De dag begon zonnig maar ijskoud in een bevroren landschap. Het werd wat minimaal toilet maken en een goed ontbijt een vlotte afdaling. Naar beneden en met elke stap wat meer zuurstof helpt wel. De enige opschudding onderweg was een Chinese camaraploeg die goed gediciplineerd naar boven trokken. Verder was het genieten van het landschap en foto's maken.
Stevig doorstappend bereikten wij na enkele uren het Base Camp en na weer wat doorharken Ronghbuk. Daar begon weer het wachten. Eerst op de jeep die ons naar Kartha zou brengen en daarna op de chauffeur die nog rustig de tijd nam om te tafelen. Pas rond 3 uur kon vertrokken worden en werd het nog een aardige race om voor het donker aan te komen. Het werd alweer een mooie tocht door het onvoorstelbare landschap begeleid door de immer spelende Tibetaanse muziek van de chauffeur.
Vlak voor Kartha zagen we een prachtige kampplaats. Dit riep discussie op. Wij vreesden de gewoonte om in een dorp op een smerig stukje grond te gaan staan. Onze begeleiders zochten dat juist op vanwege de (zakelijke) conacten. Na wat gedoe kwamen toch weer op een stukje grond in een dorp uit met een vaag watertje in de buurt.
Onze komst trok gelijk veel bekijks met naar onze spullen graaiende handen. We moesten er echt bovenop zitten. Niet echt genoeglijk maar dat werd later op de avond ongenoeglijk.
Even nadat wij in de slaapzak waren gekropen werd het onrustig rond de tent en gaven onze begeleiders dievenalarm. Alles van waarde in de slaapzak en letten op onder het tentzeil binnenkomende handjes.