Internetbericht 08-07-2015
Het is zomer in Spanje en dat is te merken. De tweede hittegolf van dit jaar is niet alleen een van de warmste maar daarnaast ook een van de langste tot nu toe. Sinds afgelopen vrijdag heeft Spanje flink te lijden onder de extreem hoge temperaturen tussen de 30 en 40 graden op veel plaatsen in het land.
Daar waar men in Nederland en België ook te maken had met hele hoge temperaturen vanwege de Afrikaanse hete luchtstroom en dat meestal maar enkele dagen duurt voordat een storm een einde maakt aan de hitte, hebben de Spanjaarden dat geluk niet. Regen is in heel Spanje ver te zoeken de komende dagen en het zal ook nog wel even gaan duren voordat het gaat regenen.
Maandag 20 juli 2015, vertrek
Een mooie ochtend voor de lange busreis naar Benidorm, 1919 km volgens de routeplanner. Rond 10 uur gaan we, eerst met de stadsbus naar het centrum van Eindhoven, overstappen in de bus richting Eindhoven Airport, uitstappen nabij het opstappunt in Meerhoven, van waaruit we met een Solmarbus naar het verzamelpunt in Maarheeze rijden. Voorlopig zijn we Nederland nog niet uit.
Gisteren nog een leuke verrassing bij het inpakken van de reistassen. Ik doe mijn sokken en onderbroeken in een zijvak, vind ik daar ongewassen sokken en onderbroeken van een vorige vakantie. Mijn eerste gedachte: Peñiscola vorige zomer. Nee, het valt mee, ze zijn nog van dit jaar, april Italië. Nu snap ik mijn onderbroekenschaarste.
Het is druk op het verzamelpunt van Solmar in Maarheeze. Nog even wachten voordat alle bussen binnen zijn die vervolgens naar Spanje en Kroatië zullen afreizen. De koffers nog een keer inladen en om half één vertrekken we daadwerkelijk naar Benidorm. Het is een nieuwe, luxe bus, slechts een paar maanden oud. Zolang de stoelen goed zijn en er genoeg beenruimte is, heeft die nieuwigheid niet veel meerwaarde. We zitten goed en er is voor ons persoonlijk zelfs een stopcontact. Alle snoeren met een stekker eraan heb ik opgeborgen in mijn tas, ver weg onderin in de bagageruimte, ook handig. Wel handig voor de terugweg met al die energievretende apparaten.
Net als op onze vorige reis naar Italië hebben we een persoon in de nabijheid die niet goed stil kan zitten. Het is een zware roker, dat hoorde ik al meteen aan zijn ademhaling toen hij met zijn zoon naast ons aan de andere kant van het gangpad ging zitten. Dan zit hij schuin met zijn voeten in het gangpad, dan staat hij rechtop vlak naast me een paar minuten stil, met de armen in de lucht zich vasthoudend aan de dakrand bij de ruimte voor de handbagage. Anderen blijven overwegend stilzitten, maar vader en zoon zijn constant bezig met snoepen, chips eten, blikjes drinken te openen en naar de wc heen en weer te lopen. Naarmate we dichter bij de rustplaats komen en de benen gestrekt kunnen worden, wordt de vader onrustiger. “Ik kan niet goed stilzitten”, klaagt hij. Maar hij heeft natuurlijk een shot nicotine nodig. Op de parkeerplaats hebben we meestal 20-25 minuten om naar de wc te gaan of soms wat langer rond etenstijd. Wij wandelen dan wat, strekken ons uit en proberen tussen de benzinedampen eens flink in te ademen. Maar onze buren zitten dan op een steen of zo waarbij vader snel een paar sigaretten kan roken. Zitten dus, wat hij niet zo graag doet in de bus, maar nu wel op een harde ondergrond.
De mensen op deze reis zijn van een andere slag dan op onze Italië-uitstap. Nu zijn we de ouderen, in plaats van de jongeren. Gemiddeld nu 30-40 jaar in plaats van 60-70 jaar. Ik denk wel dat de lichamelijke conditie, de fitheid bij de Italiëgangers een stuk beter was. Het percentage rokers is nog alarmerend hoog bij de Benidormgangers, zelfs jonge meisjes met moeders waarvan je het niet zou verwachten. Ook het percentage tatoeage is hoger dan ooit, ver weg het hoogst van al mijn gemaakte reizen. Dat zijn dus kenmerken van deze reis.
Het is ook een hele lange zit. Bij elke volgende uitstap naar het zuiden stijgt de temperatuur.
Internetbericht:
De ene hittegolf is nog niet voorbij of de volgende komt er al weer aan in Spanje. Het lijkt erop dat de zomer extra vroeg is begonnen in Spanje en dat deze lang zal voortduren. Volgens de Spaanse weerdienst zal een groot deel van Spanje vanaf maandag weer te maken gaan krijgen met een hittegolf.
Grote delen van Spanje krijgen vanaf deze maandag weer (of eigenlijk nog steeds) te maken met hoge temperaturen tijdens de derde geregistreerde hittegolf van dit jaar. Een van de langste hittegolven van de afgelopen jaren is nog maar net voorbij en de volgende komt er al weer aan.
