WINKELHULP
Een maand nu liep ze stage,
doch miste de bagage
om ieder lullig kaasje
ook werkelijk te kennen.
Wel duizend van die dingen!
Da’s voor een noorderlinge
een klus, en geen geringe.
Ze was geen parisienne!
Maar wel had ze de charme
om klanten te verarmen,
ze vlot, zonder erbarmen,
die stinkzooi aan te smeren.
En ach, die leipe namen -
‘Nausée suprême de l’âme’,
‘Le goût ancien infâme’ -,
die zou ze nog wel leren.
Gelukkig had ze - heel discreet - een goede instructeur,
deskundig, en bestand tegen dat vreselijk odeur.
Slim opgesteld - verdekt - bood hij te kust - en zelfs te keur -
al fluisterend zijn kunde aan.
Parbleu!
Haar kaassouffleur!
© Vin 2016