Embedded Files
Inleiding
De Tour de Mont Blanc was ons vorig jaar zo goed bevallen dat wij na het lopen va de Cross du Mont Blanc op herhaling gingen. De roadmaster Otto was met de Gran Paradiso op de proppen gekomen en zijn toelichting was voldoende om ons enthousiast te maken. De uitvalsbasis voor de tocht was Valnontey bij Cogne met een hip hop naar Liliaz.
Maandag 3/7/1995 Valnontey - Bivacco Money
Het dagplan was om vanuit Argentiere bij Chamonix (F) naar Valnontey bij Cogne (1667 m) (It) te rijden en dan direct door te lopen naar Bivacco Money (2872 m). De autorit naar Valnontey verliep voorspoedig. Onderweg werd in Aosta nog wat extra eten gekocht voor onderweg. Op het bivacco hadden wij ons voorbereid met soep, brood, kaas, worst, instant wortelstamppot en een fles wijn. In Valnontey werd geparkeerd en na een koffie trokken wij langs de rivier verder. Aanvankelijk was dit een simpele wandeling maar na een tijdje wees de wegwijzer genadeloos omhoog. Tot Alpe Money (2325 m) ging het relatief makkelijk. In de verdere klim kregen we het moeilijk in de sneeuw. Otto maakte zelfs een behoorlijke uitglijer dalwaarts maar wist zich snel te herstellen.
Het begon te misten en wij verloren de oriëntatie in het steile sneeuwveld en konden weinig anders doen dan met vertrouwen op de hoogtemeter doorstampen. Maar wonderen bestaan nog en er trok een gaatje in de mist waar het geel van het bivacco doorheen schemerde. De laatste hindernis was de schoorsteen om er heen te klimmen. Van het beloofde touw restte wat rafels en dus werd het handen en voeten werk waarbij de heren als koelie voor de rugzakken van de dames dienden. Bivacco Money bleek een aluminium schuurtje waar je met acht man/vrouw als haringen in een ton kan verblijven. Het staat bijna te wankelen op een richel maar is gelukkig stevig getuid. Voor slaapwandelaars is een verblijf echter beslist niet aan te raden. Ons maakte het niet uit na 1200 m klimmen met de bergloopwedstrijd van gisteren nog zwaar in de benen. Snel maakten wij al struikelend over elkaars spullen kwartier.
Otto kookte als een driesterren kok en ik kon niet meer stuk als sommelier. De fles wijn was niet tevergeefs mee omhoog gezeuld. Het slapen was even wennen aan alle individuele krakende draaibewegingen in de warme slaapzakken. Die waren zeker geen luxe want de mist was opgetrokken en het vroor onder een heldere hemel
Dinsdag 4/7/1995 Bivacco Money - Valnontey
Bij het opstaan was het prachtig vriezend weer en konden we van het uitzicht genieten dat gisteren node gemist werd. Het afdaling naar Alpe Money was op de schoorsteen na een fluitje van een cent. Het bleek dat wij gisteren iets te steil door het sneeuwveld waren geklommen. Wel verloor Otto zijn matje reddeloos in de diepte. Bij Alpe Money werd onder toezicht van een paar steenbokken gepauzeerd in het intussen warm geworden berglandschap. Vandaar ging het traverserend naar de voet van de gletsjer waar wij via een brug de Torrente Valnontey moesten oversteken. Het pad was makkelijk maar bleek toch bedrieglijk. Leny stapte misleid door de begroeiing met een voet naast en pad en tuimelde een klein stukje naar beneden. Gelukkig was het niet al te steil en zo bleef het bij schaafwonden die Helmie geoefend behandelde. Beneden bleek de brug te zijn weggeslagen. Na lang speuren naar een veilige oversteek gaven we het op. De torrente bulderde omlaag en meegesleurd worden in het ijskoude gletsjerwater was geen optie. Langs en In de bedding van de torrente struinden we stroomafwaarts in de inmiddels brandende zon. Het werd een zware gang door de keien tot uiteindelijk Valnontey toe want de lager gelegen brug was ook weg. In Bar Lauson vonden wij een prima onderdak en koel bier.
