Mijn zoon vindt bergwandelen leuk maar heeft meer op met een goed hotel als base camp dan met het trekken met een zware bepakking van hut naar hut. De goede gewoonte van de vader-Zoon week werd dit jaar dan ook voortgezet in het gerieflijke oord Champoluc in Val d'Ayas. Het geplande base camp veroorzaakte eerst wat strubbelingen vanwege de wat misleidende informatie over de situering. Suggereren dat het hotel in het dorp ligt terwijl het een verzameling gerenoveerde huisjes zijn die op 2000 m hoog in een bergdorpje dat alleen per jeep is te bereiken is simpelweg misleiding.
Behalve het uitchecken in het gewraakte hotel en inchecken in een passend base camp in het dorp deerde het gebeuren de Blokjes niet. Niet ergeren en zelf het heft in handen nemen is het motto. Hierna waren wij klaar om te beginnen. De taakverdeling bij het wandelen is simpel. Vader bepaalt de route en is de gids. Zoon zorgt voor de inwendige mens. De route wordt per dag bepaald afhankelijk van het weer. Dat zat bepaald niet tegen. 's Morgens strak blauw, 's middags stapelwolken en aan het eind van de middag soms wat gespetter. Dat laatste deerde niet want het lekker verwarmde buitenzwembad in het hotel was toch al nat. Een en ander resulteerde uiteindelijk in de volgende tochten
21-07-2012
Nederland - Champoluc werd vlot gereden. Onderweg werd tijd besteed aan het omboeken van het hotel. Dat ging natuurlijk niet zonder slag of stoot. Uiteindelijk konden we niet anders doen dan de eerste nacht in Hostellerie Macognaz doorbrengen. De haal - breng service van het hotel klopte. Het klopte ook dat het hotel bestond uit een gerenoveerd bergdorp. Ondanks alle "would be" design bleef het een onpraktische verzameling van berghutten. Het "would be" strekte zich ook uit tot de gasten en het personeel. Onze inschatting dat het geen base camp was voor bergwandelaars bleek juist.
22-07-2012
Het gelijk weer vertrekken gaf natuurlijk gedoe. De onjuiste informatie bleek echter een sterk wapen en dus bleef het bij de betaling van een dag. De verhuizing naar Hotel Relais Des Glaciers verliep vlot met inpakken, wegwezen en nieuw inchecken. Het andere hotel was een verademing. Mooie kamer, prachtig uitzicht, zwembad en naar 's avonds bleek een goede keuken. Het belangrijkste was echter de vriendelijke en ongedwongen gastvrijheid.
Weinig later dan gepland konden we aan de dagbesteding beginnen. Het werd een wandeling vanuit Champolux langs Ru Courtod. en weer terug Dit is een uit de 14e eeuw stammend waterkanaal dat boven St Jacques aan de voet van de Monta Rosa begint en eindigt in Verres aan het eind van Val Ayas. Het is een waterbouwkundig hoogstandje. Het ligt op ca 2000 m uitgegraven in een steile helling en kabbelt met juist voldoende verval al een dikke 500 jaar door het landschap. Het is een schitterend inloopstuk om langs te lopen. Het enige probleem is dat vanuit Champoluc eerst even flink geklommen moet worden. Dat is echter geen straf want de route loopt mooi langs dorpjes en biedt prachtige uitzichten.
In Antigod werd de ochtend cappucino genoten. De kerk in dit dorpje is zeker de moeite waard. Niet alleen van binnen maar ook het kerkhof met uitzicht op de Monte Rosa, de mooie nisschilderingen en het Museo Sacre is de moeite waard. Dat laatste is alleen op zondag open en zo vielen wij met de neus in de boter of beter gezegd het prachtige zilverwerk.
Daarna was het nog even doorzetten omhoog via Barmas om bij het kanaal te komen. Zondags en in vakantietijd is het daar een hele kermis. Het Italiaanse familieleven bruist daar op z'n Italiaans. Uitbundig maar toch niet storend. Langs het kanaal werd het al stiller en stiller. dat is niet vreemd want het afdalen naar Champoluc is geen zacht eitje. Om de steile helling af te komen moet eerst tot boven St Jacques gelopen worden om vervolgens ongeveer het zelfde stuk weer terug te lopen. Het loonde allemaal de moeite. Het middagbiertje smaakte goddelijk en 's avonds konden we vaststellen dat de keuken en de wijn helemaal Italiaans waren.
