81 Weggepest
WEGGEPEST
Vanaf zijn jongste jaren
werd Jan Mul gemeen getreiterd;
hijzelf was wat te slungelig,
zijn achternaam te kort,
en al hield hij zich dan groot daarbij
- hij was bepaald geen schijterd -,
er is een grens aan dat
wat door een mens verdragen wordt.
Hij hield het, achteraf bezien
verbazend lang nog uit,
terwijl hij toch voortdurend
de risée, de pispaal was.
Pas op zijn achtenveertigste
kwam eind’lijk het besluit
een eind te maken aan
zijn deprimerende sûr place.
Na een leven van vernedering,
- waarbij ‘t almaar wreder ging -
was nu de tijd gekomen
om voorgoed te emigreren.
Wanneer hij naar een land zou gaan
waar hij de taal niet zou verstaan,
dan kon men spotten wat men wou,
het zou hem niet meer deren.
Hij woont nu al een tijdje
aan Denemarkens noordkust,
geheel bevrijd van stress
en onderdrukte moordlust.
Tevree als nooit tevoor
en ook niet langer in de put, want
wat voelt hij zich relaxed daar,
in de kop van Jutland!
© Vin 2006