Embedded Files
Inleiding
Inleiding
Dit jaar werd in plaats van een trektocht gekozen voor een vaste uitvalsbasis in een dal. De keuze voor Valle d 'Ayas was geen toeval. Wij hadden hieraan goede herinneringen uit trektochen in Alta Via 1 1996 en Tour de Monte Rosa 1998 . Het zou dus een combinatie worden van oude herinneringen en nieuwe ervaringen. In een dal blijven biedt de mogelijk om het programma af te stemmen op het weer. Aan doelen waren voor zowel hoogvliegers als laagvliegers geen gebrek. Cols, hoogtewegen en dalwegen bij de vleet. In ieder geval waren Colle delle Cime Bianchi (2896 m), Col de Nanaz (2773 m), Colle di Bettaforca (2714 m) en Colle di Pinter (2777 m) al bekend. Het programma werd dus pas de realisatie.
Een andere keuze was om half juni te gaan en zodoende op hoogte ingelopen te zijn voor de Mont Blanc Marathon. Het klimaat is dan wel sterk afhankelijk van de hoogte. Vanuit het dal loop je dan uit de zomer via het voorjaar naar de late winter. Dat laatste is het enige nadeel want boven de 2000 m noopt de sneeuwvelden tot extra voorzichtigheid en meer inspanning. Het grote voordeel is natuurlijk de onvoorstelbare bloemenpracht van de bergweides en de nog weinige toeristen.
De Italiaanse weerprofeten hadden slecht weer voorspeld. Koud met al boven de 2000 m sneeuwval. Gelukkig kunnen hun voorspellingen wedijveren met die van hun Nederlandse collega's. Ook zij voorspelden dus het weer dat niet kwam. Het was steeds 's ochtends stralend weer, in de voormiddag wolkenvorming en in de namiddag en avond soms wat gedruppel. Alles kon daardoor in de korte broek, zonder jas, zonder handschoenen en muts worden gedaan. Slechts een keer werd ik geplaagd door dode vingers.
Het verhaal
17 juni 2010 NL - Champolux
De tocht kostte ruim 10 uur rijden. De standaard zomerse wegwerkzaamheden vielen mee. Geen tunnel problemen. Alleen het laatste stuk in het dal van Ayas kostte tijd maar was ook genieten. Bij aankomst was het weer niet denderend bewolkt en tamelijk frisjes. De verwachtingen waren niet veel beter dus was het afwachten. Vrijwel midden in het centrum werd het onderkomen betrokken. Voor het eten en drinken waren dus kansen genoeg.
18 juni 2010 Champolux (1568 m) - Crest (1935 m) - Clarcerrio - Resy (2066 m) - St Jacques (1689 m) Frachey (1614 m) - Champolux
Bij het wakker worden was het stralend blauw. Het plan van de dag was daardoor gauw gemaakt. Omhoog naar Crest voor de koffie en daarna het hoogtepad richting St Jacques volgen zolang de tijd strekte. De opties waren afdalen en teruglopen of terug met de bus. De klim naar Crest via het mooie kapelletje en de rustieke huizen van France was mooi en echt voor het inlopen. Met een dik uur zouden we aan de koffie gekund hebben. Helaas was men de mooi gelegen uitspanning net in orde aan het maken. We konden wel meedrinken uit de thermoskan. Vriendelijk aangeboden maar het was voor iedereen makkelijker om de eigen brander in het geweer te brengen.
Het hoogtepad lag mooi en bood allerlei moois. De bergweides lagen er nog ongeschonden. Dit kwam omdat de maaimachines oftewel de koeien net naar boven werden gebracht voor twee maanden buitenspelen. Zij zijn dan letterlijk uitgelaten en nieuwsgierig naar alles. Deels gebeurde dit naar boven brengen met veewagens over de weg en deels op de ouderwertse manier namelijkop eigen kracht. Dat laatste is verbazingwekkend. Al vretend, snuivend, flatsend en bellend schommelen de grote lijven met groot gemak linea recta omhoog. Minder mooi was het liftstation boven Frachey. Dat werd vernieuwd en dus was de omgeving een puinhoop.
We besloten om bij Frachey Superiore naar Resy door te lopen en niet af te dalen naar St Jacques. Na wat zoeken vanwege een kruisende skipiste kwamen we weer op het rechte pad en werd het weer een mooie wandeling. Refugio G.B. Ferraro schonk ons in de zon de koffie die wij 's morgen hadden moeten ontberen. De historie van Resy bleek een les voor klimaatdeskundigen. Een nederzetting boven de 2000 m gesticht door de Walensers die omstreeks 800 AC de ijsvrije!!! Teodullo pas overtrokken. Zij woonden daar het hele jaar en verbouwden daar ook het voedsel dat nu zo'n 1000 m lager groeit.