23-07-2012 Chamopluc - Crest - Resy - Fiery - St Jacques - Champoluc
Wij besloten tot een rondtocht Chamopluc - Crest - Resy - Fiery - St Jacques - Champoluc. Met de ochtendkoffie in Frantze in zicht werd de klim vanuit Champoluc vlot genomen. Daarna werd het een rondtocht op een redelijk gelijkblijvende hoogte tot aan de afdaling naar St Jacques. Zo kuierden wij in prachtig weer en genietend van de uitzichten rond met af en toe een pauze om de inwendige mens op peil te houden.
24-07-2012
Vorig jaar hadden wij komend van vanaf de pas Rifugio Tourmalin zien liggen. Nu besloten wij deze te gaan bezoeken vanaf deze kant.
25-07-2012 Macognaz - Lago Perrin - Cuneazx
Het tweede kans bezoek aan Macognaz voor de koffie liep uit op een kostbare teleurstelling. Dit terwijl de dag met de klim vanuit Champolux langs de waterval zo goed was begonnen. De koffieprijs van 1 Euro bij Rifugio Vieux Crest was de boosdoener bij het afreken van idem in Macognaz. Daar rekende men 5 Euro en dat zette kwaad bloed. Dit hebben wij achteraf gekanaliseerd in een review. die voor een aantal toekomstige klante heeft gewerkt.
Het doel van de dag was een rondje naar Logo Perrin. Een best aardige klim vanuit Champoluc. Het weer zat niet mee of tegen. Niet echt aangenaam maar ook niet slecht. Het rondje was kennelijk niet in zwang. Tot aan Cuneaz waren de medemensen op een hand te tellen. In Rifugio L' Aroula herstelde de vriendelijke bediening en de prijsstelling ons vertrouwen in de Italiaanse horeca Het gemak van de lift bracht ons terug naar Champoluc voor een nog verder herstel in het hotel.
26-07-2012 St Jacques - Fiery - Varda - St Jacques
Het traject was V bekend uit eerdere tochten. Het weerzien stond echter niet tegen, De tocht is namelijk niet alleen mooi maar ook stil, althans vanaf Fiery. Tot daar loopt het pad samen met het wat makkelijker pad naar Lago blue. De hoogtijdagen van Fiery zijn al lang voorbij maar de unieke locatie niet. Heden ten dage is de locatie een logistieke ramp voor uitbaters. Vroeger moet het met een karavaan met muilezels en bedienden een place to be zijn geweest voor de gegoede stand. Wij gebruikte de oude glorie voor een rustpauze. De klim gaat namelijk niet met twee vingers in de neus.
27-07-2012 Barmas - Col Portola - Mont Zerbion - Barmas
Met de auto naar Barmas rijden was tijd kopen en geen luiheid. De klim naar Col Portula is voorzien van de 14 staties van de kruisweg. Het begrip kruisweg ervaarden wij dubbel. Voor ons was het pad geen kruis om te lopen. Slechts het laatste stuk over trappen was wat aanpoten. Voor het gezelschap onder aanvoering van een geestelijke was het wel een kruisweg. Bij elke statie werd namelijk gezongen en gebeden. Tussendoor werd overigens vrolijk gekwetterd hetgeen een aparte ying yang sfeer gaf. Boven hadden wij een moment van devotie. Het vrijwel 360 graden duizelingwekkend uitzicht maakte stil..
Daarna trokken wij al hip hoppend over de kam naar Mont Zerbion. Een letterlijk gedenkwaardige tocht met het monument voor de gevallenen op Mont Zerbion als letterlijk hoogtepunt. Wij waren daar echter niet alleen. Het was dringen geblazen voor voor de fotomomenten. Niet zo gek met de massieven van de Mont Blanc, Grand Paradiso en de Monta Rosa als uitzicht. Overigens werkte het weer ook van harte mee.
Het was een heen en weer tocht maar wel met andere uitzichten. Door de warmte liepen wij tijdens de afdaling langszaam leeg. De auto terugvinden was dus geen straf. Dat gold ook voor het ijs waarop wij ons op de terugweg trakteerden.