Embedded Files
Inleiding
Inleiding
In "Omstandigheden" is de aanleiding om de Alpi Orobie als bestemming voor een tocht te kiezen toegelicht evenals de puzzel van het plannen.
De uitkomst van de puzzel resulteerde in een weldoordacht plan in tijd en voor de route. De verhalen gaan over de realiteit van het waarmaken van de plannen ofwel het avontuur van de werkelijkheid
Het verhaal
15 september 2015 Nederland -Abadio Lariana
De trein-bus-vliegtuig-bus-trein sessie naar Abadia Lariana verliep volgens plan. Het reizen met een rugzak bleek een verademing. Handen vrij met alles op de rug, geen gesleep met koffers en zonder cabine bagage in het vliegtuig werkt ontspannend. Ook het Parkhotel in Abaddio Lariana aan het Lago di Lecco (198 m) als dagbestemming en startpunt bleek een schot in de roos.
16 september 2015 Abadia Lariana - Rifugio Sondanella
Na een goede nachtrust en even goed ontbijt werd goed gemutst vanaf het Lago di Lecco (198 m) vertrokken, ondanks dat de ruim 1100 m klimmen voor een pittige dag zou zorgen. Zoals gewoonlijk was het even zoeken naar het pad. Achter wat huizen werd de instap gevonden. Het pad bestond uit gemene ronde kiezelstenen en die gleden dan ook voortreffelijk in het natte weer. Tweemaal raakte we het spoor bijster de eerste keer volgden we een doodlopend stuk (lees van de helling vallen) en de tweede keer in de verkeerde richting.
De regen droeg niet bij aan het plezier maar deed er ook niets aan af. Hoger werd het bos opener en kregen we zicht op de lager hangende regenwolken met daaronder het Como meer. Een goed teken want de regen viel nu onder ons. Bij een van de eerste van de verlaten zomerhuizen werd bijgevoerd en gedronken. Opwarmen was er niet bij, ondanks de hitte van de vuursalamander op ons pad.
Hierna was het rustig maar gestaag doorwandelen over het asfaltpad naar Piano dei Resinelli. Bij mooi weer en/of 's zomers zal het zeker druk en aangenaam zijn. Nu kon er een kanon afgeschoten worden op ander en een halve paardenkop. Uiteindelijk kwam een geopende Bar Ristorante Tabacchi Marta in zicht en werd onder het opdrogen de gemiste morgenkoffie ingehaald. Daarna was het nog een paar minuten naar Rifugio Sondanella (1350 m). Een mooi, warm en gastvrij onderkomen. Alleen aan de hond was geen plezier te beleven. De stakker was deze dag net van zijn reu zijn ontdaan.
De in de keuken drogende kleren deden niets aan het eten af. Als tafelheer trad als enige andere gast een Duitse motorrijder op . Hij nam de vooringenomenheid ten opzichte van motorrijders weg. Mogelijk brengt het alleen rijden in plaats van in colonne, de ware mens naar voren. Daarna was het goed slapen geblazen.
17 september 2015 Rifugio Sondanella - Pasturo
Het weer was bij het opstaan opgeknapt. De rifugio bleek prachtig te liggen met uitzicht op het Como meer. Bij het ontbijt liet de gastheer ons een B&B in Pasturo (769 m) prikken en reserveerde deze voor ons. Met een onderkomen in zicht werd na het ontbijt enthousiast verder getrokken. De ontdane hond bleek ook op stap te zijn gegaan want na enkele kilometers kwam de gastvrouw ons al zoekend achterop.
De route liep min of meer op hoogte onder de imposante toppen van de Grigna langs met een doorlopend uitzicht op het dal. Eerst langs weides met herfsttijloos, daarna over de puinhellingen en later door het bos. Ondanks de herfst bood de natuur nog verrassend veel.
