221 Stof tot denken

STOF TOT DENKEN

‘Uit stof zijt gij geschapen,

en tot stof zult gij vergaan’,

zo las ik in een boekje dat mij gul was aangesmeerd

door leden van een sekte -

iets met ‘christus’ in de naam.

Ze noemden het hun bijbel - klonk wat overgewaardeerd.

Erg boeiend is het werkje niet;

vrij droog en lang van draad.

Maar toch, dat ene zinnetje blijft hangen in m’n hoofd.

Ik vrees dat het maar al te zeer

een feit is, wat daar staat,

al heb ik dit soort teksten tot voor kort ook nooit geloofd.

Nu kijk ik vreesvol om me heen.

Waar alles gister helder scheen,

daar zie ik enkel vuil verval,

en blijft mijn blik leeg steken

bij’t zonlicht op mijn dof parket.

Een bezemspoor, in gruis gebed.

Een streep door schone schijn gezet.

Zo op het oog een niemendal,

ik vind het een veeg teken…