129 Wij danken U

WIJ DANKEN U

Vandaag was de heuglijke dag;

de dag dat er werd onderscheiden.

Een glansrijk moment voor hen beiden,

een levensdoel kreeg z’n beslag.

Een hulde van ‘s lands keunigin,

wat meer kon een ziel zich nog wensen?

Van al de diervriend’lijke mensen

koos men hém, zulk een eer was niet min!

Goed, hij viel dan wat op door zijn keuze misschien,

door zijn liefde voor darmparasieten,

doch voor hem was’t niet meer dan een ethische plicht

ze te koest’ren als and’ren parkieten.

Elk wezen, van horzel tot paard,

ieder schepsel had recht op protectie,

was zijn motto, en zoveel affectie

was blijkbaar een hoforde waard.

En zo had de vorstin op het feestje

die dag, voor compassie in nobelste vorm,

( op zijn needrig verzoek ook voor’t beestje )

éen lintje voor hem,

en éen voor zijn worm.