Bij vloed doet de zee er koud water bij. Voor Inge is het te heet om er met de voeten in te staan. Mij lukt het wel en langzaam ga ik dieper. De twijfel is er of je nu niet gaat verbranden. Het voelt bijna kokend aan, maar er zijn meer mensen die het kunnen verdragen. Even later lig ik er net als een paar andere mensen languit in. Als ik opsta, lijk ik meteen droog te zijn. Meteen daarna ga ik de zee in die niet eens koud aanvoelt. Het is een mooie locatie waar we een tijd aan het strand blijven. Mensen lopen fier naar het bad om er in te gaan zitten en schrikken dan terug vanwege de hitte. Een oudere man met grijze baard, een wijze Griek zit ondergedompeld in het midden waar het dieper is en wisselt dat af met in zee gaan, telkens op en neer. Twee boten liggen voor de kust. Daar vandaan komt een roeiboot naar de kust met drie mensen aan boord om een heet bad te nemen. Een paar berggeiten lopen op de rotsen. De zwerfkatten die massaal op Kos aanwezig zijn, proberen iets te eten te bemachtigen. Wij hebben alleen water bij ons en zonder lunch zoeken we de energie om de terugweg aan te gaan. Totale afstand 22,5 km.

Zaterdag 11 mei 2019

Even een stukje fietsen naar de noordoostelijke pier, het mooie fietspad langs de zee met kiezelstranden. De zee is rustig en helder. Ik ga zwemmen, het water is bar koud. Daarna de badhanddoek op de kiezels, de zon is heet. Lekker lezen, maar telkens prikt er iets in mijn rug, op mijn benen… Het zijn mieren, reuzenmieren die op hoge poten lopen. Ze blijven komen, ze komen de handdoek op. Ze jagen me weg. Daarom ligt men hier op bedden met parasols. Ik fiets terug naar het hotel en ga bij het zwembad zitten. Zwemmen en lezen. Een beetje een rustdag vandaag.

*** uitgelezen David Hunter 1 - De geur van sterfelijkheid - Simon Beckett.

Na het eten wandelen naar Kos-Stad. Voor het eerst is het ‘s avonds warm genoeg om in korte broek te lopen. Een wandeling is wel nodig om het eten te laten zakken. Vooral de toetjes.

Zondag 12 mei 2019

Eerst uitgebreid lezen in de schaduw aan het zwembad, de zon is erg heet. Dan met de fiets naar het Asklepieion, een Griekse opgraving uit de 3e eeuw voor Chr. Entree 8 euro p.p. Leuk om rond te dwalen. Het is vandaag niet druk. Het is vooral steen: trappen, muren, zuilen, restanten van gebouwen, losse stenen met gravures. Grieks erfgoed, suppoosten houden nauwlettend in de gaten of we geen steen van een ton meenemen. Daar bedoel ik 1000 kg mee. We doen het maar niet, past ook niet meer in de koffers.

Het Asklepieion ligt in een mooie omgeving met hoge bomen, cipressen. Daarbij heb je een mooi uitzicht over het eiland en de zee. Het ligt al wat hoger en dat merk je op de fiets. Op de terugweg is het meer afdalen. We nemen een andere weg, langs de achterzijde van Kos-Stad in het binnenland.

Voor het eten gaan we naar een strand vlakbij het hotel, even zwemmen in de zee, ik ben de enige.

**** Uitgelezen Herman Finkers: De cursus omgaan met teleurstellingen gaat wederom niet door.****

De temperatuur stijgt nu dagelijks, vandaag 24° C. Het eten in het restaurant is telkens een drukte. De drukte stijgt ook dagelijks. Er zijn veel oude mensen, meer dan anders en kinderen ontbreken op een enkeling na. Dat is wat ik proef, de balans is niet goed. Het eten smaakt goed, soms is de balans niet goed, als de frietbak op is. Wij jongelingen lusten graag friet. Ook de toetjes gaan er goed in. Ze zijn hier bijzonder lekker. Zelfs ik ben er verzot op.

Na het eten ga ik alleen een tempo-wandeling doen, stevig doorlopen naar de haven: 5 km in 50 min. Nog een Grieks wijntje op de kamer, daar slaap ik toch zo goed op.

Maandag 13 mei 2019

Het wordt al drukker ‘s morgens aan het zwembad. De schroom is er af om het water in te gaan, ook al lijkt het dat alleen zwembadliefhebbers er in gaan, een beetje afkoeling zou toch wel lekker zijn als je in de zon ligt te bakken. De temperatuur is naar de 26° C gestegen. Ik zwem nog een aantal banen.