De afdaling naar St Jacques was kort maar hevig. De keuze werd een uur wachten op de bus of de benenwagen nemen. Het gaan lopen bleek een goede greep. Vanaf Frachey werd het een mooie dalwandeling door het bos en langs de rivier. Het pad was met smaak toeristisch. Het beeldsnijwerk was echt mooi. Dat het intussen wat was gaan spetteren kon de pret niet drukken. Ongeveer gelijk met de bus kwamen wij in Champolux.
19 juni 2010 Champolux - Pilaz (1526 m) - Antagnoti (1694 m) - A Chavannes (1965 m) - A Mezan (2016 m) - Mandrou (1835 m) - Champolux
Het weer zag er 's morgens niet echt veelbelovend uit. Omhoog te gaan om de wolken in te trekken trok dus niet aan. Besloten werd om richting Antagnod een dalwandeling te maken en op enige hoogte weer terug te keren.
De wandeling pakte vanaf het begin al mooi uit. Half door het bos en half langs de rivier werd het een aangename tippel langs onder andere een forellenkwekerij en een mooi kerkje. In Pilaz zochten we het pad naar Antignod voor de onmisbare ochtendkoffie en werd het flink klimmen over een Romaanse weg..
Na de koffie klommen we rustig door op zoek naar het hoogtepad voor de terugweg. Deze bleek te lopen langs de "Il Ru Courtod". Dit is een meer dan 700 jaar oud waterkanaal dat de aan het eind van het dal gelegen plaatsen nog steeds van water voorziet. Het kanaal tapt af van de Torre Courtod in het dal onder de Cime Bianche. De tocht langs het kanaal door bossen en velden is een absolute aanrader. Ter hoogte van A Mazan werd het op aanwijzing van een wegwerker aan het pad tijd om af te dalen. Daar werd het nog even spannend want hij had daar nog niet gemaaid en het verwilderde pad was moeilijk te vinden. Gelukkig was het kerkje van Mandriou een goed baken. Het laatste stuk was samen met een kudde koeien over de weg naar Champolux.
20 juni 2010 Champoluc - Cuneaz (2032 m) - Keerpunt (2312 m) - Cuneaz - Mascognaz - Ponte Amponey - Champolux
Deze dag stond Colle di Pinter op het programma. In een eerdere tocht hadden wij deze vanaf Alpenzu omgekeerd gelopen. De klim naar Cuneaz was even doorzetten. Het dorpje was nog even rustiek als vele jaren terug. Wel waren veel huizen gerestaureerd dan wel in restauratie. Daarna ging het geleidelijk verder omhoog
Het weer was niet echt slecht. De bewolking en de koude wind waren echter niet aantrekkelijk voor een bezoek aan Colle di Pinter. Na de kruising naar Lavassey besloten we om te draaien en via het schilderachtige bergdorp Mascognaz af te dalen naar Ponte Amponey. Dat werd door de vele lussen in de weg nog een behoorlijke maar aangename tippel door het bos. Hier troffen wij in de stilte een hert dat midden op het pad zout stond te likken uit een opgedroogde plas. Bij Ponte Amponey werden we achteraf gewaarschuwd voor de gevaren die wij hadden gelopen.
21 juni 2010 Champolux - Pailenc - A di Nana - A Tourmalin Inf (2274 m) - St Jacques - Champolux
De tocht langs Il Ru Courtod was ons goed bevallen. Wij besloten de draad weer op te pakken en in de richting van Col de Nana te lopen. Het weer was intussen zonnig en warm geworden. Het werd dus gelijk zweten geblazen. Tot A di Nana Basse liep het mooi geleidelijk omhoog door bossen en velden. Het was echter de moeite waard meer dan waard.Hierna kwamen we op de Alta Via 1 en was klimmen geblazen. Tijdens het middagmaal bij Tourmalin Inferieure besloten we vanwege de tijd om te keren. Via de Alta Via 1 daalden we af naar St Jacques. Weer zagen we geen heil in het wachten op de bus. Voor de verandering kozen we na Frachey de andere oever voor de terugweg naar Champolux. Deze was stiller maar even mooi als andere kant.
22 juni 2010 St Jacques (1689 m) - Fiery (1878 m) - Lago Blu (2215 m) - Resy (2066) - St Jacques
Het weer bleef mooi dus werd het een dagje watersporten naar Lago Blu vanuit St Jacques gereden. Het eerste deel bleek een straffe klim naar A Balbosca met Fiery als tussenhalte. Fiery bestaat slecht uit het Albergo Pension Bellavista en een bar. Beiden bleken gesloten dan wel niet meer in bedrijf te zijn en zo grepen we alweer naast de ochtendkoffie. Dat werd ruimschoots vergoed door het prachtige uitzicht vanuit Bellavista op de Valle d'Ayas en de omringende bergen.
