Vaarbericht Inísh 2010-15, Ria's - Leixões, Portugal

Zaterdag 25-09-10, Portonovo (Ria de Pontevedra). Portonovo is een mooi dorp met een strand in een baai waarin ook de vissershaven en de marina zijn aangelegd. Er zijn geen echt bijzondere bezienswaardigheden, maar we genieten van wandelen langs het strand, door het dorp en naar een kaap bij de ingang van de Ria.

Zondag 26-09-10, Portonovo (Ria de Pontevedra)-Moaña (Ria de Vigo), 14 mijl. Vandaag gaan we door naar de volgende Ria en ankeren op een goede plek met zicht op het stadje en een groot strand. We blijven hier aan boord.

Maandag 27-09-10, Moaña-Vigo (Ria de Vigo), 3 mijl. We waren van plan om verder te gaan maar we willen onze vlucht naar huis regelen, en moeten boodschappen doen, zijn ook wel benieuwd naar Vigo, waar we vanaf de ankerplaats al een halve dag tegenaan liggen te kijken. Daarom toch maar naar één van de marina’s van Vigo. Eerst naar de oude stad, waar we een volle marina treffen en waar we niemand kunnen vinden om ons een plek te wijzen. Daarom door naar de volgende waar een Hollandse manager is (volgens de Reeds tenminste). Het blijkt een gigantische halflege super-de-luxe marina met ligplaatsen voor megajachten gelegen in het industriegebied. We maken toch maar vast in een box waar we 4x in kunnen. ’s Middags gaan we met de vouwfietsen naar Vigo, waar inderdaad weinig over te melden valt: een grote industriestad (vooral automobielindustrie en scheepsbouw) waar het oude centrum momenteel wordt weggesloopt. We zijn er snel klaar mee. Het leukste aan de marina is nog dat er een jongen werkt die 7 jaar in Ierland heeft gewoond en dus goed Engels spreekt, heerlijk. Maar ondanks al het personeel en alle egards zijn de douches bijna koud. En de Hollandse manager allang weg.

Dinsdag 28-09-10, Vigo-Viana do Castelo (Portugal!), 35 mijl. Vandaag weer een mijlpaal: we gaan de Spaanse gastvlag verwisselen voor de Portugese. Spannend. De zeiltocht niet trouwens, want er is weer weinig wind, dus Volvo levert opnieuw een bijdrage aan onze verplaatsing van water. De kust is eindelijk weer eens strak met hoge heuvels. En Portugal ziet er vanaf het water ongeveer hetzelfde uit als Spanje. De grensrivier is trouwens mooi om te zien vanuit zee met kerken en forten en duinen en strand en je kunt ver de rivier inkijken, jammer dat de zandbanken er zo verraderlijk zijn.

. . . waar we een subliem uitzicht over stad, rivier, bergland en zee hebben, en hoogtevrees. Daarna maken we een boswandeling en ontmoeten twee Vlaamse vriendinnen, die niet verder durven vanwege een kwaaie hond, maar met ons erbij weer wel. We trekken een uurtje samen op en hebben leuke gesprekken over reizen (ter land en ter zee), politiek en familiebanden. ’s Avonds eten we Portugees, ik probeer de hier alom te ruiken bacalhau (in de West bakkeljouw, gedroogde en gezouten kabeljouw). Best lekker. De mensen zijn aardig en hulpvaardig, velen spreken Engels of Frans, misschien omdat Portugal, net als Nederland, veel buitenland heeft. Donderdag bezoeken we het fort bij de haveningang, een halve ruïne, valt wat tegen. We wandelen nog wat door de stad en langs de rivier en beginnen onze afspraken voor Nederland te regelen.

Vrijdag 01-10-10, Viana do Castelo-Leixões (bij Porto), 32 mijl. Een makkelijke tocht met weinig wind weer, allen op het laatst kunnen we zeilen door de zeewind en wordt het nog even spannend als we boeien zien die we even niet goed kunnen duiden. Moeten we er omheen of niet? Het blijken gele gasboeien die waarschijnlijk gasbronnen markeren maar waar wij niets mee te maken hebben.

Leixões is de industriehaven bij Porto, waar binnen ook een marina is, we vinden er een plekje naast een Russisch jacht. Er zijn hier uiteenlopende naties onder de bezoekers: Engels, Frans, Duits, Noors, Zweeds, Amerikaans, Nieuw-Zeelands en nu dus ook Nederlands.

Zaterdag 02-10-10 - zaterdag 16-10-10, Leixões-Hoorn-Leixões. Het eerste weekend blijven we in de buurt van Inísh, want het gaat heel hard waaien en er komt veel deining de haven in. Soms golven de pontons op de deining mee, een raar gezicht. Uiteindelijk leg ik Inísh in een soort spinnenweb van lijnen tussen twee vingers, vooral ook omdat we woensdag naar Nederland gaan en er volgend weekend weer zo’n stormpje wordt verwacht. Helemaal gerust ben ik er niet op, want de pontons van de marina zijn niet overal even stevig en op sommige plaatsen zijn ze gerepareerd met spanbanden. Nou ja, Inísh ligt goed vast, het beste maar van hopen.

Dinsdag nog een klusdag, diesel halen, proberen de was en campinggas te regelen (lukt niet, want het is een nationale feestdag hier) tassen inpakken en wegen met een unstertje dat ik in een onaanzienlijk ijzerwinkeltje kon kopen.

Woensdag om vier uur eruit, want om kwart voor vijf heb ik de taxi besteld. Als we vijf minuten te vroeg het haventerrein oplopen, zien we de taxi langzaam voor ons uit van het terrein wegrijden, zwaaien helpt niet en ik moet uiteindelijk met een luide kreet, die de halve haven zal hebben gewekt, de aandacht van de chauffeur trekken, gelukkig stopt hij nu wel en brengt ons netjes naar het vliegveld. Ryanair brengt ons netjes en 40 minuten binnen de tijd naar Eindhoven, maar de NS doet het minder, we zijn langer onderweg van Eindhoven naar Hoorn dan van Porto naar Eindhoven!

We hebben tien heerlijke dagen in Nederland met kinderen, kleinkind, familie, vrienden en kennissen, met een bezoekje aan m’n voormalige werk en een avond meezingen met het koor. Het lijkt net vakantie thuis, heel raar. Veel doen we afzonderlijk. Helaas kunnen we niet iederéén zien. Vrijdag 15 oktober gaat Ryanair om even over half vijf weer met ons de lucht in vanaf een koud en regenachtig vliegveld, om twee en een half uur later te landen in een warm Porto, waar de zon nog net niet onder is en een half uur later zet de taxi ons weer af bij de marina, waar we gelukkig constateren dat Inísh nog in goede staat op ons ligt te wachten. Zaterdag rusten we uit van een toch wel vermoeiende week en brengen we de voorraden op peil.