Vaarbericht Inísh 2015-01, Richards Bay- Port Elisabeth.

December, Richards Bay S.A. Op Eerste Kerstdag is de hele internationale zeilgemeenschap op bezoek bij een Zuid-Afrikaans lid van de jachtclub, die aan de overkant van de rivier woont. We worden getrakteerd op een traditionele Zuid-Afrikaanse maaltijd uit een grote ijzeren sudderpan, bestaande uit ossenstaart, rijst, aardappels en groenten. Heeft wel iets weg van Irish stew, erg lekker. En de bijeenkomst is gezellig. Geanimeerde gesprekken over de meest uiteenlopende onderwerpen. Herinneringen aan Isle of Whight en hippietijd. Dan nog een paar dagen wachten, gevuld met klussen en boodschappen. Maar op de voorlaatste dag van het jaar kunnen we eindelijk uitklaren en zee kiezen.

30-31 december, Richards Bay – Durban, S.A, 100 mijl. We hebben een makkelijk tochtje van 100 mijl naar Durban, groter is het weergat niet. Ouwejaarsochtend vroeg komen we aan, weer de hele riedel van inklaren en van oudejaarsavond maken we niet veel, we zijn te moe van een nacht doorzeilen en om tien uur liggen we al te kooi te snurken.

Daarna maken we van de wachttijd tot het volgende weergat goed gebruik. We verkennen de stad, bezoeken het smaakvolle aquarium,

waar we ons in een bakkie over een gigantische boog tot 100 meter boven het maaiveld laten brengen. Prachtig uitzicht over Durban en omgeving.

We gaan met de Luna's uit eten op Floridastreet, waar de leuke eettentjes zijn. Durban is een stad waar je als witte in een zwarte wereld leeft. Voor ons is dat de eerste keer. Maar van geweld en diefstal merken we gelukkig weinig, ondanks de waarschuwingen. Tot nu toe ontmoeten we vooral de léuke inheemse mensen. En die zijn superhartelijk, vrolijk en open. Eén van de bewakers heeft veel littekens in z'n gezicht, allemaal van vertikale sneden en regelmatig verdeeld. Als we hem vragen hoe hij eraan komt, vertelt hij dat het een familietraditie is. Een besnijdenis op jonge leeftijd die geluk, voorspoed en goede gezondheid moet opleveren.

We huren ook nog twee dagen een autootje voor een bezoek aan de Drakens-bergen op de grens met Lesotho. Zeer de moeite waard. Doet vooral aan Schotland denken. Groen gras, grijze en zwarte rotsen en weinig bos.

Schilderachtige Zulu dorpjes met veel, meestal mooi onderhouden rondavels. We zien veel prachtige vogels, maar verder is er weinig wildlife. Het belangrijkste dier hier is de Afrikaanse eiland, maar we zien slechts een stenen exemplaar bij het San (bosjesmannen)-grottekeningen-museum.

10-11 januari, Durban – East London, S.A, 260 mijl. Vrijdag de negende gaan we voor de tweede keer uitklaren (want we dachten maandag ook al te kunnen vertrekken), gezellige bezigheid hier, al vragen ze weer veel papier.

En zaterdag de tiende gaan om zeven uur de trossen weer los en zeilen we in exact zesendertig uur de 260 mijl naar East London, gemiddeld 7,222...knopen! We willen eigenlijk naar P.E. (Port Elisabeth), we hadden het waarschijnlijk ook wel gehaald voordat de wind weer tegen ging staan, want we beginnen met vijf knoopjes maar gedurende de tocht begint de Agulhasstroom zich echt te manifesteren, zodat we zondag regelmatig maar liefst elf knopen lopen! Nog nooit meegemaakt. Voor het eerst van onze tocht sinds Nieuw Zeeland zien we albatrossen over 't water scheren en we zien kleine dolfijntjes met bijzondere staartjes vrolijk over het water huppelen en we weten zeker dat we ze hoorden fluiten, weer heel bijzonder allebei. Maar van de windvaan, net gerepareerd, breekt de hoofdas, waardoor het trimroer hinderlijk begint te "roeren" en water te scheppen. Ik sjor de boel vast met touwtjes, maar als de wind en swell weer toenemen helpt dat niet echt. Dus toch maar naar binnen bij East London. Lekker slapen. Maandag eerst de boot schoonmaken, dan de windvaan demonteren, maar die zit zo vastgecorrodeerd, dat we de hoofdas zonder trimroer weer monteren, totdat we iemand vinden die het ding vakkundig kan herstellen. Dat gaat hier niet lukken, want morgen is er een weergat. Omdat er vrij veel cruisers zijn binnengelopen: La Luna, Inísh, Duitse Freija, S.Afr. Opela, een Italiaan, ook in de loop van de dag oude bekende Aussie Sunflower met Toby en July, gaat om vijf uur speciaal voor ons de bar van de jachtclub open en hebben we een genoeglijk uurtje met La Luna, Sunflower en Opela.

13-14 januari, East London – Port Elisabeth, S.A, 135 mijl. Dinsdag een lummeldag in de regen. We nemen een stevige lunch, want om 17 uur gaan de trossen weer los. La Luna en Opela zijn al op zee, Freija komt een uurtje na ons. Buiten valt het mee met de swell, en de regen is gestopt, het beetje wind staat helaas nog een paar uurtjes tegen, zodat tot tien uur het volvootje erbij moet, maar dan komt de noordooster lekker opzetten en met tweemaal gereefd grootzeil en half ingerolde genua, twee knoopjes Aghulasstroom mee, gaan we als een speer richting P.E.. Wel een vervelende deining inmiddels, maar je kan niet alles hebben. Later wordt de deining regelmatiger, de stroom minder en de wind meer, achterop ook, dus de boom er weer in. Om één uur 's middags zijn we voor de haven. Nog vóór La Luna en Opela, bemand door Kevin en Derrick, hartstikke leuke Zuid-Afrikaners. Wij hadden gegokt op de kortste route, niet extra naar buiten voor de stroom, en dat betaalt uit. Maar we mogen er niet in, want er komt een giga vrachtschip naar buiten. Een uurtje in een heel vervelende hoge korte deining . . .

. . . tussen halve brekers wachten voor de haveningang. Als we eindelijk binnen zijn is er gelukkig een box vrij in de oude verweerde marina, die een paar jaar geleden helemaal was vernield door een noordooster van 60 knopen. We rusten uit, schrijven in, en 's avonds hebben we een heel genoeglijke maaltijd in de jachtclub samen met Kevin en Derrick. Kevin vertelt over zijn avontuurlijk leven. Hij heeft de halve wereld over gezeild en gelopen, in z'n eentje, met vijftien kilo tent en bagage op z'n rug, tussen z'n free lance werk als adviseur door. Derrick, gepensioneerd opstapper, is vooral trots op z'n familie, z'n vrouw maakt echt prachtige schilderijen, vooral van de big five. Woensdag doen we rustig, boodschappen en wandeling naar het strand.

Donderdag huren we samen met Freija een auto voor een bezoek aan het Addo Elephant Park, want we zijn er nu toch en 't is vlakbij. En wat we zeker niet hadden verwacht: we zien er maar liefst 2 lion-kings van heel dichtbij! Een topdag!