Dinsdag 21-07-2015, Benidorm, hotel Prince Park
Rond half acht gaan de passagiers voor Salou eruit. Daarna stoppen we nog drie keer. De twee Nederlandse chauffeurs zijn ingewisseld voor één Spanjaard en die heeft zich net zo goed aan de rijtijden te houden. Hij heeft geen bijrijder die het stuur kan overnemen waardoor het laatste eind trager verloopt. De temperatuur is niet meer te harden op de betonnen parkeerplaatsen. In de bus staat de airco op een beetje te koud. Het verschil tussen buiten en binnen is groot. In Benidorm wordt een ieder afgezet bij een ander hotel met als gevolg dat we om 13:30 arriveren in hotel Prince Park. We kunnen meteen eten. Ditmaal hebben we voor volpension gekozen, voor de eerste keer omdat dit toevallig goedkoper was dan bij een ander hotel met halfpension. De sfeer is opvallend Spaans, weinig buitenlandse toeristen, met veel geluiden, airco’s en gerammel van borden en kletterend bestek. Je zit er niet echt heel gezellig of is het dat we nog moeten wennen? Het is bijna één kilometer wandelen naar de zee. De hitte is enorm, boven de 30 °C en de zon is heel intens, er staat geen zuchtje wind, er is weinig schaduw. Benidorm ligt in een baai omringd door bergtoppen, een wind- en regenstopper. En met de zee in het zuiden is het wel te verklaren waarom dit een gewild vakantieoord is. In de omschakeling en met de vermoeidheid van de reis werkt het verlammend.
Om 22:15 uur slaap ik al. Een t-shirt had ik opgerold en over mijn ogen gelegd omdat Inge het licht nog aan had. Binnen een paar seconde ben ik zo in slaap gevallen en in één ruk tot 08:30 uur als een blok geslapen.
Internetbericht:
Door het landurige warme weer in Spanje is de temperatuur van het zeewater langs de Spaanse Costa's en rondom de Balearen flink opgelopen.
Door aanhoudend extreem warm weer in Spanje is het zeewater langs de kust tropisch warm, 30 °C graden. Lekker voor nu, mogelijk met vervelende gevolgen voor het weer in het najaar.
Woensdag 22 juli, Benidorm
‘s Morgens wandelen over de boulevard oostwaarts, Playa de Levante, waar op het eind een natuurgebied begint. Hier houdt het strand op en beginnen de rotsen waar ik meer van hou. Ik ga zwemmen, het water is warm en kleverig, er is ook bijna geen stroming.
Tegen de avond gaan we nog een keer naar de zee, nu met badlakens, we wandelen wat af. Nu de zon gaat zakken, valt er her en der door de hoge gebouwen wat schaduw op het strand.
Donderdag 23 juli 2015, Benidorm
Naar de westkant over de boulevard in de richting van Alicante: Playa de Poniente, la Cala. Het oude gedeelte, het eerste stuk is met palmbomen en schaduw, dan in de volle zon. Even zwemmen. Ik loop over het zand en verbrand bijna mijn voetzolen, het had geen 50 meter verder moeten zijn. Naar een warm oord gaan in juli is niet ideaal. Dit jaar is het uitzonderlijk heet hier. De derde hittegolf op rij, zei de man van Solmar bij het welkomstgesprek in café de Kroon. Uitzonderlijk heet, zo had hij het hier nog niet meegemaakt. De ene hittegolf ging geruisloos over in de volgende hittegolf. In de volle zon zonder schaduw passeert ons de ene na de andere hardloper. De Spanjaard is natuurlijk beter aangepast aan de omstandigheden, nu het eindelijk een keer niet zo koud is. Ik schrijf dit nu in de siësta op het balkon, gelegen in een smal groen park met mooi uitzicht op een arena en in de verte de zee. Met mijn pas aangeschafte reiswaterkoker heb ik een lekker bakje koffie gezet. Vreemd, maar het smaakt heerlijk in die hitte.
Vrijdag 24 juli 2015, Altea
Met de stadsbus lijn 10 naar Altea. Een mooi Moors dorp, gelegen 10 km ten noordoosten van Benidorm aan de kust. Dit plaatsje is meer onze stijl. Kronkelende straatjes en het oude centrum dat bovenin gelegen is. Witte leuk versierde huizen, trappen langs kleurrijke bloeiende planten en prachtig uitzicht op de turquoise zee en bergflanken in een helderblauwe lucht. De temperatuur is aangenamer dan in Benidorm door de wind die hier vrij spel heeft. Toch is het aan het strand niet zo druk. Ik ga er zwemmen en begrijp waarom. Het kiezelstenenstrand is onplezierig om over te lopen met blote voeten. De ondergrond is zo hard dat er voor een parasol met blote hand niet een gat in te maken is. De eerste meter zee is zeer vies, vol zeewier en plakkerig spul. Daarna fantastisch zwemwater. Als ik uit het water ga - door die meteen diepe eerste meter - zit ik onder het plakspul dat onder de waterkraan nauwelijks af te spoelen is. Ik vind het allemaal niet erg, maar voor de gemiddelde mens is Benidorm met de lange, grote zandstranden een beter vakantieparadijs. Altea is meer mijn smaak, zoals ook op het terras waar voor Inge een Radler 2,2% en voor mij een groot gekoeld glas bier ons zeer goed smaken. Nog vergeten: bovenaan is een fraai gezellig plein met de kerk Iglesia de La Virgen de Consuelo met de twee blauwe terracotta koepels.
