Vaarbericht Inísh 2010-04, Fraserburgh - Caledonian Canal.

Maandag 14-06-10, Fraserburgh. Om even over negen komt de Furunoman. Tot onze verbazing is het een Hollander die naar de naam Hans luistert. Aardige vent en heel behulpzaam, brengt een ladder mee en al gauw sta ik weer op de zaling aan de radarantenne te knutselen. De hele dag blijft Hans zo’n beetje voor ons bezig, maar het slot van het liedje is, dat hij ons ook niet kan helpen. Het enige wat er volgens hem opzit is om een geheel nieuwe radar te kopen, maar daar ben ik nog niet aan toe. Wel geeft hij ons nog een telefoonnummer van een dealer uit Ullapool die ons misschien kan helpen. Ik moet dit eerst eens even laten betijen, weer een dag verloren aan die rotradar. Hij berekent ons gelukkig slechts een bijna volle fles Berenburg die ik nog in de bakskist heb. Josien wil niet zonder radar ver de zee op en daar kan ik me ook wat bij voorstellen. Intussen heeft ze weer veel pijn, vooral aan haar schouders ditmaal. Dus we zijn niet al te vrolijk op het moment. Dan wordt er ook nog fog voorspelt in NW Schotland, dus kiezen we wijselijk voor de route via het Caledonian Canal. Fair Isle was toch al niet meer haalbaar en bovenlangs zijn we eerder geweest. Het zal een goede keus blijken te zijn. Maar daarover later.

Dinsdag 15-06-10, Fraserburgh-Buckie, 34 mijl. Na de ouderwetse Schotse broodjes en koffie de trossen los en op weg. We raken alweer aardig gewend aan het aan- en afmeren langs hoge kademuren met 4 meter verval. Voor- en achterlijn en de springen op de middenkikker gaan eraf, even een kort lijntje van de middenkikker naar het trapje in de muur met aan weerszijden een fender en zonder problemen kunnen we vertrekken. Er is weer weinig wind en wàt er is komt uit het noorden zodat het nog vrij koud is. Ook deze dag verstoken we weer enkele tientallen liters diesel.

Woensdag 16-06-10, Buckie-Inverness, 53 mijl. Dankzij het vroege vertrek ( 7 uur, broodjes en koffie onderweg) hebben we de hele tocht stroom mee tot Inverness aan toe, dat had ik ook zo uitgekiend omdat het laatste deel een trechter is waar het flink kan stromen. Het landschap wordt steeds indrukwekkender met hoge Bens (bergen) en diepe Firths (fjorden) en halverwege worden we een tijdje vergezeld door een single handed dolphin. Ook in de buurt van Inverness zien we weer dolfijnen.

Daar gaan we onder een gigantische verkeersbrug door waarna we nog op tijd zijn om de zeesluis van het C.C. te "nemen" en de eerstvolgende sluis met spoorbrug. Maar daarna is het sluitingstijd voor het kanaalpersoneel, zodat de eerste meertrapssluis moet wachten tot morgen. We vinden een plekje in een kleine marina in het kanaal, waar we mooi en rustig liggen, gaan eindelijk weer eens douchen en draaien onze eerste was. ’s Avonds gaat het zachtjes regenen en zie ik Suarez een penalty versieren voor Uruguay, zodat Zuid-Afrika verliest, jammer voor ze, maar U. was beter.

De sluizen en aanpalende bebouwing zijn allemaal pittoresk en op diverse plaatsen kun je aanleggen, free of charge. We moesten wel £168 betalen om het kanaal door te mogen. Vroeg in de middag gaan we bij de zoveelste sluis een poosje liggen om een prachtige wandeling te maken langs de berghelling die doorloopt langs het Loch Ness, met de bedoeling om in de avond door te varen naar een ankerplaats bij een kasteeltje. Maar we liggen zo lekker én kunnen lekker eten in een traditioneel Schots restaurantje én hebben zo lekker internet, dat we besluiten te blijven liggen tot morgen. En het zonnetje schijnt meestal zo lekker. Een heerlijke dag.