125 Non!

NON!

In een poging haar nog éenmaal te vermurwen

ging per internationale snelkoerier

mijn pakket met vijftig foto-zelfportretten

- levensgroot en van het genre ‘hoogst onnette’ -

naar het vrouwenhuis vol meisjes-sans-plezier,

de leefgemeenschap in de Pyreneeën

waar mijn ex zich sinds een tijdje had verschanst.

met voor haar géen pin-up, slechts een invitatie:

‘Mocht het bijgevolg soms leiden tot frustratie

dat ik heel de tent voorzien heb van ‘meer mans’,

dat ik hang naast ieder bed behalve ‘t jouwe,

dat mijn god’lijk lijf genot, extase schenkt,

maak gebruik dan van dit ticket,

neem demain de TGV,

die je rap terug naar moi, bigue loveur, brengt.

Oh, en neem gerust wat huisgenoten mee!’

Het antwoord - inderdaad heel rap - kwam net per telegram,

uit Lourdes, en ik geef het nu maar op,

want heel gedecideerd luidt het - en namens toutes les femmes -:

‘non - stop - we zijn non-stop non - stop -’.

© Vin 2008