Vanaf Fiery was het nog even doorklimmen naar Pian di Verra Inf. Na een eetpauze werd het meer snel bereikt. Het zal in het hoogseizoen zeker druk belopen zijn. Nu moeste wij het inderdaad zeer blauwe meer met twee andere bezoekers delen. Na het meer trokken we verder in de richting van Pian de Verra Sup.
De doortikkende klok zette ons weer op het spoor van de terugweg. Hiervoor kozen we de afstekers van de almweg. Dit bleek een goede greep voor een mooie afdalen. Na Pian di Verra Inf. kozen we voor nog een rondje langs Resy om de Rifugio G.B. Ferraro de gemiste koffie te compenseren.
De afdaling hierna was bekend maar bleef net zo mooi als een paar dagen ervoor. Bij aankomst in St Jacques was de lucht intussen dichtgetrokken en behoede de auto ons voor regen.
23 juni 2010 Antagnoti - Barmas - Colle Portola - Madonna - Barmas - Antagnoti
De combinatie goed weer en een onbekende col was een goede combinatie om Col Portola op te lopen. Het startpunt Antagnod was snel met de auto bereikt. Hier werd koffie gedronken en een kaarsje opgestoken voor de goede afloop. Verder werd cultuur gesnoven met de bewondering van het priegelwerk van een restaurateur en een moment van bezinning op het mooi gelegen kerkhof met uitzicht.
Het eerste deel naar Il Ru Courtod was bekend. Daarna werd het echt klimmen. Vooral het laatste deel naar de col was steil. De mooi aangelegde trappen van het kennelijk pas gerenoveerde pad werden dan ook zeer op prijs gesteld. Het lijden bij het klimmen werd als bijgift geaccentueerd met het passeren van 12 statiën als verbeelding van de lijdensweg van Christus. Het was geen verrassing dat de laatste hiervan de col was.
Het uitzicht boven vergoedde alles. Valle d'Ayes en Valtournance lagen als een plaatje voor ons. De scheiding tussen Valle d'Ayas en Valtournance is een scherpe bergrug die mooi gevolgd kon worden. Wij besloten deze in de richting van Mont Zerbion te volgen. Het pad was goed te belopen maar op sommige stukken moet niet teveel over de rand gekeken worden. Op zo'n stuk staat "Gesus Risorto" te balanceren boven Valle d'Ayas. Voor het beeld staat nog een apart houten kruisje als teken aan de wand. Waarschijnlijk is hier toch iemand te ver gegaan.
De steenbokken balanceerden ook maar dan met groot gemak op en over de rand. Schuw waren zij niet. De kudde kon tot op een meter of dertig benaderd worden. Helaas heeft de N86 maar beperkte zoom mogelijkheden. Het Canon kanon werd dus node gemist. Wel voor even maar want 1,5 kg extra sjouwen is ook geen pretje.
De terugweg was gelijk aan de heenweg maar dan van de andere kant bekeken. Dat maakte het eerste stuk van de afdaling tamelijk bewerkelijk. daarna liep het fluitend naar beneden en bleef nog tijd over voor wat hoogtezon werk. Op de terugweg werd in Magneaz een groot bier gedronken op de goede afloop en voor de dorst.
24 juni 2010 St Jacques - A Rave - Fiery - A Mase - Keerpunt 2500 m - Ceucca - St Jacques
Het was 's morgens alweer stralend blauw. Besloten werd om nu in de richting van Col Cime Bianche te gaan. Hiervoor moesten we eerst weer naar Fiery maar dat mooie stuk twee keer lopen was geen straf. Hierna bleef het tot A Varde pittig doorklimmen. Daar werd wat gegeten met het vermaak van een steenbok die heerlijk op een stukje zinken dak van de bouwval onverstoorbaar lag te zonnen. Het stuk tot A Mase werd een ontspannen ochtendwandeling langs watertjes en meertjes.
In de klim na A Mase in de richting van Cime Bianche ontmoetten we een Belgisch - Nederlandse combinatie. Na een humoristische uitleg over de cultuurverschillen in hun groep vertelden zij dat de oversteek vanaf de Refugio Teodullo lastig te vinden was geweest door de skipiste chaos.
Verder raadden zij ons aan om niet te ver meer door te lopen en raadden ons af om op de terugweg het gruispad onderlangs de Tourmalin te nemen. In ruil duidden wij hun de afdaling naar St Jacques.
Op 2500 m besloten wij om de raad te volgen en via Varda af te dalen. Hier kozen we ervoor om via Ceuca naar Fiery af te dalen. Dit werd een prachtig stuk. Tot Ceuca met een prachtig uitzicht. Daarna werd het een behoorlijk uitdagende afdaling over de rotsen langs bergbeek. In de laatste zonnestralen op het terras van Fior di Riccia verwerkten wij de inspanningen met een lekker en groot glas bier.