Het is 33 °C in de schaduw en 50 °C in de zon als we met de bus teruggaan. In Benidorm voelt het zeker 5 graden warmer aan, de hitte kan er niet weg en lijkt alleen maar toe te nemen. Het hindert niet de eetlust, want het avondeten gaat er goed in of komt dat door een gemiste middagmaal?
Als het donker wordt gaan we naar de boulevard. Zelfs aan zee is er nauwelijks afkoeling. Langs de zeer lange boulevard loopt in twee richtingen een stoet mensen te flaneren. We gaan even op een bankje zitten en kijken het aan. De meesten zijn doodnormale mensen, vakantiegangers. De mannen: korte broek, t-shirt en slippers - de vrouwen: jurkje en allerlei schoeisel daaronder. Het is alsof we naar de marathon aan het kijken zijn, maar dan iets langzamer. Het is erg druk, zoals bij de marathon. Maar dit is 23:00 uur en je zweet als bij het afleggen van een hele marathon. Men is aan het eten, kleine kinderen lopen met hun ouders nog door propvolle winkelstraten. Volop bedrijvigheid als op een koopavond, schoenen worden nog gepast, die verslijten natuurlijk ook hard door het kilometerslange geslenter. De airco’s van de koele winkels spuiten hun warmte in de winkelstraten. Benidorm, je moet het een keer gezien hebben.
Als ik me voor de derde keer deze dag gedoucht heb en buiten op het balkon zit, waar een heerlijk briesje mijn blote bast beroert, kan ik eindelijk weer wat afgekoeld mijn heerlijk slapend matrasje opzoeken.
Zaterdag 25 juli 2015 Benidorm
Even aan de noordzijde van het park gelopen om te kijken waar het station is. Vandaar naar zee, schaduwplek onder de palmbomen, haven en via trappen het pleintje met de kerk en blauwwit versierde terrassen met poortjes en bogen. Wederom prachtig uitzicht over de twee voornaamste stranden. Laat in de middag zwemmen bij het schaduwstrand. Het zand in de zon is zelfs te heet om er met slippers overheen te lopen. We blijven nooit langer dan twee uur. Ik ga meteen zwemmen, dan langs het water lopen om op te drogen. Daarna het strandlaken, mensen kijken, lezen totdat het gaat vervelen. Ik begrijp niet meer dat men de hele dag in de zon kan bakken, zoals het gros hier doet. Even het water in en dan weer bruinen.
Zondag 26 juli 2015 Alicante
Vóór 10 uur al hebben we een kaartje gekocht voor de trein naar Alicante. 6,40 euro retour per persoon. Het gaat allemaal goed, we weten precies waar we moeten uitstappen. Met de barcode het poortje open maken, en later het station weer vinden en met kaartje binnenkomen, zelfs op het juiste perron; we beginnen ervaren reizigers te worden. Wel is dit niet zo moeilijk als onze eerste Spaanse treinervaring in Barcelona, toen we op de heenweg bij de verkeerde halte uitstapten en op de terugweg in de verkeerde trein zaten.
Wegens de hitte lijkt het ons verstandig eerst het kasteel te bezoeken. Zoals wel vaker met kastelen is deze op de top van de berg gebouwd. Het is gratis te bezoeken: “Castillo de Santa Bárbara”. Je kan de lift voor 2,50 euro nemen of er naar toe wandelen. In deze hitte kiezen we toch voor het laatste, dan is de voldoening veel groter, je ziet veel meer en bent bovendien 5 euro rijker. Zigzaggend wandelen we door een mooi aangelegd park de berg op. Soms stijgt de weg met 20%, en dat in de volle zon. Er staan bijna geen wegwijzers en het is spannend waar we uit zullen komen. Zolang de weg stijgt zal het wel goed zijn. We zien prachtige vergezichten over Alicante en de Middellandse Zee. Dan zijn we boven; beelden van ridders, kanonnen en op het hoogste punt de vlag. Het is net stratego, het doel is bereikt. Dan zien we een bord dat de lift in de maanden juli en augustus gratis is. Als Inge dat beneden had gezien was ik waarschijnlijk in mijn eentje naar boven gelopen. Desondanks lopen we samen weer naar beneden, nu over een sneller, maar lelijker betonnen wandelpad. Er ligt glas en het stinkt naar pis, beneden liggen een paar zwervers met honden. In deze stad zijn wel meer zwervers en bedelaars. De havenstad is verder netjes en rustig, ook al heeft het 285000 inwoners. Alicante is het centrum van de Costa Blanca.
De boulevard “Explanada de Espana” is zeer fraai, beschaduwd met palmen en de bestrating bestaat uit een kleurig mozaiek van meer dan zes miljoen marmeren tegels in een golvend patroon. Op een terras drinken we nog een Radler en voor mij een Cerveza. Aan de tafels komt iemand om geld schooien. Op het eind van de boulevard is nog een donkere schaduwplek veroorzaakt door de gigantische omtrek van een geweldige boom.
