Embedded Files
DIE EET!
In de super opgevangen,
zomaar, onvooropgezet,
plat geschreeuwde conversatie
van een volksménage à sept.
Koos, met Jo, zijn vrouw, en dochters
- vijf stuks liefst ( dat kweekt maar aan! ) -,
in discussie over voedsel,
woord voor woord goed te verstaan:
( dochter éen, vermanend: )
“Bleif nou af pap, van die worsies,
je weet bes dat dat nie kan!”
“Seg me dan maar ‘s wat wél mag,
en kom nie met so’n Outspan an, An!”
( dochter twee, belerend: )
“Ja maar, se hep wel ech geleik hoor,
je moet feel meer fitamien!”
“As we straks die kar leeghale,
wil’k geen appelsien sien, Sien!”
( dochter drie, giechelend: )
“Ga je weer met ete gooie,
net as laast, met die boejon?”
“Mooi hè? Je wist fast nie dat dat
ofer ut balkon kon, Con?”
( dochter vier, streng: )
“ Denk aan je gloresterol pap,
de dokter was nie erg tefree!”
“Jesus! Wat een weifeninfasie!
Ik wis nie da j’an d-day dee, Dé!”
( dochter twee, verontwaardigd: )
“Maar ‘t klop wel wat se segt hoor,
straks schreift hei j’een fruitkuur foor!”
( Koos, tegen dochter vijf: )
“Kan ik nóu nog mooi wat bikke!
Geef ‘s so’n Côte d’or door, Door.”
( Jo, van bij de groentenafdeling: )
“Seg ‘s efe wa’k moet neme,
kilo appeltjes of so?”
“‘K weet ‘t ech nie. ‘Kan nie kiese.
Ik foel me as een jojo, Jo.”
( Nog steeds Jo: )
“Kreig de pest! As’t om gesnaai gaat
ben je nooit besluiteloos!
Seg nou effe wa’k moet doen,
as’k nou ‘s abrikoos koos, Koos?
Koos?
Koos??”
Plots viel het stil. Koos was verdwenen,
had het op een draf gezet.
Ik zag hem langs de rekken hobbelen,
en z’n oogjes glommen vet.
Zachtjes hoorde ik gemompel:
“Fóor ik daluk gaga ga,
en geleefd wor door die weife,
mot ik eerst wat sjokola!
Laat se self maar pruime pruime,
‘k freet me rond as een ballon!
‘K wil bei de kassa op s’n minst
een dikke meter bonbonbon!”
© Vin 2003
Page updated
Google Sites
Report abuse