Vaarbericht Inísh 2010-07, Campbletown-Killybegs, Ierland

Donderdag 01-07-10 t/m woensdag 07-07-10, Campbletown. Wat zal ik schrijven van deze week. We zijn geen zeilers meer maar bootbewoners. We moeten tot dinsdag wachten op de radardisplay, die het vervolgens nog steeds niet blijkt te doen, een forse teleurstelling, maar we laten ons niet uit het veld slaan. Intussen leren we veel mensen kennen hier aan de steiger. Leuke en minder leuke, komende, gaande en blijvende. Veel Noord-Ieren komen hier, dat is ook vlakbij. Iedereen worstelt met de voortdurende gale(warning)s. We doen net of we hier met vakantie zijn en wandelen door de nabijgelegen heuvels, nemen de bus naar Southend, een mooi dorpje vlak bij Mull of Kintyre, en doen wat klussen. Tot mijn grote verbazing wint Nederland van Brazilië, Josien had het voorspeld inclusief de eindstand!

Mull of Kintyre

Southend Rock en eiland Sanda nabij Mull of Kintyre

Josien aan de cream tea

Dinsdag komt eindelijk de display terug. Helaas, de radar werkt nog steeds niet. Ik ga maar eens een brief naar Furuno of de Zeilen sturen over deze soap. Woensdagavond poeiert de wind nog flink, maar de vooruitzichten zijn goed, dus we gaan betalen (krijgen discount!) en morgen oversteken naar Ierland, op de verjaardag van Sara.

Donderdag 08-07-10, Campbletown-Ballycastle (Noord-Ierland) 37 mijl. Eindelijk weer onder zeil! Het rif van de vorige tocht zit er nog in, dat laat ik zo, want we verwachten squalls het eerste stuk langs de kust van Kintyre. En die krijgen we ook, tot 27 knopen. We lopen hoog aan de wind op vlak water en steeds weer hellen we zwaar onder de squalls, maar daardoor schieten we goed op. Ik bel met Joost om hem met Sara te feliciteren, hij klinkt heel gelukkig, mooi zo! Ik had er graag bij willen zijn, zo’n zeilavontuur heeft ook nadelen, maar binnenkort gaan we skypen. Later raken we van de kust af en de wind wordt ook steeds minder. We krijgen het eiland Sanda voor de kust van Mull of K. in zicht en moeten daaromheen opkruisen omdat we anders teveel brekers en draaikolken te verwerken hebben. We gaan er tijd mee verliezen, vooral omdat de wind steeds verder inzakt en ook de windrichting steeds meer verandert. Wordt tenslotte west! Terwijl zuid, krimpend naar zuidoost was voorspeld. Dus maar weer het motortje aan, want anders missen we het tij bij Fair Head (het noordelijkste puntje van Noord Ierland). Net op tijd, om drie uur ’s middags passeren we dat, zodat we om vier uur met maar een klein beetje stroom tegen in het gezellige marinaatje van Ballycastle kunnen afmeren. We wilden eigenlijk naar Ratlin Island ertegenover, maar daar waren we in 2005 al (zie dat vaarbericht) en met deze wind lig je daar waarschijnlijk niet rustig. Na al die gales zijn we wel toe aan rustig nachtje. We wandelen wat langs de zeeweg en het strand en hebben een rustige avond aan boord zonder voetbal.

Zondag 11-07-10, Loch Swilly. Vandaag blijven we hier. Vanavond de wk-finale. We gaan eerst boodschappen doen, de winkel blijkt een tankstation waar je heel beperkt kunt shoppen. We kopen hamburgervlees voor de macaroni en lopen drie kilometer terug naar de marina. De natuur is hier weer heel mooi. Het weer wisselvallig. Er ligt een Zweeds jacht, maar dat blijkt in Cork thuishaven te hebben. ‘s Avond eten we een steak in het steakhouse bij de haven, met de intentie daar de wedstrijd te zien, maar men is hier zeer voor Spanje, ik vraag me af of dat nog met William of Orange (stadhouder Willem 3, verantwoordelijk voor de bezetting van Ierland door Engeland) te maken heeft. Bovendien voelen we ons wat geïsoleerd daar, dus gaan we aan boord kijken, de ontvangst van tv op de laptop is hier heel goed. De finale is een teleurstelling, misschien wel logisch met twee zo gelijkwaardige teams, hoewel Spanje verdiend heeft gewonnen. Jammer van al die overtredingen.

