De nachtrust bij de non was uitstekend. Warm onder de kapokdekens en niet gestoord door gekriebel in de kleren of op het hoofd. Deze zou lang heel geduurd hebben als wij niet waren opgestaan toen het licht werd. Wij hadden verwacht dat onze gastvrouw vroeg aan de gebeden zou zijn begonnen maar zij bleef lekker lui liggen met haar koppie net boven de dekens uit. Na haar opstaan bleek zij niet opgetogen over ons toiletbezoek van de avond er voor. Wij begrepen dat wij haar wasbak verkeerd hadden gebruikt.
Buiten was het zonnig maar koud. De dag begon met goed nieuws want de bagage was gearriveerd. Nadat Kami en Sonam op een mooi veldje net naast het klooster het kamp hadden geinstalleerd zag de wereld er ineens heel anders uit. De eigen spullen weer, de eigen schone tent, andere kleren en een lekker ontbijt. De gids had nu de zware taak om yaks te vinden voor de verdere trek en wij konden dus wat persoonlijk onderhoudswerk doen en gaan rondspartelen in de omgeving.
Dit gebeurde niet in stilte want tussen Rongphu en het Everest BC was druk verkeer. De uit Lhasa ingevlogen toeristen werden met hoofdpijn en paard en wagentjes heen en weer gereden. Met het nonnenklooster en de tent van de onvermijdelijke Chinese ambtenaar als decor, zaten wij op de eerste rang bij dit gebeuren. Verder trok ons kamp veel aandacht vanwege het eigen verblijf. De groepreizigers krijgen kennelijk een opgeleukt beeld geschetst van de reis. Uit de verhalen bleek dat het klooster de kroon spande in vieze onderkomens met het gloednieuwe hotel als goede tweede.
Na een wasbeurt van ons zelf en wat kleren togen we op excursie naar het klooster en een wandeling in de omgeving. Het klooster was wat vervallen maar de gompa van was mooi. De rest was inderdaad een smeerboel van hondenstront. Dit ondanks de vele nonnen die voor allerlei klusjes het klooster in en uit liepen.
Ronghpu ligt samen met de gelijknamige rivier tussen twee heuvelruggen ingeklemd in een dal aan het eind van de Oostenlijke Ronghpu gletsjer. Het bekende klooster wordt geflankeerd door de genoemde kloostercellen, lodge en het hotel. De ligging van het Rongphu klooster is onovertroffen. De North Face lijkt letterlijk voor het grijpen maar dat schijn bedriegt dat wisten wij al. De omgeving was een steenwoestijn en afgezien van het zicht op de Everest en eigenlijk nog wat saai ook. In het boek The Fight For Everest over de legendarisch klim in 1924 van George Mallory en Andrew Irvine wordt de streek plastisch beschreven.
Beschrijving Ronghpu
Everest Expedition 1924
It is surprising that this Rongbuk valley, the main artery leading from the greatest mountain in the world, is so featureless, so unimposing; it is just one vast wilderness of stones. There are no fine precipices, no shapely aiguilles, no noble glaciers abutting on his flanks to break its grey monotony.
De dag verstreek aangenaam door de gesprekken gesprekken met diverse passanten. Een Nederlandse fietser gaf ons inkijk op het wel en wee van fietsen hier. Het wel was het sportieve trappen en het wee waren de te ontwijken Chinese controle posten. Ons Cho Oyu verhaal was kennelijk een standaard belevenis.
Een Oostenrijkse vrouw wilde alles weten over het trekken met een tent. Haar enthousiasme voor deze wijze van zindelijk toeven werd echter door haar zuinig kijkende man duidelijk niet gedeeld.
Verder hadden wij vanaf het kampement prima zicht van boven op de Chinese wachtpost die het koetsjesverkeer naar het eigenlijke BC moest autoriseren. Hij kon niet anders dan een eeneiige tweelingbroer van onze Cho Oyu vriend zijn.
Verder vormde de roepen "Tea, hot water, breakfast, tea, lunch, tea, dinner en tea Sir" de vaste breekpunten van de dag. Afvallen is in principe onmogelijk maar gelukkig teert het lichaam op die hoogte in. Het slapen gaan is ook zelfregulerend. De plotseling duisternis na de korte schemer voor de foto's jaagt iedereen snel onder de wol.