Maandag 02-07-2012 Salou
Boosten busreis naar Salou, Inge en Harrie
Vertrek 11:45 bij Tongelreep, overstappen in Hoensbroek bij McDonalds, 13:20 vertrek. Aankomst 07:30
Dinsdag 03-07-2012 Salou
“We zijn veilig aangekomen, zitten op bankje aan strand. Kunnen pas om 12u het hotel in. Salou slaapt nog. Ze hebben de kots op straat al weggespoten.”
De straten zijn verlaten, nog nat van de schoonmaak van kots en bier, wellicht van de jeugd in het nachtleven, hier op het Stratumseind van Salou. Maar Salou is meer dan één straat, zoals Eindhoven meer is dan die ene uitgaansstraat. De koffers staan in het hotel. Onze hoofden zijn duf van de lange zit met doezelmomenten, alsof wij hier op stap geweest zijn, in disco’s van Stratum tot Salou. Ik maak foto’s en verstuur sms’jes met mijn nieuwe telefoon. Om elf uur is er een bijeenkomst georganiseerd door de touroperator met gratis koffie en sangria bij Poc a Poc, een café met een Nederlandse eigenaar. Dan naar ons Hotel Playa Park. ‘s Middags even strand en zwemmen. Ik wandel daarna richting La Pineda. Avondeten, daarna in de wifi-zone van hotel, een kamer met banken. Skypen lukt niet, niet verstaanbaar. Whatsappen met Eric en Monique.
Eric: Waar zitten jullie nu?
Harrie: Op een bank.
Eric: Aha. Wel in het hotel?
Harrie: Nee, de Rabobank. Jawel in het hotel, een speciale computerruimte.
Monique: Ah, net als in het bejaardentehuis.
Daarna een avondwandeling langs zee over een nieuw aangelegd wandelpad naar Salou. Fontein is in alle pracht met schitterende kleuren.
Woensdag 04-07-2012 Cambrils
Buskaart Plana 10 ritten gekocht, 13,25 euro, kaart bewaren, bijschrijven.
Met bus naar Cambrils (1 rit per persoon) oude gedeelte, kledingmarkt, op gemak teruggelopen ongeveer 10 km wandelpad langs zee, tropische bomen, McDonalds koffie en wifi, nog meer gratis wifi-zones.
Daarna vanuit hotel naar de zee, 165 traptreden, goed voor conditie. Hotel 2e etage, kamer 247, ook veel traplopen. Restaurant is iets minder gezellig dan Sirius (vorig jaar Santa Susanna), kleiner en minder goed eten. Heel veel Russen.
Avond: langs zee naar Salou gelopen, niet op terras gezeten omdat stemming te veel Stratumseind is. Ook moe van vele lopen, zwemmen en buiten zijn. Om 12 uur slapen we al, na het eten nog enkel water gedronken, bijna het laatste uit de fles. Kan hier niet uit de kraan drinken.
Donderdag 05-07-2012 Tarragona
Met de bus naar Tarragona, niet al te ver, ongeveer 15 km. Is ook 1 rit, retour 2x = 4 ritten. Bus goed vol. Naar het oude centrum gelopen. Zeer mooi, Romeinse invloeden, oude gebouwen. Een straat is afgesloten, want er is net een huis ingestort. Een stapel stenen in de smalle straat van een paar meter hoog. Radio en tv is erbij, maar er is geen paniek, hopelijk geen slachtoffers. De huizen zijn ook erg oud, vol scheuren en gebouwd zoals vroeger ruïnes werden gemaakt, zodat bouwval tot de mogelijkheden behoort, zoals het hoort bij de vergankelijkheid der tijd.
Monique kan een Spaans artikel vinden. “Blijkbaar storten er wel vaker huizen in daar. Slecht onderhoud, mensen geëvacueerd."
Ik: “Zag er ook een paar duizend jaar uit."
Monique: "17e eeuw"
Ik: "Wel heel mooi daar, jammer dat de tijd vergankelijk is."
