197 Onverstaanbaar

ONVERSTAANBAAR

Mijn eenmansexpeditie naar het zuiden van Nevada

- een studietocht ten bate van de herpetologie,

die veelbelovend leek in theorie -,

helaas, bleek in praktijk nog niet zo ‘easy as can be’;

tot nu toe was de opbrengst ‘niente’, ‘nada’.

Nochtans, er zouden dieren zijn die onophoud’lijk ratelden -

de oren van je hoofd, als ik mocht afgaan op de ‘tales’.

Nu geloof ik zulk gepraat per definitie enkel deels,

maar toch, hier sloop ik heimelijk en steels,

doch hoorde vooralsnog geen ‘snakes’ die kakelden.

Eerst na vele dagen speuren in die levenloze hitte

- met slechts ‘vultures’ als mijn trouwe metgezellen -

werd mijn aandacht, waar’k het eig’lijk voor geen meter meer zag zitten

om die grote, ‘stinking’ zandbak nu nog langer door te spitten,

“Pssssst!” getrokken door een kreet, een sissend schelle,

en zowaar, daar lag iets onvervalst amerikaans te ‘yell’en:

een ‘rattler’, een gespierde grijs-bruin-witte.

Kijk aan, nu werd ik toch alsnog beloond voor al mijn zwoegen!

Nu kon ik, als collega’s mij om resultaten vroegen,

hen zeggen dat ik, voortaan, mij in soortbeschrijving meng,

een nieuw stuk informatie hieraan toe had kunnen voegen.

Eens horen nu wat of het ‘beast’ te zeggen had.

‘Some’ leuke, malse feitjes, ach, het gaf niet wát.

Elk weetje zou ik koest’ren als een ‘science’-schat.

Helaas was er van meewerken geen sprake bij het kreng;

ik kon geen ‘single word’ verstaan,

het beest sprak enkel ‘slang’.