Vaarbericht Inísh 2011-08, Trinidad.
Maandag 01-05-11 – zondag 15-04-11, Chaguaramas. Ja , we zijn er nog steeds, maarrr… de bimini is af en het zonnepaneel zit er op. Afgelopen vrijdag hebben we eindelijk met de twee ondernemers, Carlos van het canvas en Mitchel van het ijzerwerk, een biertje kunnen drinken op de goede afloop, al was die wel twee weken later dan eerst verwacht en toen nog gehoopt.
Maar ja, het zijn aardige jongens en het is erg warm hier, en de gebruiken anders dan bij ons. Mooi is zo’n bimini (zonnetent) niet op je boot, maar je kan echt niet zonder, je kuip wordt hier ’s middags een bakoventje waar je niet eens op blote voeten kan lopen, het sist onder je zolen van de hitte!
Intussen hebben we, afgezien van het vele wachten op niet of te laat komende biminibouwers, ook nog wel leuke dingen gedaan . . .
. . . Vorig weekend een mooie wandeling aan de noordkant van het eiland, door de jungle langs een beek tussen de hoge bamboes door . . .
. . . naar een mooie waterval, die nu bijna droog stond maar in het regenseizoen heel indrukwekkend moet zijn . . .
. . . en op de terugweg zagen we een hele troep apen zich door de jungle verplaatsen, dat was een belevenis voor ons . . .
. . . en donderdag-avond op een heus toeristen-uitstapje geweest. Naar de andere kant van het eiland, waar we drie reusachtige leatherback-turtles hebben gezien, die het strand opkwamen om hun eieren te leggen. Toen we aankwamen was er net eentje begonnen met het graven van een kuil voor de eieren. Dat doet ze met haar achterflippers met buitenwaardse bewegingen, heel vakkundig. Daarna ploept ze er zo’n honderd eieren in, waarna ze eerst met de achterflippers het gat dichtgooit en laagsgewijs aanstampt (proctordichtheid minimaal 98%) en dan een rondje maakt waarbij ze met voor- en achterflippers het zand in de rondte strooit om haar eieren te maskeren. Tijdens het eieren leggen is ze in een soort trance, je kunt haar aanraken, geluid en licht maken, geeft ze niks om. Maar ervoor en erna is ze erg schuw. Je kunt merken dat het voor haar een moeizame operatie is, want ze steunt er af en toe zwaar bij. Daarna kruipt ze terug naar zee, waarbij ze een soort tractorspoor achterlaat. Eenmaal in de brandig is ze weer in haar element en zo vertrokken! Een prachtige en indrukwekkende belevenis. Mooi om mee te maken!
Het hele proces duurde ruim een uur maar we hadden wel met een zorgvuldige schildpad te maken volgens de gids. Die vertelde verder dat ze eens per drie jaar eieren komen leggen, steeds in hetzelfde gebied, waar ze ooit zijn geboren. In zo’n jaar komen ze vijf tot zeven keer leggen met een tussentijd van 10 dagen. Na twee maanden komen de jongen uit en vluchten zo snel mogelijk naar zee, want de gevaren zijn groot voor ze op het land. Na 24 jaar zullen ze op deze zelfde plek hún eieren komen leggen, tenminste als ze vrouw zijn, hetgeen gebeurt als moeder de eitjes hoog op het strand legt ("cool men and hot women" zeggen ze hier, want het zand is hoog op het strand natuurlijk warmer).
Deze week hebben we ook Nancy van Bag End opgehaald van het vliegveld. Ze was een paar weken naar haar negentigjarige moeder in de States. Gezellig dat ze er weer is, we zullen onze Amerikaanse vrienden gaan missen, want volgende week willen we echt verder naar Grenada, ABC-eilanden en San Blas-eilanden (Panama), allemaal buiten het hurricanegebied, want het seizoen voor hurricanes is in aantocht. Veel zeilers komen nu ook deze kant op vanuit de noordelijke Carib. Maar eerst gaan we nog samen met de Amerikanen wandelen en bbq-en. Ook zijn er nog een paar klussen te doen voor we gaan. De bimini behoeft nog wat aandacht en het grote zonnepaneel erop werkt ook nog niet helemaal naar behoren, al hebben we wel de koelbox aan nu.
En AJAX is eindelijk weer eens kampioen hiep hiep hoera!!
Onze “kooi” met trotse bouwers (links Carlos, rechts Mitchel), zonnepaneel zelf bovenop gemonteerd met de hulp van twee andere zeezwervers.