Woensdag 5/7/1995 Valnontey - Rifugio Vittorio Sella - Bivacco Leonessa
Het doel was via Col Lauson over te steken naar Eaux Rousses in de Valsavarenche. Het goede weer van gisteren was jammer genoeg over en als een stel verzopen katten bereikten wij Refugio Vittorio Sella voor de ochtenkoffie. Bij de warme kachel praatte de huttenwaard de oversteek uit ons hoofd. De Col Lauson (3296 m) lag nog volgesneeuwd en was nog niet overgestoken. De goede raad kostte slechts een paar koffie en werd ter harte genomen. Als alternatief kwam Bivacco Leonessa uit de hoge hoed. Het werd dus weer traverseren maar nu hoog aan de linkerkant van de Torrente Valnontey. Gelukkig was de regen opgehouden want het was geen eenvoudig stuk. Op een paar plaatsen hadden wij graag touwen of kettingen gezien. Na het traverseren werd het sneeuwstampen. Gelukkig was het pad nu goed te vinden en zo bereikten wij het bivacco. Het was een paleis in vergelijking met Bivacco Money. Schoner, ruimer en beter gesitueerd. Na het eten vierden we voor het slapen gaan feest met de polonaise "Sjeng oan de geng".
Donderdag 6/7/1995 Bivacco Leonessa - Rifugio Miserin
's Ochtend was het weer weer prachtig. Het uitzicht op de gletsjer en het dal was alweer imponerend. Dat vond ook een vroege wandelaar die rond acht uur op bezoek kwam. Het bleek een aardige Belg te zijn die een ommetje maakte. De afdaling door het sneeuwveld was dikke pret, zeker toen ik door de sneeuwlaag zakte en hopeloos vast kwam te zitten. Uiteindelijk kwamen we weer bij de ons zo bekende torrente uit met nu als voordeel het gisteren onbereikbare pad aan de linkeroever. Valnontey werd daardoor voorspoedig bereikt voor koffie in de ons bekende Bar Lauson. Wij besloten als alternatief nog dezelfde middag met de auto naar Liliaz te rijden en vandaar Fenêtre Champorcher over te steken naar Dondenaz. De autorit was uiteraard een kleinigheid maar de oversteek niet. Na wat winkelen voor eten en een gastankje werd het fenêtre werd vlot belopen in steeds guurder en donker wordend weer.
Eenmaal boven sloeg weer de mist toe en werd het zoeken naar de onzichtbare weg in de sneeuw. Deze werd gevonden door een wonder dat wij nog steeds niet kunnen verklaren. In de mist zagen wij de schim van een herdershond die keurig langs iets liep dat het pad door de sneeuw bleek te zijn. Eenmaal op het rechte pad verdween de hond en konden wij verder. Rifugio Miserin of beter gezegd het Santuario della Madonna della Neve al lago del Miserin was het eerste dat op ons al donker wordende pad kwam. Dit bleek spookachtig onbemand gebouw te zijn waarvan de deur niet op slot was. Het bezat enorme slaapzalen voorzien van op de spiralen na kale stapelbedden en een niet te grote keuken. Deze was heel lang niet meer gebruikt aan de restanten te zien en was een puinhoop. Het werd daar een gezellige avond. De kachel werd aangemaakt met de rotzooi in de keuken. Het branden ging door de vochtige schoorsteen wat moeizaam maar het werd warm ten koste van een lichte kwalm. Het later slapen in de slaapzaal was bijna onwerkelijk. Verloren in de gigantische slaapzaal probeerden wij op de doorgezakte en woest verende spiralen rustig te slapen.
Vrijdag 7/7/1995 Rifugio Miserin - Lago Larissa - Rifugio Dondenaz
Voor Netty was vrijdag in plaats van maandag wasdag. Met een wasbeurt op ruim 2500 m in een bergmeer begon zij de dag fris en vrolijk. Veel navolging had zij niet in het nevelige en waterkoude weer. Het was behalve wasdag ook een afscheidsdag. Leny en ik zouden de anderen in de richting van Col Larrissa brengen en dan richting huiswaarts omkeren.Bij het Lago Larissa vlak onder de col namen wij afscheid. Lei had zich daar special voor gekleed met een gevonden hoed die hij had geadopeerd. Wij keerden terug naar Refugio Dondenaz om daar te ervaren wat wij gisteren gemist hadden. De mooie, schone en gastvrije hut woog toch niet op tegen het avontuur in het Santuario.
Zaterdag 8/7/1995 Rifugio Dondenaz - Liliaz
De laatste dag was keren op de schreden naar Liliaz. De Col de Champorcher werd in stralend weer genomen. Hoezo lastig het pad te vinden. Wij waren er voor dat wij het wisten. Tot onze verbazing troffen we daar een mountain biker die vanuit Aosta aan een rondje bezig was. De afdaling naar Liliaz was zeker langs de cascate di Liliaz puur genieten in het zomerse berglandschap. Eenmaal terug verliep het instappen en wegwezen anders dan gedacht. De binnenverlichting had per ongeluk aangestaan en dus was de accu leeg. Na enig zoeken vonden we gelukkig een behulpzame man met auto en startkabel en zo kwam alles toch weer goed.
Page updated
Google Sites
Report abuse