Het avondeten smaakt veel te lekker. Traditioneel de rauwkost: sla, rode bieten, gesneden wortels, ui, een pittig pepertje, olijven, komkommer, tomaat, een klein pittig uitje en zure augurken. Vandaag daarbij stoofvlees en frites. Nog maar een keer een bord opgeschept, daar ik vanmiddag niet gegeten heb. Toetje: verse vruchten met ijs, ook twee maal opgeschept. Lijkt me wel verstandig om in de vakantie een beetje reserve energie op te slaan.
Even op de bank bij de receptie uitbuiken omdat daar de wifi het beste bereik heeft. Daarna wandelen naar de haven om te kijken hoe laat de boot vertrekt naar Calpe. Nu is de temperatuur fijn door een heerlijke wind. In het oude centrum staan kraampjes, worden karikatuurtekeningen gemaakt en een man maakt muziek waarop gedanst wordt. Kortom, het is best wel fijn om op vakantie te zijn.
Maandag 27 juli 2015 Calpe
Met de boot naar Calpe, aan de kust naar het noordoosten. De skyline van Benidorm is nu vanuit zee goed te zien, daarna de hoge rotskust van het natuurgebied naar Albir toe, vervolgens Altea waar we met de bus zijn geweest en na een half uur varen zijn we in Calpe. Calpe heeft een opvallende rots, een torenhoge monoliet “Penón de Ifach” gelegen op een schiereiland. De opvallende rots ook wel “Penon d’Ifac” genoemd is het herkenningspunt van dit oude vissersstadje. Het doet aan Gibraltar denken. De toeristeninformatie is beperkt en het is even zoeken waar het oude centrum is. Het is waarschijnlijk de heetste dag tot nu toe en er is nauwelijks schaduw. Als we eindelijk het centrum gevonden hebben, denken we al aan de terugtocht om de boot zeker niet te missen. Wat ik me herinner zijn de beschilderde stenen traptreden van rood en geel, nauwe straatjes en grote muren van huizen geheel beschilderd met mooie afbeeldingen. Ondertussen wil de dorst niet meer gelest worden met de inmiddels warm geworden zelf meegebrachte drankjes. We kopen allebei een groot glas vruchtenijs, granisola, dat je met een rietje drinkt. Je kikkert er weer van op, al wandelend in de grootste hitte. Op de terugvaart zittend op het dek is de uitputting voelbaar. Er zijn van ons foto’s genomen en daar zijn borden van gemaakt die je voor 10 euro per stuk kan kopen. Leuk, maar wat moet je ermee? Het verdwijnt op de zolder, dus maar niet gekocht.
boottocht: 24 euro per persoon
groot glas granisola: 3,50 euro per persoon
‘s Avonds om 22:00 loop ik alleen naar het strand in een flink tempo. Op de boulevard is het druk met in uitgaanskledij gestoken flaneerders. Ik snel iedereen in zwembroek voorbij en zoek het rustige strand op. Snel erin, de golven zijn hoog en krachtig. De maan schijnt en het water reflecteert de lichtjes van het drukke Benidorm. Sommige stukken zee zijn weer pikdonker en als je richting strand kijkt, zie ik haast niet meer waar ik mijn handdoek en tas heb neergelegd. Dan loop ik weer een stuk met mijn voeten in het water. De temperatuur is als op een extreem hete zomerdag in Nederland maar dan overdag en de watertemperatuur zal nooit zo warm zijn als hier, ja misschien in een ondiep plasje. Dan ga ik er nog twee keer op verschillende plaatsen in en wandel weer tot ik bijna droog ben. Zout en zanderig zoekt mijn lijf de weg naar het hotel. Snel ren ik de vijf etages trappen op, de lift vermijd ik liever in deze toestand, en duik onder de douche, waarbij op de bodem van de badkuip een deken van zand ontstaat. De batterijen zijn weer opgeladen: van fototoestel, tablet, telefoon en mezelf.
Internetberich 27-07-2015
Nadat de maand juli al de boeken is ingegaan als een van de warmste maanden sinds tientallen jaren, lijkt alles er op dat ook juli enkele hitterecords kan gaan verbreken. Deze week eindigt de maand juli en begint de normaal gesproken warmere maand augustus maar alles wijst erop dat ook deze week in grote delen van Spanje de zon en warmte geen verstek laat gaan.
De Spaanse weerdienst AEMET heeft 26 provincies een weeralarm gegeven vanwege de extreme hitte die overigens al de afgelopen twee maanden heerst in Spanje. Na drie opvolgende hittegolven lijkt ook het einde van de maand juli warm te worden (of op veel plaatsen te blijven) met extreem hoge temperaturen.
Dinsdag 28 juli 2015 Benidorm
Ontbijten, lezen op een bank in de schaduw in het park, even zwemmen in zee, terugwandelen, middageten, siësta, naar zee, zwemmen, boodschappen doen in de Mercado - dat bestaat uit een kan water van 6 liter, een fles sinas van 2 liter en een fles Aquarius van 1,5 liter. Alleen drinken dus.
