Vaarbericht Inísh 2011-14, Curaçao.

Zondag 31-07-11 – woensdag 17-08-11. Spaanse Water, Curaçao. Deze weken zien we de ene potentiële hurricane na de andere langstrekken op de weerkaarten, maar ze blijven gelukkig in de gangbare route op de Atlantische Oceaan en ontwikkelen zich niet tot echte gevaarlijke, wel hebben we van twee al een naam gehoord: Emily en Jeremy, dus waarschijnlijk zijn F t/m I ook al benoemd. Na een paar dagen van onzekerheid stuurde Laszlo (van de Barracuda) een mail, dat hij en z’n maten veilig in Santa Martha zijn aangekomen en dat ze na een paar dagen door willen naar Cartagena.

Gisteren hebben we afscheid genomen van Tanja en Rogier, die negen dagen hebben gelogeerd op Inísh. Het was erg gezellig, al was het wel passen en meten met twee volwassenen extra aan boord, die ook nog eens twee volwassen samsonites meebrachten(!) op ons 35 voetertje. Maar ze hebben zich goed aangepast aan het leven op een zeiljacht en het ging dan ook prima. Ze doucheten net als wij onder de solarshower in de kuip, verdroegen manmoedig het buiswater in de dinghy tegenwind en waren niet te beroerd om regelmatig een handje toe te steken. Ze hadden het warm, kwamen wit en gingen bruin.

We hebben een oude 4wd terreinauto van een fellowcruiser gehuurd en ons als toeristen gedragen:

Willemstad opnieuw bezocht. De warme druipsteen-grotten van Hato gezien, met prachtige steenformaties, water-reservoirs, Indiaanse rotstekeningen en vleermuizen. 

met vier uiteenlopende Boka’s (inhammen, baaien). Verder een indrukwekkend landschap en een paar zeer gastvrije dames voor de ontvangst en de bediening, heerlijke bakeljou-pasteitjes. Veel mooier dan het officiële Nationale Park!

We hebben gezwommen, gezonnebaad en gesnorkeld bij verschillende boka’s, bij één ervan was een gezonken sleepbootje dat prachtig begroeid is met koraal en waar het stikt van de kleurrijkste vissen. Jammer dat we geen onderwatercamera hebben! Maar internet helpt. Ook Josien heeft voor het eerst onder water gekeken, zolang ze met haar voetjes op de grond kon ging dat best.

En tenslotte hebben we lekker gegeten bij Fort Nassau, waar we ook al met Gerrit en Tineke waren, opnieuw prachtig uitzicht op het eiland, we zagen zelfs een bevoorradingsschip van de Koninklijke Marine uitvaren.De negen dagen waren om in een oogwenk en met bezwaard hart hebben we ze gisteren weer op HATO Airport afgeleverd. Wel heb ik daardoor in deze week de andere (klein)kinderen extra gemist. Die helaas niet kunnen overkomen op dit moment, maar wel met goede redenen: Anna en Marije zijn allebei zwanger. De tweede van Joost en Anna komt in december en de eerste van Marije en Chris in maart.

Deze weken stonden ook in het teken van “ellende en ergernissen met bedrijven”. Ik weet niet hoe het jullie vergaat de laatste tijd, misschien komt het door ons afwijken van de “standaard gezinsomstandigheden”, maar we hebben de grootste moeite om met de grote bedrijven onze zaakjes voor elkaar te krijgen. Internet is een zegen, zeker als je onderweg bent op een manier als de onze, maar de sites van de grote bedrijven propageren service en bereikbaarheid: nou, vergeet het maar! Zolang je iets wilt kopen gaat het prima, maar als je een vraag hebt, garantie of service wilt, hebben ze zich zodanig afgeschermd dat ze behoudens de voorgeprogrammeerde standaardantwoorden bijna onbereikbaar zijn. We hebben deze ervaring met Hermans IJmuiden, ZIGGO, KPN, enigszins met Univé, maar Vodafone spant de kroon (er volgt zo een voorbeeld). Gunstige uitzonderingen zijn FBTO, waar we bijna alle verzekeringen hebben lopen: chapeau FBTO! En Dekker Watersport, waar de eigenaar Prins is en de klant Koning. Internetbankieren en andere gebruikelijke internethandelingen gaan ook prima i.h.a..