Maandag 12-07-10, Loch Swilly-Gola, 42 mijl. Om zeven uur de wekker om met hoog water te kunnen vertrekken, er is een drempel voor de haven. Met het tij mee varen we op de motor het Loch uit, daarna kunnen we zeilen met een beetje wind. We are headed for Torey Island, een mooi eilandje dat als een schuine pannenkoek uit de zee rijst, we hebben daar 14 jaar geleden geankerd, nu is er een kade. Maar als we daar zijn gaan we nog lekker en hebben nog uren het tij mee. Daarom door naar een ander ankerplaatsje van 14 jaar geleden, het onbewoonde eilandje Gola, waar we weer in hetzelfde kleine baaitje ons anker laten vallen. We liggen er prima. Ik blaas de dinghy op en we wandelen over het eiland, zien dat veel van de vroeger achtergelaten woningen weer in gebruik zijn, als vakantiewoning.

Later ankert een in Ierland wonende Engelsman naast ons. Hij komt koffie drinken in de kuip en we hebben een goed gesprek. Hij wijst ons op de kaart een mooi ankerplaatsje, waar we morgen heen gaan.

Dinsdag 13-07-10, Gola-Churchpool, 26 mijl. Vandaag op ons gemakkie tussen de eilandjes voor de kust van Donegal door, richting onze volgende ankerbaai. Jachthavens zijn hier niet. Ik wil achterlangs het eiland Arran zeilen, maar zie nog net op tijd, dat je daar alleen met hoogwater door kunt. Vorige keer was dat zo, nu niet. Dus snel de koers verlegd richting zee om buitenom Arran te zeilen, dat geeft geen problemen, behalve wat squalls en we moeten nu meer opkruisen tegen de wind. In de middag pikken we een visitorsmooring op in Churchpool, een grote baai met een verblindend halvemaanvormig zandstrand.

Het is wel ver roeien naar de wal, omdat het strand heel geleidelijk afloopt. Daar staan ons twee jonge mannen op te wachten die uit Ulster komen en hier met vakantie zijn. Ze zeilen ook en zijn zeer geïnteresseerd in onze tocht en boot. Ze geven ons veel nuttige informatie over deze plek en helpen de dinghy het strand op te sjouwen. We wandelen naar het dorp Portroo en doen daar boodschappen. Het roeien terug is weer een flinke klus, temeer daar de wind steeds meer aantrekt naar de verwachte z.o. 6 bft. In de nacht gaat het inderdaad hard waaien en omdat de wind naar oost draait liggen we min of meer aan lage wal en flink te hobbelen. Josien slaapt als een roosje, of doet alsof, maar ik ben veel wakker en moet er nog uit om het roer beter vast te zetten. Gelukkig is de mooring sterk (15 tons), dat voelt toch veiliger dan ons anker.

Woensdag 14-07-10, Churchpool-Killybegs, 41 mijl. Met een small craft warning van z.o. 6 bft gaan we naar Killybegs. Het eerste stuk met een bakstagwind. We gaan lekker, maar na Glenn Head moeten we er tegenin, bovendien komt er een nieuwe warning voor 6 bft. Voor ons blijkt het mee te vallen. We krijgen wel wat vlagen van 6, maar met een dubbelgereefd grootzeil en een steeds aangepaste genua kruisen we Donegal Bay in en tenslotte kan er een knik in de schoot en scheuren we met 7 knopen en vlak water langs st. Johnspoint naar Killybegs onder het zingen van “Donegal Danny” (waar het overigens slechter mee afliep). Ik roep de haven op, en waar we in het verleden altijd werden doorverwezen naar de ankerplaats mogen we nu aan de kade. We mogen zelf onze plek kiezen, ze komen ons afval ophalen en bieden drinkwater aan! Een complete VIP-behandeling in deze ooit zo overvolle vissershaven. We zijn dan ook het enige bezoekende jacht. En laten het ons welgevallen. Het weer is ook veel beter dan de forecast. Regelmatig breek de zon door. Omdat het een openbare kade is krijgen we regelmatig belangstellenden bij de boot. En hele verandering van atmosfeer ten opzichte van die verlaten ankerplaatsjes. We gaan een visje eten in het dorp en wachten nog even tot morgen om contact op te nemen met Aidan. CrewInísh gaat om tien uur te kooi want onze oogjes vallen dicht. Wel moet ik er tegen laag water (om half twee) nog uit om de lengte van de landvasten bij te stellen.