343 De rek eruit

DE REK ERUIT

Ach, hier lig ik nu, in stukken,

ik ben een gebroken man,

en nog dood ook, da’s ‘t ergste.

Buitensport… dat komt ervan.

“Geen gevaar hoor. Springt u rustig.

‘T is volledig uitgekiend.

Op een meter van de bodem

veert u t’rug, u zult het zien.”

Met het lood zwaar in mijn schoenen 

- ach, dat zal het zijn geweest! -

stortte ik me in de diepte

vastbesloten

deze stunt niet te herhalen

en vooral - het allermeest -

voortaan enkel nog te springen

over sloten.

Met een snelheid die de kleren van mijn lijf blies,

me onthaarde en me straktrok als een worst,

kwam de bodem van’t ravijn zorgwekkend nader.

Nog maar kort tevoren was ik energiek, jong…

Maar nu voelde ik me vreesverlamd en stijfies,

sloeg de angst me om de keel en op de borst,

stolde’t bloed me in de krampvernauwde aad’ren.

En terecht, bleek toen een meter vóor de bodem - als voorspeld -

de bungee jumpte, oftewel: het elastiek sprong.

© Vin 2025