Een geducht gedicht

Een donkere nacht in de open lucht

Toont sterren in fonkelend licht

Alleen gewaand hoor ik een zucht

Struikgewas belemmert het zicht

Nogal verstoord door het gezucht

Beslaat een waas mijn gezicht

Gespannen beluister ik elk gerucht

Met de ogen op schaduwen gericht

Ben ik voor het onbekende beducht

Of is het fantasie wat ik nu bedicht

Het is het laatste merk ik opgelucht

Gelukkig, niet voor niets opgelicht

Misschien word ik nog wel berucht

Met het ontwerpen van zo’n bericht

Maar vast en zeker ook wel geducht

Anders ontstaat niet zo een gedicht

Harrie van Hoof