273 Werkwoordsvervaging

WERKWOORDSVERVAGING

Ik vras het al, het iste fout,

zo ziede ik bij naslag.

Schier al dat ik vervieg gans incorrect.

Altijd al meek ik blunders,

ze ontsnopen aan mijn aandacht,

ik prat en schrijfde wartaal,

dus mijn woorden miesen daadkracht.

Toch vreemd, want verder borst van doortastend intellect.

Ik zitte met mijn handen in het haar

en wou er dus afdoend iets op verzinnen.

Er schiette mij geen panacee te binnen.

Ik stoek bijkans mijn pogingen reeds, maar

ik word nu begeleden,

en mijn o.v.t. loopt goed.

Een hulp heb ik gekrijgd, een gisse meid,

een werkstudente die

me heeft geloren hoe het moet.

Ik juich, ik juichte 

- ziet u wel? -,

ik heb gejeucht: “Kijk nou, ik spel

nu foutloos!” ‘T is gefikst. Verleden tijd!

© Vin 2021