188 Paardentuig

PAARDENTUIG

Ik had zojuist een kistje vol citroenen aangeschaft,

en toog daarmee blijmoedig naar de hal,

alwaar men, want zo wilde het geval,

een rijdier kon verkrijgen - er was paardenmarkt.

Dat ik er niet zou slagen leek me straf,

want was ik niet, zo vraag ik u hier af,

in’t versgeoogst bezit van iets dat waarde had

bij’t zoeken naar het beste peerd van stal?

Nu ja, het mocht ook best een onsje minder zijn,

een ouwetje, maar bruikbaar niettemin,

aftands wellicht, maar mak en naar m’n zin.

Dus struinde ik wat rond en vroeg ik her (maar ook wel der)

wat ooftgewijs de prijs van’t dier mocht zijn.

Uiteind’lijk kreeg ik antwoord - vol venijn:

“U kunt geen knollen kópen voor citroenen, enkel vér-!”

D’ruit moest ik, en mocht er niet meer in.

Bah, die lieden van zo’n markt, ze zijn‘t gemeenst, ‘t valst, ‘t krengst,

en ik heb er dan ook nooit meer een bezocht.

Toch, men had me er uiteindelijk wel deeglijk iets verkocht,

zo getuigde mijn blauw oog: een fraaie hengst.