Monique: "Filosofisch."
Ondertussen gedoe met een sms die niet verzonden wilt worden. Waar is de vergankelijke tijd gebleven zonder apparaat. Alleen luieren op het strand, niet verbranden (dat ben ik nog niet) en veel zwemmen (dat lukt al een beetje).
De sms: “Hoi Pa, groeten uit Spanje. Nog even en je kan weer van een cerveza genieten. We vermaken ons prima aan de costa. Veel sterkte en een spoedig herstel. Inge en Harrie”
We zitten op een bankje, uitzicht op zee, onder ons een Romeinse arena. Nu en toen, de zee was erbij, maar is ook niet dezelfde meer. Het is echt, de tijd is vergankelijk. Geniet, want het leven duurt maar even.
Terug in Salou. Ik ben weer gaan zwemmen, dit keer alleen. Daarna koelde het sterk af en was er een beetje onweer en regen.
Vrijdag 06-07-2012 La Pineda
Vannacht buikpijn gehad van te veel eten, twee borden warm en daarna nog veel fruit, ananas goddelijke vrucht, de stekels steken in mijn buik. Ondanks dat kan ik weer goed ontbijten. ‘s Middags eten we niet veel, een paar crackers of zo, dus met twee maaltijden per dag mag ik wel iets meer eten. Daarbij wandelen we veel en zwem ik nog in de zee. De energie kan ik wel gebruiken. Ik raak weer geheel opgeladen, de zon, de zee, het goede eten. Vandaag weer de nodige uren gelopen. Vanaf het hotel via Cap Salou naar La Pineda. We nemen verschillende doodlopende wegen langs de kust, omkeren dus zeker niet de kortste route. In La Pineda is een mooi strand, een boulevard met winkels en natuurlijk hotels, restaurantjes en vakantieplezier. Bas is hier twee jaar geleden geweest. Het zou ‘Estifal” kunnen zijn, omdat die naam enige herinnering van zijn vakantiefoto’s naar boven haalt. Er staan veel palmbomen, ik maak er een foto van. Hier was Harrir kan ik zeggen, zoals ik dat per ongeluk schreef op het kleine toetsenbord van mijn samsung phone. Een blikje aquarius en een ijsje voor Inge en we beginnen aan de terugtocht. Stralende zon en warm. Als we bij het hotel zijn ga ik weer zwemmen. Heerlijk, ik zwem een heel stuk heen en weer, en loop een heel eind door tot de kuiten in het water. Spiertraining. Dan weer een eind zwemmen, Als ik terugkom bij mijn handdoek heb ik nieuwe buren gekregen. Drie mensen, Spanjaarden, hun handdoek ligt op vijf cm afstand van de mijne. Hun voeten mijn richting op. Ik heb dat hier al vaker gezien zo’n gedrag. Zal het stierenvechten hier iets mee te maken hebben?
Het avondeten is feestelijk vanavond. We krijgen er cava bij en live muziek. De meerderheid is Rus. We worden geregeld in het Russisch aangesproken. Folders zijn in het Russisch en in het Engels. Het hotelpersoneel is ingesteld op Russisch. Als het donker is lopen we langs de zee. Via trappen en een pas aangelegd wandelpad komen we dan in Salou. Hier is het meer gezien en gezien worden. Het uitgaansleven met macho’s en hoerig geklede dames, maar ook een heel gevarieerd volk van jong tot oud. Kinderen, opa’s en oma’s, jongelui van 20 en jonge 50ers. Het is wel levend en leuk om hier naar te kijken. Het is gevarieerd van rustig tot druk levend. Het is maar wat je opzoekt.