Een normale vakantiedag, niet veel te vertellen. Het spannendste vandaag was dat we in de lift bleven steken. De deur ging niet meer open. De alarmknop ingedrukt en na 5 minuten werden we bevrijd door een monteur. Er zijn slechts twee liften en tijdens de etenstijden is het soms lang wachten. Er kunnen maar vier mensen tegelijk in. Vaak neem ik de trap, 7 etages hoger of lager naar of van het restaurant. Genoeg beweging dus. Dat laat me denken aan een man die ik vanmiddag bewonderde. Vanuit zee zag ik dat hij op het strand qi gong oefeningen deed. Langzame bewegingen, strekkend en buigend zonder zich iets aan te trekken van spottende blikken. Gezond en lenig met geen enkel vetrolletje leek hij wel die éne persoon die anders was dan de rest. De rest was bezig met pronken of onderuitgezakt te bakken, te roken; velen met overgewicht waarvan een niet gering aantal met enorme grote buiken. In het restaurant is het me ook al opgevallen, een groot aantal personen met overgewicht. De verleiding van het onbeperkt kunnen eten in zo’n hotel is ook erg groot. De bediendes zijn druk bezig de vuile borden weg te halen, terwijl men opnieuw aan het opscheppen is. Zoveel lekkers, zoveel keus. Dan nog fruit, dan nog een toetje, een ijsje na. Het is een chaos met op en neer lopende mensen, een kakafonie van geluiden, borden en bestek, schreeuwende kinderen, schuivende stoelen. Het leven is goed in een hotel!
Woensdag 29 juli 2015 Guadalest
Met de bus het binnenland in door het kustgebergte waar de toppen rond de 1500 meter hoog zijn. Het is ongeveer een uur rijden naar Guadalest, busstops inbegrepen. We hebben twee uur om het plaatsje te bezoeken en dan gaat dezelfde bus weer terug naar Benidorm. Een retourticket kost 7,50 euro.
Guadalest is een door de Moren gesticht, tegen de rotsen geplakt plaatsje. Het telt slechts 230 inwoners, maar er komen zo’n 2 miljoen bezoekers per jaar. Bovenop de rotsen is een witte klokkentoren en restanten van een burcht. Het uitzicht vanaf deze hoogte over het heuvellandschap is bijzonder mooi. Om de burcht te bezoeken ga je door een in de 17e eeuw gebouwd huis dat nu ingericht is als museum. De entree is 4 euro per persoon. Verder bestaat Guadalest voornamelijk uit souvenirwinkels, restaurants en musea - maar liefst negen.
De tijd is om, we gaan terug naar Benidorm.
Tegen vijven gaan we weer naar het strand, het schaduwplekje. Ver zwemmen tot om de hoek van het kasteel zodat ik het kleine strandje zie. Vanaf het strand probeer ik een selfie te maken met het eilandje van Benidorm, een grote herkenbare rots, op de achtergrond. Wat ligt er toch veel plastic op het strand. Het valt op dat in Spanje zoveel troep op de grond ligt: sigarettenpeuken, blikjes, flessen, papiertjes etc. Dit is natuurlijk goed voor de werkgelegenheid. Ik zie veel mensen die aan het vegen en opruimen zijn, gemeentewerkers en winkelbedienden. Wat is beter? Beter opvoeden of werk? Hondendrollen daarentegen zie je weinig. Daar staan flinke boetes op als je het niet opruimt.
Een ander land, andere gewoontes. Met een mobiel wordt in Spanje nog gebeld. Druk pratend loopt men over straat of bij de kassa in de winkel terwijl men aan het afrekenen is. In Nederland is het meer sms’en en appen. En selfies maken natuurlijk, maar dat doe ik ook.
Donderdag 30 juli 2015 Benidorm Eiland
‘s Morgens langs de winkels gelopen en een handige tas gekocht voor fototoestel en persoonlijke spullen voor dagtripjes.
‘s Middags boottocht naar het eiland bij Benidorm, in het spaans: Isla de Benidorm oftewel Benidorm Eiland. Het ligt 3,5 km uit de kust. Kosten boottocht: 15 euro p.p.
Als je dichterbij komt is het eiland groter dan je denkt. Aan één kant steekt het hoog boven de zee uit en loopt naar de andere kant af, waardoor het eiland de vorm heeft van een skischans of een skateboardplatform. Aan de lage kant is een restaurant. Als je aankomt staat er een onderwaterboot klaar, dat wil zeggen de onderkant van de boot is van glas. Er staan kleine krukjes in om naar de zee onder water te kijken. Een klein gezelschap kan daar zitten in een krappe ruimte. Ongeveer 10 minuten vaart het langzaam rond het eiland en zie je ongelooflijk veel vissen. Een heel mooi gezicht, echt de moeite waard. Het eiland zelf is rotsachtig en droog, geheel begroeid met cactussen. Het klimaat hier lijkt zelfs te droog voor cactussen. Het ziet er verdord uit. Er is een wandelpad naar boven, een pittige klim over ongelijke rotstreden. We bereiken het hoogste punt aan de andere kant van het eiland. Bijna niemand die deze wandeling onderneemt. Wanneer we weer bij de aanlegplaats zijn gaat de boot al terug. We kunnen ook nog een uur wachten op de volgende boot, maar hier is verder voor ons niets te doen. Het is wel een paradijs om te duiken of te snorkelen.
