145 Wouldn't it

WOULDN'T IT

De cursus engels ( senioren ) die ik gaf

in het bejaardenhuis ‘Met onbezorgd gemoed’

was nu gevorderd tot het punt der minder makkelijke woorden,

maar nog steeds hielden de oudjes stuk bij voet.

Wel probeerde ik liefst dicht bij huis te blijven,

dus ‘prosthesis’ leek een goede eerste keus,

maar ik kreeg niets dan lege blikken van het grijze collectief,

enkel Treessie stak haar hand op, glorieus.

Als altijd greep ze elke kans op showing off,

wat easy was; ze woonde jarenlang abroad.

‘T was voor haar the only reason voor het volgen van m’n klas.

Dus met klapperend gebit

stond ze op en zei ze dit:

“A prosthesis would be something like an artificial part -

a glass eye,

false teeth,

a steel hip,

wooden tit?”