Nu dan Vodafone (als je geen zin hebt in gemopper sla je het maar over): Vlak voor ons vertrek heb ik me bij Vodafone (gerenommeerd internationaal bedrijf) een “dongeltje” aangeschaft, waarmee je draadloos binnen GSM-bereik kunt internetten (voor ons dé verbinding met buitenwereld en thuisfront). In eerste instantie voor de duur van twee jaar, maar thuisgekomen realiseerde ik me dat dat wel eens erg duur kon worden, en dus veranderde ik dat de volgende dag bij de Vodafonewinkel met een contractaanpassing (ff onthouwe) naar één jaar, de kortst mogelijke abonnementsduur. Een aanbieding: kosten eerste halfjaar €15/mnd, daarna €30/mnd (werd €35). Daarnaast kosten per MB, in Europa valt dat grotendeels binnen het abonnement, maar daarbuiten liep het al snel op naar de €100/mnd, dus gebruikten we de dongel steeds minder, temeer omdat bleek, dat je overal ter wereld in havens veel goedkoper kunt wifi-en. Het contract liep half mei dit jaar af. Inmiddels weet ik dat bedrijven zulke contracten niet automatisch mogen verlengen. Toch heb ik via internet (half april) het contract opgezegd voor de zekerheid. Tenminste, dat dacht ik. Per e-mail gaat dat niet, dat hebben ze afgeschermd. Je moet lid worden van “my Vodafone”. Dan moet je op zoek naar een vragenformulier, waarbij je je eerst door een aantal barrières met standaard vragen en –antwoorden moet heen worstelen. Als je dan eindelijk (dat duurt hier gemiddeld een kwartier) het formulier hebt bereikt moet je, iedere keer dat je contact wilt(!), al je persoonlijke gegevens weer inkloppen. Dan kun je in een vakje je vraag stellen. Direct daarna krijg je, hoe attent, een standaardantwoord van een “”no-reply” mailadres, waarop je niet kunt reageren en waar je ook niets aan hebt, behalve dat je eigen tekst er bij zit, dat is dan nog iets, want je oorspronkelijke bericht was niet opgeslagen voor eigen gebruik. Als je geluk hebt, krijg je na een week of zo ook een echt antwoord, waarbij dan slechts een deel van de vragen wordt beantwoord. Mis je iets essentieels, en dat overkwam mij regelmatig, dan moet de hele procedure weer van voren af aan. Als je denkt: ik ga bellen, kom je van een koude kermis thuis, want er is een 1200 of 0900 nummer, vanuit het buitenland onbereikbaar. Of een 06 nummer, maar ja dat kost tientallen euri, zeker door alle keuzemenu’s en het “al onze medewerkers zijn nog steeds in gesprek”.

Van KPN kreeg ik een keer, na lang heen en weer ge-mail (ze hadden eerst beloofd mij te bellen, wat ze een maand lang na diverse rapelletjes nog niet gedaan hadden), een 070 nummer. Mobieltje flink opgetopt (ongeveer ANG 50, €20), bellen met een slecht voorgevoel. En ja hoor, na een klein kwartier in de wacht kwam de dame van Digicel, in het Papiemento, dat mijn tegoed op was, weg verbinding, niets bereikt. Uiteindelijk maar een ondertekende brief meegegeven aan Rogier (wel een kopietje bewaard).

Terug naar Vodafone. Na enig heen en weer ge-mail kreeg ik bericht dat ik mijn contract niet per e-mail kon opzeggen, alleen per brief (en dat ik een contract had tot mei 2012(=twee jaar??), ik dus maar (eind april) een brief vanuit Trinidad gestuurd, dat ik toch echt een contract voor de duur van één jaar had, en dat ik erop vertrouwde dat ze het zouden beëindigen en dat we alléén per email bereikbaar waren…. Geen reactie. Maar wel in juni weer €35 van mijn rekening afgeboekt. Gelukkig was ik alert en heb dat meteen teruggeboekt (werkte prima), geen reactie van Vodafone. In juli idem dito. Maar ja, straks liggen we zonder internet achter de San Blas eilanden, en kan ik niet terugboeken. Dus toch maar weer een herinneringsmail via het “my Vodafoneformulier” naar Vodafone. Toen kreeg ik eindelijk (vorige week) een e-mail van een persoon met een e-mailadres! Dat moest wel, want ze stuurden mijn oorspronkelijke contract van twee jaar mee, en dat kon niet via de gangbare procedures. Mijn brief was in goede orde ontvangen en het contract zou in mei 2012 worden beëindigd. Maar ik mocht niet terugmailen naar dat adres. Heb ik toch gedaan! Met uitleg over de contractwijziging en de vraag of ze die niet hadden, en de melding dat ik die wel had, ik kreeg ook nog antwoord, maar er werd niet ingegaan op al mijn verweer. Uiteindelijk bedachten we dat ik van die contractwijziging een foto kon maken en die heb ik opgestuurd, steeds naar datzelfde e-mailadres, want via het formulier kun je niet eens bijlagen meesturen. En ja hoor, eindelijk ging mevrouw overstag, wel met het verwijt dat ik niet eerder die bijlage had meegestuurd, godbetert! Hadden ze die zelf niet, of kwam ’t ff niet uit? Toen kwam ook nog de vraag of ik mijn abonnement wilde opzeggen!!!???? Snap je ’t nog? Op zulke momenten is je mooie zeezwerftocht wel even vergald, bij mij wel. Dus wilde ik dit ff kwijt. Het gaat alweer beter met ons. En ja, we willen opzeggen! Per half mei 2011!

Nagekomen info: het contract is beëindigd, per half mei 2011!! Halleluja.

Ik had al gemeld (vaarbericht 12) dat er bij de zeilersgemeenschap van het Spaanse Water en “cruisersnet” is. Ik heb me laten strikken voor de functie van netcontroller op vrijdag, zodat ik nu iedere vrijdag om 7:45 via ch72 van de VHF(marifoon) de onderlinge zeilersberichten aan elkaar praat, best spannend de eerste keer, maar ook wel leuk om te doen.

We weten nog niet precies wanneer we verder gaan, we hopen nog op de spoedige komst van Bag End met Don en Nancy, en Jack the Cat, we houden jullie in ieder geval op de hoogte.

En om nog even te zeuren, we wachten nu weer op Univé, die groen licht moeten geven voor nieuwe braces en steunzolen van Josien, de eerste goedkeuring van de reumatoloog niet hebben ontvangen, en op de opnieuw toegestuurde goedkeuring nog niet gereageerd…..wordt vervolgd.

Zondag zwom er weer een schildpad langs, camera paraat, maar steeds net als ik hem dacht scherp te hebben dook de rotzak weer onder, alsof’ie het erom deed. En hieronder weer eens iets heel anders, de grondlegger van Nederlands onafhankelijkheid maar niet van Curaçao's.