Bericht Inísh 2014-20, Richards Bay.

December, Richards Bay S.A. De laatste dagen van november en de eerste week van december zijn we druk met de saildrive en allerlei klussen om Inísh weer in orde te krijgen voor de tewaterlating. Zippo, of Sipo, dat is niet helemaal duidelijk, komt zijn diensten aanbieden en in anderhalve dag poetst hij de romp machinaal zo mooi als 'ie in jaren niet geglommen heeft. De saildrive komt uiteindelijk ook in orde en op 9 december rond het springtij van 17 uur, nadat ik aan werfbaas Jannie Smit de rekening heb betaald, glijdt Inísh met de deskundige hulp van vier Zulu-vrienden weer te water en maken we vast aan een steiger met uitzicht op de riviermond. Heerlijk om Inísh weer te voelen bewegen en je eigen toiletje te gebruiken en niet meer trappie op trappie af te hoeven. Nu kunnen we gaan plannen om nog een weekje van alle mooie natuurparken in de buurt te genieten. 

Zaterdag 13 december gaan we in een klein gehuurd Chevroletje op safari. Eerst naar het wetlandspark St Lucia, waar we vanaf een rondvaart-catamaran genieten van nijlpaarden, 

krokodillen en watervogels (hier een giant kingfisher). We overnachten in een flatje van een resort en de volgende dag rijden we door naar Cape Vidal door een prachtig gebied met lagunes en veel wildlife. De kaap zelf is een strand met surfers, waterskieërs en visbootmensen, druk bezocht, want het is mooi weer. De speedboten scheuren er zo het strand op. We hebben een goed gesprek met andere natuur-genieters en zien veel wild. De dames op de foto lezen kennelijk geen Afrikaans?

's Middags steken we over naar het Umfolozi Park, waar we ook twee weken geleden waren en ook daar kijken we weer onze ogen uit, zoveel beesten als er rondlopen. Josien tekent alle gespotte soorten aan in een parkboekje waar ze allemaal in staan met naam en tekening.

We overnachten in een luxe safaritent met keuken, koelkast, douche en twee bedden met klamboe. Die laatste passen niet, zodat Josien midden in de nacht wakker schrikt omdat een nachtvlinder formaat reusachtig langs haar been strijkt. Verder horen we af en toe de wildgeluiden en de wind natuurlijk. Heel bijzonder. 

Als ik 's morgens, na ontbijt op terras, de auto inlaad en de achterklep even openlaat, hebben we meteen een bende apen in de auto. Gelukkig ben ik net op tijd terug om onze spullen te redden. En weer hebben we een dag met veel wild. Op enig moment kunnen we zelfs niet verder omdat de weg is geblokkeerd door een kudde waterbuffels die geen centimeter wijken voor ons nietige autootje, ook niet als er verkeer van de andere kant komt. Dus kunnen we niets anders doen dan omdraaien. De laatste nacht slapen we boven onze stand in een luxe resort voor (te)veel geld, omdat onze oorspronkelijke boeking door een misverstand niet door gaat. We genieten wel van het luxe chalet met rieten dak, balkon met schitterend uitzicht en inclusieve luxe ontbijt. Ook al regent het de hele tijd. Voordeel daarvan is dat het niet zo bloedheet is. Als de zon schijnt komt de wind van het noordoosten (de tropen) en loopt de temp op tot tegen de veertig graden. Héél dorstig weer, zeker als je je autootje niet uit mag. 

Met een gevoel van ontzag en bewondering voor dit deel van de schepping verlaten we de parken en rijden we via een aantal Zoeloe-dorpjes naar onze laatste bestemming van de tocht,

Terug aan boord doen we nog wat klussen op ons gemak: nieuwe inlineblower monteren, eindelijk de windvaan weer aan de praat met een chirurchische ingreep (gat van 1" in het roerblad geboord en via dat gat een splitpen in het lamme hefboompje geboord). En wachten op een windgat, maar voorlopig waait het de ene dag hard uit het zuidwesten en de volgende idem uit het noordoosten. We krijgen een paar keer bezoek van nieuwe vrienden. 

Als we de motor proefdraaien horen we een raar geluid in z'n achteruit. Of er tandwielen langs elkaar ratelen. Paniek. Na rondom raadvragen en experimenteel los en weer vastdraaien van motorsteunbouten lijkt het erop dat het alleen resonantie was, we horen het niet meer. (Hopelijk) zucht van verlichting. We zagen al spookbeelden van boot weer op de kant en dealers uit Durban. Intussen worden de contacten tussen de "internationals", zoals ze ze hier noemen, steeds hechter. Op maandag braaien we metsenallen of we dat ons hele leven al doen en voor eerste kerstdag zijn we uitgenodigd bij een Zuidafrikaans lid van de jachtclub die aan de overkant van de rivier woont.

Waarschijnlijk is dit het laatste bericht van 2014 en verschijnt het volgende half januari 2015. 

Allemaal fijne feestdagen en een voorspoedig nieuw jaar gewenst van crewInísh.