Vaarbericht Inísh, 2011-07, Tobago-Trinidad.

Zaterdag 16-04-11 – zondag 17-04-11, Charlotteville-Storebay-Chaguaramas (Trinidad), 84 mijl. We zeilen met weinig wind uit verschillende richtingen onder een stralende en warme zon langs de groene heuvelachtige kust van Tobago. Af en toe is er een baai met een exotisch palm-omzoomd zandstrand, soms voorzien van toeristen-resorts. Vanochtend hebben we nog wat fruit en homebaked bread gekocht, daarna uitgeklaard: het customsbureau leek leeg, maar na herhaaldelijk kloppen en roepen rees er vanaf de grond achter de balie een wel heel slaperige douanebeambte op, die ons de vereiste stempels gaf en de immigratiedienstdame belde, die ook nog moest stempelen. Na een rustige zeiltocht en het ronden van een immense lagune annex koraalrif arriveren we in de loop van de middag bij de meest westelijke baai van het eiland, Storebay. Het is hier vlakker, exotischer en veel meer toeristisch dan in Charlotteville. Er ligt dan ook al een aantal jachten voor anker, terwijl we het hier eigenlijk veel minder mooi vinden, en ook niet comfortabeler, maar het is wel binnen een dagzeilafstand (55 mijl) van Trinidad, zodat we morgen voor donker daar binnen kunnen zijn. Eén van de geankerde jachten blijkt de Duitse Dehler die we al vanaf Portugal regelmatig hebben gezien, jong echtpaar met dochter van 4. Aan het strand praten we bij met ze. Zij blijven voorlopig in de Carib. We kunnen nog even wat boodschapjes doen en gaan dan terug naar Inísh voor een rustige avond en onrustige nacht, want we rollen op de deining en de hele nacht wordt er op het strand “gezongen” en getrommeld, helaas niet echt oorstrelend. Wekker om zes uur, maar we zijn al eerder op en zodra het licht is gaat het anker op en de diesel aan want er is geen wind. En dat zijn we niet meer gewend de laatste tijd. De hele dag op de motor naar Trinidad. Rond de middag zien we de kust al opdoemen, we varen er schuin op af. Als we dichterbij komen zien we de scheepvaart steeds meer toenemen, maar wat ons veel plezier doet is het toenemend aantal pelikanen dat overvliegt, tjonge wat een reusachtig(e) mooie vogels zijn dat.

Ze duiken zoals als Jan-van-genten het water in om een vis te verschalken en vliegen in steeds grotere formaties langs. Genieten! Tussen vier en vijf lopen we Entradapoint aan en gaan we de straat tussen Trinidad en een klein naastliggend eilandje door, erg mooi hier. Om de bocht ligt Chaguaramas, een puur watersport centrum met veel marina’s, werven, watersportwinkels en randgebeuren. We roepen Bag End op omdat we weten dat Don en Nancy hier zijn, maar geen antwoord. Een kwartier later worden wíj opgeroepen door Bag End, ze wísten helemaal niet dat we er waren, maar hebben het waarschijnlijk aangevoeld. Ze liggen bij TTSA (Trinidad en Tobago Sailing Association) , maar dat staat nergens op onze kaarten, wij dus maar informeren en het blijkt dat we nog een schiereiland moeten ronden, waarna we om zeven uur, als net de duisternis invalt, aan een mooring Bag End zien liggen. Erachter is nog een mooring vrij, die pikken wij dan maar op en morgen (maandag ) ga ik wel bij de manager informeren of we kunnen blijven. Het weerzien is allerhartelijkst, ook met Nancy’s zuster Mary die bij hen op bezoek is. Maar nu eerst tijd voor Inísh en onze eigen verzorging. Morgen gaan we samen dingen doen.

Maandag 18-04-11 – zaterdag 30-04-11, Chaguaramas. We besluiten om hier te blijven want het is goedkoop, rustig, het uitzicht is mooi, de voorzieningen goed, het TTSA terrein gezellig en het enige nadeel is dat we geen walstroom hebben aan de mooring, dus we kunnen niet koelen en dat mis je wel bij deze hitte. Daar staat weer tegenover dat je aan een mooring meer privacy hebt. Overdag mogen we aan de steiger waar wel walstroom is.

Don en Nancy hebben een auto gehuurd, omdat Nancy en Mary morgen naar de States afreizen en wij mogen mee (met de auto, niet naar de States). We doen wat sight-seeing in Port of Spain, maar wat we vandaag zien maakt geen bijzondere indruk, misschien later het centrum. Op maandagavond is er een gezamenlijke barbecue, iedereen neemt z’n eigen spullen mee, zo maken we kennis met andere gasten.

De rest van deze twee weken besteden we vooral aan onderhoudsklussen, de boot gaat in de was en we doen pogingen om een bimini (zonnetent) te laten maken, maar het valt nog tegen om daarvoor goede afspraken te maken. De meeste zeilmakers (niet op één hand te tellen) hebben voorlopig geen tijd en de paar die dat wel hebben komen maar moeizaam kijken wat we precies willen. Eindelijk, op vrijdag de 29e, gisteren dus, komt er één samen met z’n “pipeman” maten opnemen en belooft a.s maandag een definitieve offerte te geven en dinsdag te beginnen. Te elfder ure komt er via een tip van een buurman nog een andere zeilmaker, die maandag komt opmeten. Door dat al hebben we nog weinig gezien van Trinidad, maar dat hopen we volgende week te gaan goedmaken, we gaan o.a. een paar dagen een auto huren. Hoewel, ook hier in de baai is van alles te zien, 

zoals veel vogels (we hebben inmiddels een vogelboekje voor hier): pelikanen en gieren vooral, soms komt er zomaar een grote rog of zeeschildpad even boven water en mooi gekleurde vissen zie je hier rondzwemmen. Sally Lightfoot krabben krabbelen langs de rotsen. Alles is uitbundig! En we hebben nog een fietstocht in de heuvels gemaakt, helaas nog geen wilde dieren gezien maar wel weer genoten van het prachtige tropische woud.

Pelikaan op wacht