HYPNOSE
Het mensje droeg een heel kort truitje,
nieuwste mode, zij deed mee,
ondanks leeftijd, zonder schaamte,
blind voor scheve blikken.
Puilend, kwabbig, blubberbollend,
weinig wulps, naar mijn idee,
zat ze tegenover me
mijn ochtend te verkwikken.
Haar derde oog trok onweerstaanbaar
alle and’re naar haar buik,
ook de mijne bleven staren,
zich fixerend op het kreng
dat daar gans niet van gediend was
en mij borend, onbesmuikt,
ferm terechtwees, gepikeerd,
want goh, wat keek die navel streng!
© Vin 2020