Als we de boot afgaan zwem ik nog even vanaf het kleine strandje. Ik zwem nu van de andere kant de hoek om zodat ik ons ‘strand in de schaduw’ zie. Het is onder het plein met blauw-wit mozaïek, bij de kerk Iglesia de San Jaime, met trappen en bogen, het mooiste stuk van Benidorm. Op dit plein ‘Placa de la Senyoria’ zijn we eerder deze dag geweest, voordat de boot vertrok. De haven ligt hier vlakbij. Boven de bergen zag het er donker en dreigend uit. Er vielen twee druppels uit de lucht, maar meer verkoeling kregen we niet.
Er zijn voornamelijk Spanjaarden hier in Benidorm, dat is natuurlijk niet verwonderlijk, maar ik had een hoger percentage buitenlandse nationaliteiten verwacht. Naar ik denk zijn dit de meeste nationaliteiten van de buitenlandse toeristen in aflopende volgorde: Engelsen, Fransen, Belgen, Nederlanders, Duitsers, Scandinaviërs. Opmerkelijk veel Belgen dus.
De sfeer is goed, er is geen wangedrag. Geen sporen van geweld. De politie is volgens mij vrij streng. Ik weet niet hoe het er in de nachtelijke uren aan toe gaat. Niet erger dan in andere plaatsen vermoed ik. Soms hoor je iemand in het hotel tegen de ochtend thuiskomen. Of zie je een bordje “niet storen” aan de deurknop van een hotelkamer hangen, dat de werkster nog niet mag gaan poetsen. Het ontbijt nochtans wordt druk bezocht.
De hotelgasten zijn van allerlei leeftijd, het is een mooie mix. Als ik weer mag indelen zou ik zeggen in deze volgorde: jonge stelletjes man en vrouw van zo’n 25 jaar, gezinnen met kinderen, oudere stellen man en vrouw, twee zussen of vriendinnen, homoparen, vader en zoon of moeder en dochter, alleenstaande mensen en oudere mensen. Het grootste deel is nog jong, is bezig met carriere te maken en Benidorm is een kleine Manhattan.
De prijzen zijn laag, vallen reuze mee in het hoogseizoen. Het is de reden dat we dit nog hebben kunnen boeken, een hotelvakantie in de duurste periode van het jaar. Er is een groot aanbod en veel concurrentie. De drank is niet duur en het eten is goed. Het hotelpersoneel doet goed zijn werk, is vriendelijk en betrouwbaar. Ik realiseer me dat ik in vakantiestemming ben. Er is ook veel armoede, zwervers, mensen die al heel de week dat we hier zijn op hetzelfde bankje zitten. En dan niet omdat ze verslaafd aan de drank zijn, maar omdat ze niets meer hebben. En ik maar vakantievieren waarvoor ik wel heb moeten werken. Ik mag nu even een heerlijk leven leiden. Dat lijkt zo, maar dat is toch pas op het einde van de vakantie, als ik aangepast ben, als ik mijn ritme heb gevonden.
We ondernemen elke dag iets, we gaan ergens heen, naar een andere plaats of we wandelen opnieuw door het park naar het strand van Benidorm. Mijn speciaal moment is als we tegen zessen thuiskomen met mijn nieuwe waterkoker een bakkie koffie te zetten en de belevenissen van de dag in dit schriftje te pennen. Het geeft me voldoening omdat ik plezier heb in het schrijven. Later ga ik het in de computer zetten en beleef ik de vakantie opnieuw in een nieuw daglicht. Dan ga ik ook mijn foto’s bewerken, opslaan, organiseren, op een site zetten. Kortom, ik beleef mijn reis opnieuw. En nu, bijna op het eind van de vakantie, ben ik gelukkig, in het ritme en heb zo’n plezier in het schrijven dat ik er ‘s avonds laat niet mee kan stoppen. Maar ik moet wel, want het licht gaat uit. Morgen is de laatste dag. Nu ga ik slapen, want afgelopen nacht heb ik zeer slecht geslapen door buikpijn. De vermoedelijke daders zijn: hete pepers, olijfolie of ijs, die heb ik vandaag niet genomen. Hoop dat ik beter slaap op een vino tinto.
ps. later nog ijs genomen en daar geen buikpijn van gehad.
Vrijdag 31 juli 2015 Dénia
Over de spoorlijn naar Dénia, met de Tram dat meer een trein is. Dénia ligt ten noordoosten van Benidorm, vanaf de kust de bocht om. Eerst volgt de trein de kust, Altea en Calpe en gaat dan door het berglandschap van het binnenland heen. De rit duurt bijna anderhalf uur omdat er vrij veel stops zijn en de trein soms moet wachten tot zijn tegenligger is gepasseerd. Het is een enkel spoor dat loopt van Alicante naar Dénia. Op een gegeven moment vragen we ons af of we er al zijn, want er staat niets aangegeven en meer mensen blijven zitten. We gaan er toch maar uit en zien dan dat de trein echt niet verder gaat, hij staat voor het hek einde spoor. Retourkaartje Benidorm-Dénia: 6,40 euro p.p.
Dénia is een kustplaats aan de oostkant terwijl Benidorm meer naar het zuiden gericht is. Al is het nog steeds +30 C, het is vandaag meer bewolkt en er staat een lekkere stevige wind vanuit zee. Het stadje met zijn ca 44000 inwoners behoort tot de mooiste plaatsen aan de Costa Blanca.