Vroeg in de middag ga ik op de fiets kijken hoe hoog ik kan komen op de berg achter ons. Inge gaat ondertussen op kledingjacht. Volgens de kaart kan ik op die berg het eiland niet oversteken. Er is geen verbindingsweg naar de zuidkust, daar waar de thermische bronnen zijn. Misschien dat er wel een zandpad is. Het is een zware rit, berg op bij deze temperatuur. In het begin fiets ik een een steile weg op die doodloopt, dat is ook niet bemoedigend. Daarna lijk ik de goede richting op te gaan. De rinkelende bellen van wel honderd geiten die los rondlopen geven een aangenaam vakantiegeluid. Ik ben blij dat ik mijn pet tegen de zon heb opgezet en vraag me af of ik voldoende te drinken bij heb. Soms moet ik een klein stuk wandelen met de fiets wegens de steilte of mijn gebrek aan bergfietsbenen. De zeeuitzichten worden verder en ik bereik de boomgrens. Niet dat het zo hoog is dat er geen bomen meer groeien. Nee, hier begint het bos, de bomen die je vanaf beneden ziet. Op het wegdek staat 1 km. Nog 1 km en dan ben ik waar? Als ik er ben, staan er borden: verboden te fotograferen, verboden te betreden, stop, militair terrein, gevaarlijke honden kunnen op je af worden gestuurd. Verboden! Een goede reden om aan de afdaling te beginnen, dezelfde weg terug. In de afdaling kom ik de geiten weer tegen. Ik maak een filmpje van ze als ze de weg oversteken. De video blijft per ongeluk opnemen als ik verder fiets; geen beeld, maar wel het geluid van afdalen en remmen. Dan fiets ik via de kustweg naar de thermische baden. Ik koop wat te drinken bij een supermarket, waar ik buiten bij mijn fiets stemmen hoor. Een paar keer heb ik al opgekeken, maar ik zie niemand. Dan zie ik het, in de schaduw zit een hele grote papegaai te praten. Het laatste gedeelte naar de therma heeft een pittige klim en het lijkt of ik nu lood in mijn benen heb. Toch kom ik binnen de toegestane tijd binnen. Het is nu veel heter dan de vorige keer toen ik er met Inge was. Andere omstandigheden, de zee is ook veel blauwer. Het is zo minder leuk, alleen die afdaling te voet te doen naar het thermisch bad. Het bad lijkt nog heter, want men zit niet in het midden maar bij de rand van de zee op een rij. Ik waag het niet er in te gaan deze keer. Ik drink mijn blikje ice-tea, eet een paar koekjes en heb weer energie voor de terugweg.

We zijn ongeveer gelijk terug bij het hotel. Inge heeft een bikini en een jurkje met vlinders gekocht. Dat was weer een duur fietsritje. Samen gaan we naar het strand ter hoogte van ons hotel. Daar zwem ik op en neer, tussen de marinehaven en een pier van stenen en rotsblokken. Een mens moet tenslotte ook wat beweging hebben.

39,5 km gefietst, hoogteverschil 607 m.

Dinsdag 14 mei 2019

Niet veel te vertellen vandaag. 27° C, lezen aan het zwembad, 30 banen zwemmen, zelfs Inge gaat er in.

In de middag met de fietsen naar de stad, want ik heb daar nog niet zoveel foto’s gemaakt. Die van vandaag zullen ongeveer hetzelfde zijn als die van vorige keer. Alleen het weer is anders, nu is er veel meer licht wat niet altijd goed voor de foto’s is. De plataan is niet fatsoenlijk te fotograferen, hij is oud maar niet mooi. De plek is donker en met hekwerk afgezet. De plataan is een oude boom, bekend door de geschiedenis en verbonden met Kos. Veel gebouwen staan in de steigers of worden gestut. Dit zijn nog de gevolgen van de aardbeving van twee jaar geleden, van 21-07-2017. Een koepel en zuilen liggen bij de plataan op de grond. Sommige straten zitten nog vol spleten, verhogingen en onregelmatigheden ten gevolge van de aardschokken. Een belangrijk fietspad langs de kust is nog niet volledig gerepareerd. In de stad is over het hek een archeologische site te zien, die open zou moeten zijn, maar dicht is. Zo loopt de toeristische sector inkomsten mis. Het gebied met de stadsmuren is het mooiste gedeelte van Kos. Daar is ook de Castle of Neratzia, maar die is nog steeds afgesloten ten gevolge van de aardbeving. Onderlangs bij de haven staat een andere plataan die veel groter en mooier is dan de welbekende. Dagjesmensen haasten zich terug voor de boot naar Marmaris in Turkije, dat vanaf Kos zichtbaar is.

