103 Takkezooi

TAKKEZOOI

De handelsdelegatie komt om zeven uur dineren.

Nog éen uur slechts. Mijn god! Of ik ze dit hier kan serveren?

Het zijn dan wel chinezen, maar zelfs die hebben hun grenzen.

Nochtans leek het vanmorgen nog zo’n lumineus idee

ze iets - zo ver van huis - uit eigen keuken voor te zetten,

iets lichtelijk exotischers dan stoofvlees of kroketten.

En zeker, de kolonie bij het hengelsportterreintje

voorzag me van de basis voor m’n kantonees souper,

maar nu een ranze geur m’n keuken teistert,

begin ik toch te twijf’len aan’t recept,

dat op éen enkel puntje slechts wat afwijkt,

omdat je hier nu eenmaal zo geen salanganen hebt.

‘K heb weliswaar in éen keer ruim genoeg voor honderd gasten,

de keerzij is die stank van rotte vis en dunne poep.

Misschien toch niet je dat, zo’n reigermaaksel,

voor’t bereiden van een vogelnestjessoep.