Dénia is opgetrokken rond een indrukwekkend Moors kasteel op een heuvel. De entree is 3 euro p.p. Het kasteel dat geheel rond de heuvel gaat en in de hoogte uit vele lagen bestaat heeft een groot oppervlakte. Er zijn vele mooie uitkijkpunten over de stad en de zee. De huizen zijn merendeels wit vermengd met sfeervolle frisse kleuren. Er is een haven waar de veerboot vertrekt naar de Balearen. In het kasteel zijn we wel een paar uurtjes zoet met geklim en gewandel over ruwe stenen. Een gedeelte moet nog gerenoveerd worden en als we de uitgang zoeken, blijkt er nog een groot gebied te zijn dat nog bekeken moet worden. Het zou een geweldig kasteel voor de jongens van Timo zijn. We gaan naar buiten door de imposante 12de eeuwse poort.
Dénia is een mooi, aangenaam stadje, ondanks topseizoen niet te druk. Sinds meer dan honderd jaar is Dénia een populair vakantieoord en tegenwoordig trekt het met zijn jachthaven het betere publiek. Vermoeid van de zware wandelingen reizen we weer terug.
Het is de laatste dag en ‘s avonds gaan we nog een keer over de boulevard in Benidorm flaneren. De boulevard vind ik het meest ongezellig, althans bij het strand van Levante. Bij het pleintje aan de kerk en het oude gedeelte is het veel leuker. Maar daar gaan we niet meer heen, want de koffers moeten worden gepakt.
Morgenmiddag rond 14:00 uur worden we opgehaald door de Solmarbus.
Zaterdag 1 augustus 2015 Benidorm-vertrek
Om 11:00 uur hebben we de kamer verlaten. Wat rest is een laatste wandeling naar de kust. Opnieuw foto’s maken van wat we zullen missen. De lucht is helder en je kan ver weg kijken. De stranden liggen vol, zeilboten, blauwe lucht met witte wolken, echte vakantiestemming. Een laatste biertje op het terras bij het zwembad van het hotel.
Bij het wachten op de bus staan we met een ouder stel te kletsen. Al jaren nemen ze hetzelfde hotel, Prince Park, drie weken deze keer en over een paar maanden gaan ze opnieuw. Ik zeg dat we elk jaar naar een andere plaats gaan. De man antwoordt: “Ja jullie zijn nog jong, zoeken het avontuur, wij komen voor de rust.”
Zwarte zaterdag en wij gaan zo dadelijk aan een lange busreis beginnen.
13:37 uur, we stappen de bus in. Wel drie keer cirkelen we nog in Benidorm om bij alle hotels te komen, een Spaanse chauffeur haalt de gasten op. In Benicarló komen de twee Nederlandse chauffeurs hem aflossen, dezelfde als van de heenweg om ons weer veilig thuis te brengen. De temperatuur is hier al opmerkelijk lager met een koele wind. De bus rijdt nog naar Salou om de rest van de passagiers op te pikken. In het noorden van Spanje heeft het flink geregend. Iedereen is opgehaald. Acher ons zitten nu tien kinderen variërend van 4 tot 14 jaar. Een drukte, het duurt lang voor de rust is weergekeerd en ik fatsoenlijk in mijn boek kan verder lezen. Ook probeer ik een audioboek, tevergeefs. Het volume van de kinderstemmen is groter dan wat er uit de oortjes van mijn smartphone komt. Tijdens de film, die zoals altijd op deze busreizen flauw is en niet mijn genre, kan ik me weer verdiepen in een zeer doordacht, goed boek van een Ijslandse schrijver.
Zondag 2 augustus 2015 naar huis
Tegen middernacht gaan de stoelen half achteruit en het lukt me in deze toch niet geheel comfortabele houding een uurtje of vier te slapen. Van zwarte zaterdag en nu zondag is niets te zien. Het is richting Spanje niet druk en in onze richting is er geheel geen stremming. Zaterdagmorgen stond er wel bijna 1000 km file richting Spanje.