In de avond is er in het hotel Griekse muziek, dat kan je verwachten in Griekenland. We zijn namelijk in Kos-Stad dat op Kos ligt, een der Griekse eilanden. Soms klinkt het wel een beetje Turks, dat kan je verwachten. Het zal aan de wind liggen. Ik heb op het strand ook al een keer een sms gehad: welkom in Turkije.

Woensdag 15 mei 2019

Alweer de laatste hele vakantiedag in Kos. Eerst 20 banen zwemmen.

Daarna samen met de fiets naar Tigaki, een afstand van 12 à 15 km vanaf ons hotel Continental Palace in Kos-Stad. Af en toe een stop, want Inge is niet gewend zulke afstanden te fietsen. Nieuwe ontdekkingen doen we niet meer, alleen de situatie is anders dan vorige keer, andere fietsen, ander weer. Een foto van een strand bij hotel Blue Lagoon waar een collega over twee weken heen gaat, een foto van een boom waar we vorige keer ook gestopt zijn, waar velden met groene paprika’s zijn.

In Tigaki even zitten op het strand waar we nog niet waren. Hier lijkt het volgende eiland heel dichtbij, het water is heel kalm, ondiep met groene en blauwe tinten, reflecterend zeewier waardoor het lijkt of er een school vissen zwemt. We fietsen nog een stuk verder met links het zoutmeer en rechts de duinen en de zee. Daar staan in de verte een aantal mannen verspreid tussen de duinen in zo te zien hun blootje. Alleen zo te staan. Ziet er luguber uit, een naaktstrand blijkt er achter te zijn. Daar gaan we maar niet heen.

De terugweg is voor Inge zwaar en voor mij ook omdat we zo langzaam gaan. Halverwege gaan we ons eigen tempo rijden, dat is voor beiden comfortabeler. In de haven ga ik foto’s maken van een mooi piratenschip en wacht daarna op een bankje. Daar zie ik Inge al aankomen, ze stapt af en gaat drie bankjes verderop zitten, zonder mij gezien te hebben. Er ongezien voorbij lopen lukt niet. ‘Ik heb je net een appje gestuurd’, zegt ze. ‘Altijd leuk je zo onverwachts te zien opduiken.’ Dan gaan we samen kijken hoe ik dat appje moet openen, omdat ik geen wifi heb, maar wel een bundel gekocht die ik nog niet gebruikt heb. Het lukt, ik schrijf: ‘ik zit drie bankjes verderop’, zogenaamd zodat men niet ziet dat ik daar niet meer zit. De moeheid lijkt bij Inge weer verdwenen. Een stevig ontbijt hebben we gehad, het middagmaal slechts een aantal koekjes. Daarmee hebben we ongeveer 30 km gefietst en ik vanmorgen nog in het zwembad gezwommen.

De fietsen leveren we af bij de vriendelijke man die me even later nog een keer groet als ik uit zee ben gekomen. Natuurlijk moest ik afscheid nemen van het heerlijke zeewater, een groot stuk kalm water voor mij alleen.

En dan is de tijd gekomen voor het laatste avondmaal, nog een keer teveel eten met teveel toetjes. Dat was weer een kostelijke maaltijd. Als de koffers dadelijk ook maar niet zo vol zitten.

Donderdag 16 mei 2019

Vroeg op, half acht ontbijten en om 09.00 uur klaar staan om opgehaald te worden. De receptioniste geeft Inge een welgemeend compliment omdat ze altijd zo’n vrolijke lach heeft, omdat ze zo’n vrolijke uitdrukking op haar gezicht heeft. Veel mensen kijken nors, zegt ze, zo chagrijnig. Inge is een voorbeeld van hoe het ook kan, waardoor andere mensen misschien een prikkel krijgen ook een vriendelijk gezicht op te zetten. Aan de receptie zijn ze in deze twee weken ook telkens zo vriendelijk geweest. Misschien zeggen ze het wel bij alle hotelgasten als ze gaan uitchecken, in de hoop dat ze terugkomen. We hebben ook nog onverwacht een rekening te betalen van 42 euro, toeristenbelasting dat de Griekse overheid drie jaar geleden heeft ingevoerd. Het hotel kan er niets aan doen, maar nu met die lach op onze gezichten komt het niet zo zwaar over.

Daar is de bus. Toch niet, andere reisorganisatie. De volgende dan, ook niet. De derde grote bus wel. Ze rijden alle drie voor een kwart gevuld naar de luchthaven. Daar zie je elkaar dan weer in de rij. Het inchecken gaat op zijn Grieks, chaotisch. Het is een kleine luchthaven en het is erg druk. Het vliegtuig zit maar half vol. Hoe zal het in de zomer gaan, als het echt druk is?

