04-05-2013
Een dagje Scheveningen met de trein en tram
Een dagje uit is goed voor een mens. Het is voorjaar, de hemel blauw, een strakke zonnige horizon in het zicht. Met de trein naar Den Haag en daar aangekomen, lopen Inge en ik richting zee. De eerste halte na het Centraal Station is de McDonald’s, een haven in vakantietijd omdat ze daar wc’s hebben. Tevens belanden we daar aan een tafeltje met een milkshake voor Inge en een koffie voor mij. Ik heb espresso besteld en krijg een mini-bekertje die ook nog eens half gevuld is. Eén teug en en daar vliegt 1,25 euro weg. Het contrast is groot met de extra grote beker van Inge. De wifi bij McDonald’s is ook een reden om daar telkens te verblijven op uitstapjes. Even ongedwongen rustig zitten en whatsappen met het thuisfront. Met mijn smartphone stuur ik een beeld door van de ongelijke vochthoeveelheden. Het zijn de kleine dingen, toevalligheden die het interessant maken een verslag te schrijven. Om een verhaal te vertellen heb je ook een paar hoogtepunten nodig. En toevallig als we het Binnenhof inlopen, zien we daar Mark Rutte, de premier, die op weg gaat voor Dodenherdenking, zoals we later in het nieuws vernemen.
Wij gaan verder naar de kust van Scheveningen, een dik uur lopen. De wind wordt feller aan zee en het is niet zo warm als we dachten. Ik loop met blote voeten door het schuimende water, alleen kinderen en honden durven dit vandaag. Ik voel me even de jonge jongen van vroeger, die uren in de vroege morgen, in de vroege ochtendzon, urenlang op de rand van nat en droog op de vloedlijn kan lopen. Zich daar de gelukkigste man van de zee en aarde voelt, op de rand van vis en zoogdier. Ben ik dan een amfibie die vanuit zee het land op is gekomen?
Vandaag is een dag van vrolijkheid, iedereen heeft plezier op deze mooie dag. Er is liefde, gelukkige stelletjes hand in hand, bijna ongelukken lopen goed af.
Een blije dag, een mooie dag!
Terug naar Den Haag met de tram, naar huis met wifi in de trein.