In de morgen, 07:00 uur wil ik graag de ontknoping weten en nu kan ik in alle rust verder lezen. Bijna iedereen slaapt nog. Om 08:00 uur beginnen er vogeltjes te fluiten, eerst af en toe een enkele fluittoon dat vervolgens aanzwelt naar een vrolijk vogelgezang, gevolgd door een liedje van een heerlijk kopje koffie. Heel leuk trouwens om de verbaasde uitdrukkingen te zien van de mensen die wakker worden. Dat bandje ken ik nog wel van vorig jaar. Trouwens alle liedjes zijn hetzelfde als onze reis toen met ook Solmar naar Peniscola. De buschauffeurs doen deze reis maandenlang twee keer per week heen en terug. Ze rijden stipt op tijd, over drie uur en tien minuten zullen we daar zijn, zeggen ze, een voorspelling die ook uitkomt. Ze zullen vast weten bij het begin van dit liedje moeten we de afslag naar rechts nemen, naar het restaurant waarmee ze afspraken hebben gemaakt. We gaan naar een ander restaurant in Luxemburg dan de rest, want anders komen er bijna 1500 mensen, alleen al van Solmar, tegelijk bij hetzelfde restaurant. Als die allemaal tegelijk naar de wc gaan en moeten eten… Nee, daar hebben ze goed over nagedacht. Het is goed geregeld bij Solmar. De catering in de bus, een vriendelijke jongeman (ook dezelfde als vorig jaar) die behendig door het smalle gangpad zijn oberkunsten toont, brengt ons een kop koffie. Daarna, was het bij het liedje van Jan Smit?, stoppen we bij het restaurant. Wij doen het nu zuinig aan met eten. We hebben een lunchpakketje nog van het hotel, wat brood, een perzik, een appel en sinaasappel. Met die lange zit beter niet te veel in de maag te hebben. Mijn voeten zijn helemaal opgezwollen. Ik lijk wel een oud mannetje. Waar ligt dat aan: van de hitte naar de koude airco, van beweging naar stilzitten, van het vele water dat we onderweg drinken, de kleppen die door ouderdom niet goed meer werken. Mijn kuiten zijn ook dik, de lenigheid is weg als ik mijn schoenen wil aantrekken. Of zal het aan het eten liggen, veel te veel in twee weken, eieren en spek, vlees en vis, zout dat nu het water vasthoudt?
Boek uitgelezen: Erfschuld van Arnaldur Indridason, Ijslandse auteur, ik twijfel tussen vier of vijf sterren.
Rond 14:00 uur zijn we in Maarheeze. Het is verwonderlijk dat zo’n 25 bussen uit Spanje en Kroatië rond hetzelfde tijdstip aankomen. Ze moeten eerst allemaal binnen zijn, voordat de vakantiegangers verder kunnen reizen naar hun plaats van bestemming. Dezelfde bussen gaan met andere chauffeurs door geheel Nederland, voor ieder naar een plaats dichter bij huis. We hoopten hier nog een broodje kroket te kopen, een verlangen naar eten, maar tijd was er niet meer. Alle bussen zijn er al. De bus van Alkmaar, Amsterdam gaat eerst naar Eindhoven. Daar zien we Kevin, de zoon van Peter, die op vakantie is geweest naar Playa Aro, wat is de wereld toch klein. Kevin 18 jaar lijkt precies op de Peter van 18 qua uiterlijk, in mijn herinnering. Peter komt hem ophalen, hij is niet veel veranderd, Peter blijft net als ik qua uiterlijk ongeveer hetzelfde. Daarna hebben we snel aansluiting op de bus naar het station en alhoewel het zondag is en er geen enkele bus bij het centraal station staat, is de eerste bus die aankomt, de bus naar huis.
Mensen in onze straat die de auto staan te wassen, zien ons lopen met de bagage. “Op vakantie geweest?” is de voor de hand liggende vraag. “Ja, Spanje.” “Waar?” “Benidorm.”
“Oh, Benidorm, daar zijn we vaak geweest. Welk hotel?
“Oh, Prince Park, daar zijn we ook geweest. Ernaast is een goed medisch centrum. Een goed hotel, mooie bar onderin. Met Solmar zeker?”
Het zijn oudere mensen en de laatste jaren nemen ze het vliegtuig.
Thuis hangen er slingers: “Welkom thuis”. Handgemaakt, is dat niet een mooie thuiskomst?
Dinsdag 4 augustus 2015 Eindhoven
Deze week heb ik nog vrij, maar het lijkt wel of ik een jetlag heb, beter gezegd een buslag. Het is stil in Eindhoven na de drukte van Benidorm. Bovendien is nu iedereen op vakantie. Ik heb een gevoel van verlatenheid. Niet dat ik Benidorm zo fantastisch vind, maar wel Spanje. De streek van Benidorm is geweldig: de bergen, de ruige kust en de Moorse stadjes. De zee natuurlijk en de skyline met de hoge gebouwen kan ik zeer waarderen. Wat is het dan wat ik mis? De reis beleef ik heel intens, ik ben op reis volledig in het nu: ik leef. Ik doe, ik ben.
In Eindhoven: ik zal zijn, ik zal wezen…
In Eindhoven beleef ik opnieuw deze vakantie. Het verleden moeten we niet vergeten. Ergens probeer ik mijn belevenissen met tekst en foto’s te archiveren. We missen Spanje.
Vrijdag 23 oktober 2015 Eindhoven
De reis opnieuw beleefd, de tekst in het schriftje verwerkt en in de computer gezet, de foto’s gerangschikt en bewerkt. Ik kijk even naar het weer in Benidorm, want ik hoorde dat het vorige week er nog 26 graden was en dat de temperatuur sinds wij er geweest zijn niet lager is geweest.
Internetbericht:
De dagtemperatuur in Benidorm is gedurende heel de maand oktober niet onder de 25 graden geweest! Een zeven à acht dagen schommelde het kwik zelfs rond 30 graden! Mooie temperaturen voor de herfst als je het mij vraagt! Op de stranden in Benidorm kan je de laatste week over de koppen lopen en zelfs 's avonds blijft de temperatuur boven de 15 graden, met zelfs zwoele avonden rond de 20 graden! Deze tropische temperaturen zouden nog tot midden volgende week kunnen duren.