De vlucht verloopt probleemloos. Na het afhalen van de koffers in Eindhoven kunnen we direct in de bus naar het centraal station stappen. Op het station kunnen we direct in de bus naar de Aalsterweg stappen. Het vervoer gaat op zijn Nederlands, georganiseerd. De klok is weer een uur terug gezet. De temperatuur 10 graden lager.

Dat is het geval als je van Griekenland naar de Lage Landen afreist.

Zo ben je in Kos, zo ben je in Nederland.

Zo heb je vakantie, zo ben je weer thuis.

We hebben een fijne vakantie gehad en fijn ook om weer thuis te zijn.

Einde vakantie

Begeleidende tekst op facebook bij Foto Har

Album: Vakantie Kos: Hotel en Kos-Stad

Deel 1: Hier de eerste foto’s van de vakantie in Kos, Griekenland. Het hotel is Continental Palace in de hoofdstad Kos-Stad bij de marinehaven. Op loopafstand is de grotere haven en het centrum. In 2017 was er een aardbeving waar op sommige foto’s de gevolgen nog goed te zien zijn. Verder de plataan van Hippocrates, één dag met storm, de boten en het zicht op Turkije. En de fietsen, Kos is een fietseiland. Wat we op de fiets gezien hebben komt in de volgende delen.

Album: Vakantie Kos: richting oost

Deel 2: De eerste drie dagen een fiets met een mandje achterop. Niks voor mij: telkens vergeten, geschaafde kuiten, bijna vallen... Na 50 jaar fietsen krijg ik een andere manier van op- en afstappen niet meer geleerd. Deze fietsen hebben ook te weinig versnellingen om de berg op te kunnen. De rest van de vakantie hadden we iets sportievere fietsen. Die waren ook nodig om de berghellingen in het zuidoosten over te komen. Daar na ongeveer 12 km fietsen zijn de Thermen, warmwaterbronnen. In de poel daar was het water zeer heet omdat er nog nauwelijks zeewater in stroomde. Het leek niet te kunnen, dat je zou verbranden. Toch waren er enkele mensen in het water, anders zou ik het niet geprobeerd hebben. In het begin alleen met de voeten en uiteindelijk heb ik er helemaal ingelegen. Een geit keek toe en de zwerfkatten kom je overal tegen. Dichterbij aan de oostkant is er nog een heel mooi stukje kust met natuurgebied.

Album: Vakantie Kos: richting west

Deel 3: Langs de kust westwaarts zijn de wegen redelijk vlak. We fietsen een aantal keer naar de kleine badplaatsen Tigaki en Marmari. Bij Tigaki is een meer waar vroeger zout gewonnen werd, de zoutpannen van Alikes. In de zomer droogt het op en in de winter zijn er flamingo’s. Maar het is lente… Aan de randen is het water al aan het opdrogen. Er zijn wel watervogels en héél veel zwaluwen op de elektriciteitsdraden. Is het dan toch zomer? Op de terugweg zie ik een slang, die dood is. Je weet niet wat er nog meer door het struikgewas ruist. Aan de andere kant van het eiland is een bergketen. Ik doe twee pogingen daar met de fiets overheen te komen om aan de andere kant van het eiland te komen. De eerste keer via de bergflank blijkt het eiland toch veel groter te zijn dan op de kaart, en hoger. Na Zia, een plaatsje in de bergen, ga ik terug. De tweede keer ga ik hoger, meer rechtstreeks naar de top, via erg steile wegen waar ik soms niet meer kan fietsen. Bijna boven aangekomen op de berg mag ik niet verder, militair terrein. Dezelfde weg terug voordat de honden op me worden losgelaten. In de afdaling steekt een kudde berggeiten de weg over. Ja, Kos is een fietseiland.

Album: Vakantie Kos: Asklepieion

Deel 4 en het laatste deel van de terugblik op Kos. Het Asklepieion is de belangrijkste archeologische plaats op het eiland Kos. Het was een sanatorium, een soort ziekenhuis. Het heiligdom dateert van de 4e eeuw voor Chr. De opgraving is gelegen op een heuvel op 4 km afstand van Kos-Stad. Het is met de fiets even doortrappen om er te komen, een kwestie van een paar tandjes erbij. Het Asklepieion is ook bekend vanwege Hippocrates, Griekse arts en grondlegger van de westerse geneeskunde, die op Kos is geboren. In de oudheid was Kos al beroemd vanwege het Asklepieion. Leuk om er nu rond te dwalen, ook al is dat ook weer verleden tijd.

14-06-2019

Afsluitend gedicht

Google Foto's

Foto's 2019 Kos samenvatting

Foto's 2019 Kos allemaal