EIGEN KWEEK
Experimentje in mijn moestuin
met desastreus gevolg:
m’n woning is veranderd, door een zwerm die haar verzwolg,
in een steenklip vol met nesten,
alle gevels zijn bezet.
En ze kwetteren, ze paren en ze schijten!
Ik kan guano gaan verkopen;
de berg groeit met de dag,
nog even en hij neemt m’n hele woonerf in beslag.
De stank van rotte vis is
hardnekkig tot en met.
U ziet: dit zijn verdraaid precaire feiten.
Ik schep, anders krijg ik mijn deur niet meer open,
de smurrie opzij , en zoek glib’rend m’n weg.
Mijn leven verkeert in een staat van beleg.
Ik hou het een weekje hier uit nog, ten hoogste.
Geen buurman of vriend is meer aan komen lopen;
de ammoniakgeur is hels penetrant.
M’n hoogsteigen schuld, dit al, taamlijk gênant.
‘T wordt volgend jaar toch maar weer spruitjes en prei, want
wie windeieren zaait,
zal stormvogels oogsten.
© Vin 2016