25 juni 2010 Champolux - Verres - Chamonix
De reis naar Chamonix werd gebruikt voor een bezoek op doorreis aan het imposante museum Fort Bard. Dit geeft niet alleen een kijk op het leven in het fort maar biedt ook een schitterend uitzicht op het dal waarover het heerste. Daarna werd Chamonix zonder noemenswaardigheden snel bereikt
De deelname aan de Mont Blanc Marathon werd al in de aanloop een deceptie waarvan de verdere escalatie vermeden kon worden door niet van start te gaan. De sfeer was al bij het afhalen van de nummers uit de loop. De organisatie en de entourage was geprofessionaliseerd , evenals de deelnemers. Alles zwaaide rond met loopstokken in professionele kleding met het meest geavanceerde loopschoenen aan. Natuurlijk lag dat ook aan ons. Het loslaten van de wijze waarop 25 jaar in Chamonix gelopen was lukte niet. Na het afhalen van de niet te gebruiken nummer vertrokken wij met wat omzwervingen in het zoeken naar slaapplaatsen uit in Martigny bij Hotel-restaurant du Stand als uitvalsbasis voor nog wat dagtochten.
26 juni 2010 Forclaz - Chalet du Glacier - Lawine - Chalet du Glacier - Le Peuty - Forclaz
Het was stralend en warm zomerweer. De ideale omstandigheden om de hoogte op te zoeken. De keuze viel op de Fenetre d'Arpette. Wel een oude bekende maar iets moois weer zien blijft iets moois. De Col de Forclaz was hiervoor de ideale uitvalsbasis. Het was daar 's morgensvroeg al redelijk druk. De wandeling langs het hoogtepad naar Chalet du Glacier is namelijk zeer geliefd. Het pad volgt de oude baan waarover de lorries met gletsjerijs via de Col de Forclaz werden getransporteerd als koelmiddel. Het is dus uiteraard een vrijwel vlakke wandeling.
In Chalet du Glacier was het volle bak. Het is in feite niet meer dan kraam waar wat eten en drinken gekocht kon worden. De koffie was er ook naar maar iets is beter dan niets. Na de koffie begon de klim. Deze slingert eerst steil omhoog maar volgt later langzaam stijgend de helling. Het uitzicht is op de Trient Gletsjer en het Mont Blanc massief is adembenemend en was voortschrijdend foto's waard.
Mooi weer is geen garantie voor een mooi pad. Dat bleek ongeveer halverwege. Een lawine had flink huisgehouden. Aanvankelijk konden we er nog wat omheen laveren. Later werd het ijsklimmen. Er was doorheen te komen maar we besloten om er geen lijdensweg van te maken. Bij Chalet du Glacier staken we de Trient over om bij wijze van alternatief langs de andere oever af te dalen. Dit werd een warme maar schitterende wandeling door een verder wandelaarsloze bloemenzee.
Nog voor Le Peuty was een pad om weer bij de Col de Forclaz te komen. Dit bleek slecht onderhouden en met de verrekte enkelband in 2007 in gedachte werd hier vanaf gezien. In Le peuty liep een beter pad dat in feite een steile afsteker van de verkeersweg was. Dit werd in de late middag nog even fors aan de bak. Op de terugweg in de auto bleef alleen de herinnering aan een schitterende dag.
27 juni 2010 La Breya - Afslag naar d’Arpette - La Breya - Champex
We besloten om deze dag de pas van gisteren op afstand van de andere kant te gaan bekijken Via een dagtocht vanuit het bovenste liftstation van La Breya. Ook nu was stralend zomerweer ons deel. Na de gebruikelijke koffie in het bovenste liftstation en het genieten van het uitzicht daar werd besloten om in de richting van Cabane d'Orny te gaan lopen en onderweg te besluiten het hoe verder met als alternatieven 1)weer naar de cabane. 2) de bergrug oversteken naar Relais d'Arpette oversteken of 3) terug te lopen naar de lift om daarmee af te dalen.
Het werd zoals het gaat met plannen batuurlijk geen van drieën maar wel van alles wat. De cabane werd voor de helft bereikt, de oversteek halverwege lieten we schieten en bij La Breya besloten we vonden wij geen reden om niet te voet af te dalen naar Relais d'Arpette. Dat werd een mooie maar redelijk lange en vermoeiende tippel. met het bereiken van de auto als hoogtepunt.
Ook nu was het gezwoeg weer snel vergeten toen we als voorbereiding op een goed maal aan het koele bier zaten.
28 juni 2010 Terugreis Nederland
De terugreis verliep zonder noemenswaardige problemen.
Page updated
Google Sites
Report abuse