42 Op z'n hondjes

OP Z'N HONDJES

“Het is waarempel een verduveld lekk’re teef!”,

dacht Max, de reu, vanop gestrekte achterpoten

zonder zich ook maar een seconde af te vragen

of hij niet soms de etiquetteregels schond.

“En tjee, wat ben ik toch verschrikkelijk romantisch,

om uitgerekend op zo’n zomeravondstrand

haar mijn diepste zieleroersel aan te bieden.”

En zo wandelden ze verder, hond in hond.

© Vin 2003