Zaterdag 07-07-2012 Barcelona
Vandaag een georganiseerde busreis met citytour door Barcelona voor 25 euro per persoon, vertrek voor het hotel. De reisleider vraagt als we in de bus zitten of er Engelstaligen bij zijn. Ja, dat zijn wij dan. Wij zijn de enige, heel de bus is bezet met zo’n 50 à 60 Russen. We kunnen uitstappen en in een volgende bus stappen die net gearriveerd is met ongeveer 20 Engelstaligen, waarvan later blijkt nog enkele russen tussen te zitten. Zo hebben we plaats genoeg, maar we moeten wel op dezelfde plaats blijven zitten als we straks gaan uitstappen en instappen, zegt de reisleidster, een Spaanse met een moeilijk verstaanbaar Engels. Ze probeert iedereen eerst over te halen om te gaan eten in een restaurant, zodat dit georganiseerd gebeurt en weinig tijd kost. De meesten inclusief wij tweeën negeren dit en gaan even tijdens de stop in Playa Catalunya de Ramblas op. We pauzeren bij een McDonalds, met zoals altijd daar wifi. Daarna rijdt de bus naar Park Guell. Hier staan werkelijk prachtige creaties van Gaudi en Guell. We hebben alleen te weinig tijd om alles te bezichtigen, terwijl we op de Ramblas te veel tijd hadden, maar ja dat hadden we vorig jaar al gezien. Ik zal nog eens graag de details bekijken van deze scheppingen. Heel de stad Barcelona is interessant om nader te onderzoeken. Overal zijn sporen te vinden ontsproten uit Gaudi’s fantasie. Vrolijke kleuren en mozaïek, unieke vormen geïnspireerd door Gaudi’s belangstelling voor de natuur. Na het haastig bezoek legt de bus aan bij de Sagrada Familia die we ook vorig jaar gezien hebben. Blijft indrukwekkend om dit nogmaals te bekijken. Het lijkt of er ondertussen al meer is bijgebouwd. Dan blijven we een lange tijd rondtoeren langs mooie gebouwen en het gebied rond het oude stadsdeel, de Ramblas en het havengebied. Bij Montjuic stappen we voor de laatste maal uit. Vanaf hier is er een prachtig uitzicht over de stad. Zo’n georganiseerde bustocht geeft een vluchtige kijk op de stad. Het nadeel is dat er weinig vrijheid is, maar het is wel makkelijk, je moet alleen op tijd terug in de bus zijn. Ik denk dat de beste manier is: met de trein te gaan, gecombineerd met de rode sightseeing bussen, waar je telkens op een andere bus kan stappen zodat je de tijd hebt een plaats naar eigen tijdsindeling te bezichtigen. Dat kunnen we volgende keer doen.
Zondag 08-07-2012 Salou
Een rustdag, geen bus vandaag. Wel een wandeling; langs de kust zoeken we een ander strandje, een rustig plekje met rotsen en stenen. Er is bijna niemand en ik kan met mijn slippers aan toch de zee in. Het water is zeegroen en schoon. De zee is kalm, ik voel me als een vis in het water: nog een keer een paar honderd meter zwemmen, opdrogen en langs de trappen en het wandelpad lopen we richting Salou. De stranden zijn goed vol. Liever zitten we op een bank aan de zee, lezen een boek en ik doe nog een paar honderd meter schoolslag, een bananenboot ontwijkend! Ik loop ook nog een stuk door het water tot kniehoogte. Alle mensen van jong tot oud genieten van de golven. Iedereen is blij: zon, water en vakantie; wat wil een mens nog meer? Een biertje? We gaan op een terras zitten als we door Salou lopen. Zelfs dos cervezas. Ik waag een zinnetje Spaans naar de ober die Nederlandse woorden zegt: Hable un poco Hollandais? Ja, van alle talen van de vakantiegangers spreekt hij een paar toeristenwoordjes. In het hotel douchen we. Ik ben toch wel verbrand vandaag. Het avondeten is op z’n Mexicaans en overheerlijk, wraps en zo. Vanmorgen heb ik Pa in het ziekenhuis gebeld via mobiel. Het ging weer wat beter, geen kabels meer, hoopt binnenkort thuis te komen. Vanavond mail van Bas dat hij afgelopen week een darmbacterie had. Wat mager en pips. Maar met het beantwoorden raak ik mail kwijt door die kleine phone. Ik ben nog niet zo handig.
