ARBEIDSPERSPECTIEF
‘‘T is een baan met vooruitzicht’, zo werd me verteld.
‘Het begin van een mooie carrière’.
Klinkt leuk, als je ergens te werk wordt gesteld,
maar de werk’lijkheid? Enkel misère.
Een drukke fabriekshal, met veel personeel -
ik sta er nu schroefjes te draaien.
De productie is hoog, we vervaardigen veel,
maar ik laat me geen oren aannaaien!
Het geeft me geen bevrediging,
geen eigenwaarde, zelfrespect,
dit nutteloze schijnvertoon,
dit werkverschaffingsprutproject.
De hal is groot, het pand enorm,
een leuke protsfaçade,
maar al dat alles dient tot niets.
Al zou geen mens dat raden.
Hier sta ik, met mijn schroefjes en gereedschap in de hand,
te staren naar het afval dat zich ophoopt bij de wand
aan het einde van de lijn der mont-, fabric- en assemblage.
De opbrengst van een week gezwoeg: een puinzooi, een ravage.
Verspilling, dit, van grondstof, energie en mankracht, want
zeg mij maar wat de zin is van zo’n doodlopende band!
© Vin 2017