115 Achter het net

ACHTER HET NET

Hij wilde dolgraag op auditie

bij de blaasband ‘Windkracht tien’,

waarin vrijwel al zijn vlootcollega’s speelden.

niet zozeer vanwege muzikale aandrang,

iets van dien,

maar vooral daar hij zich zondags zo verveelde.

Achttien vissers, dorpsgenoten,

heel de week op zee, op boten,

ieder weekend onverdroten

aan het oef’nen in’t café

op hun tuba’s en trompetten,

hun trombones, klarinetten.

Als hij zich erbij mocht zetten,

blies hij zó een stukkie mee!

Doch slechts éen enkel zeemanslied,

en zijn krachtige première

was meteen einde carrière -

hij kon huiswaarts, liefst subiet.

Overheersend, penetrant,

was de unanieme mening.

Met de band alweer in training

sloop hij kousvoets uit het pand -

een ontgoocheld man die heenging

met z’n misthoorn in de hand.

© Vin 2007