Maandag 09-07-2012 Reus
Met de bus naar Reus, de 10 ritten zijn nu compleet. Als we uitstappen is er een gids die de busgangers naar het centrum leidt, naar het Gaudi-museum. We kopen kaartjes van 7 euro p.p. en dat is een bezoek zeker waard. We krijgen een koptelefoon met uitleg (per abuis eerst in het Russisch) die met sensors reageert waar je staat. Reus is de geboortestad van Gaudi. Het oude gedeelte van de stad is ook de moeite waard, alweer prachtige gebouwen zoals er ook in Barcelona en Tarragona staan. Ik kan wel foto’s blijven nemen, maar eigenlijk moet je dit in de real world waarnemen om het te appreciëren. Op een gegeven moment zijn we verdwaald. Het is een moeilijke stad om de weg te vinden. Die gids was zo gek nog niet. We vragen het aan een oude Spanjaard, daar krijgen we alleen maar een nukkig antwoord van en dat hij het ook niet weet. Even later is een jonge Spaanse vrouw wel behulpzaam. Ze is de hond aan het uitlaten en loopt met ons mee naar het centrum. In gebrekkig Engels hebben we zomaar ineens een vriendelijke gids. Als ze weg is gaan we opnieuw de verkeerde richting op. We gaan snel terug om bij de bus uit te komen.
Terug ga ik snel voor het eten een kilometer zwemmen. Dan twee borden eten wegwerken en een bord fruit: meloen, ananas, banaan en kersen. Een kop koffie bij de bar met wifi-ruimte. Van 22:00 tot 00:00 lopen we door Salou. Jongleerders bij een cocktailbar, mooie show met glazen. Middernacht en het is nog 25 graden. Het is zo gezellig, jammer dat het de laatste avond is. We moeten de wekker zetten, want om 10 uur moeten we de kamer verlaten en we hebben nog niet eens onze spullen ingepakt.
Dinsdag 10-07-2012 Salou
Voor 10 uur de kamer verlaten en de tijd volmaken tot half zeven. Bagage kan zolang in een afgesloten ruimte. Wat doe je op zo’n dag? Souvenirs kijken, foto’s maken, langs de winkels naar zee lopen. Het is de warmste dag tot nu toe en in Nederland is het 17 graden met regen en onweer. We zoeken een plekje waar ik het water in kan. De stranden zijn boordevol, een fleurig gezicht met al die heldere kleuren van parasols, zwemkleding en handdoeken! Zelfs het water is al warm en onstuimig en golvend, waar het moeilijk zwemmen is. De douche op het strand koelt wel lekker af. Dan wandelen we naar een supermarkt, eten een stokbrood, want we hebben geen diner meer in het hotel. Daarna wandelen we richting ons strandje vlakbij het hotel. Dit ligt verder verwijderd van het centrum en is iets minder druk. Nog druk, maar de ruimte is veel groter. Weer zwemmen, douchen en op de stenen snel opdrogen, want de tijd begint te dringen. Kwart voor zes zijn we klaar met omkleden en kan ik nog even met thuis communiceren via “whatsapp”. Om 2 voor 6 zeg ik doei en ga plassen. Als ik de wc uitkom blijkt de bus er al te zijn en moeten we overhaast vertrekken. We hadden nog een half uur voordat ie zou komen, dus goed dat alles al klaar was. Bij het volgend hotel wordt een grote groep merendeels rond de 20 opgehaald. Sommige worden uitgezwaaid door een vakantieliefde, innig kussend. Het einde van een vakantie is zwaar. De bus rijdt door het Spaanse land. De zee is nog een lange tijd te zien totdat de schitterende woestenij van de Pyreneeën verschijnen. Het slechte weer lijkt in aantocht te zijn.