Het pad was prima te vinden maar stil en eenzaam. Pas in de buurt van Rifugio Antoinietta bij Alpe Cova (1303 m) was er weer menselijk contact en kwam in de diepte Pasturo (768 m) in zicht. Het slingerend asfalt naar beneden kreeg de voorkeur boven het afstekende bergpad. Wel mooi en makkelijk maar wel ten koste van meer tijd. Vlak voor Pasturo wachtte nog een zeer stenig en voeten kwellend keien pad. Het bereiken van het dorpsplein met kerk en levendige bar schiep dus vreugde. Na een lang verpozen op het terras bleek dat de B&B nog een gehucht verder en weer 100 m hoger lag. Een tegenvaller in het licht van de donkere onweerswolken die samenpakten. In een enorm onweer werd de B&B bereikt waar gelukkig licht brandde maar jammer genoeg niemand open deed. Uiteindelijk vielen wij door de tuindeur binnen en werden hartelijk welkom geheten. Achille mocht bij afwezigheid van zijn in Milaan winkelende vrouw tijdelijk de scepter zwaaien en deed dat met verve. Zijn aanbod om gebruik te maken van zijn 4W Panda hebben wij afgewezen. De lange kronkelende steile oprit ging onze stuurmanskunst te boven. Helaas hebben wij ook het transport naar het naburig restaurant afgewezen in ruil voor het wel komen ophalen. Wij zochten dit in Pasturo maar dit bleek inderdaad naburig in het gehucht zelf te zijn. Eind goed was al goed en met enige alcoholische versnaperingen werd de dag samen met de gastheer afgesloten.
18 september 2015 Pasturo - Rifugio Ratti-Cassin
Achille stond er op om ons per Fiat Panda naar de voet van de klim bij de stilstaande lift (768 m) brengen. Vooraf was Rifugio Lecco (1780 m) als slaapplaats geregeld en dus werd ontspannen aan de mooi door het bos slingerende klim naar Piani di Bobbio begonnen. Het werd een ontspannen ochtend wandeling. Boven bleek, net als het liftstation, alles gesloten te zijn. Dat gaf ruimte om voor het middagmaal het terras van Bar Martino om te bouwen tot zonneterras.
Daarna werd langs de liften omhoog getrokken naar Rifugio Lecco. Dit werd een deceptie want deze was dicht en ons bellen resulteerde in het binnen overgaan van de telefoon. Plan B werd een ander onderkomen zoeken met plan C in het achterhoofd van teruggaan via al of niet het omkopen van de liftmonteurs. Via Plan B maakte wij kennis met verschillende gesloten onderkomens die 's zomers en met sneeuw 's winters zeker goed bezocht zullen worden, Op de terugweg naar het af bij de lift werd een wapperende vlag bij Rifugio Ratti-Cassin (1663 m) waargenomen. Deze pas gerenoveerde hut met vriendelijke bezetting bleek een schot in de roos. Als enige gasten werden we in de watten gelegd. Het 's avonds brandende licht in Rifugio Lecco riep geen spijtgevoelens op.
19 september 2015 Rifugio Ratti-Cassin - Rifugio Nicola
Het weer bleek prima bij het opstaan. Na een goed ontbijt en het reserveren bij Rifugio Nicola gingen wij ontspannen op pad langs de nu wel open zijnde Rifugio Lecco omhoog. De keuze van de route was vooraf bepaald. Niet linksom, niet over maar rechtsom rond het bergmassief via Bocetta di Pasciola. Het bleek een lange en veel concentratie vragende traverse langs een steile berghelling te zijn. Het pad eindigde met een via ferrata bij Zucco Paciola, een groot woord voor een klim met kettingen als handgeleiding. Geen mens op het pad maar juist daar troffen wij een goed met kinderen ontwikkelde Italiaanse familie als tegenligger. Vrolijk kwetterend namen ze ons als obstakels.
Aan het eind van de klim was het goed toeven in de bergwei bij Casera Campelli. Alleen het bergwater viel daar tegen want het smaakte naar dieselolie. Een goed teken voor het bereiken van de bewoonde wereld.
Daarna was het met wat gespetter uit de lucht nog even doorzetten naar Rifugio Nicola (2014 m). Een heel aparte en mooie hut met uitermate vriendelijke bezetting. Bier, wijn, goed eten en een genoeglijke avond met de gastheer en gastvrouw sloten de dag passend af.
Uitzicht Rifugio Nicola
20 september 2015 Rifugio Nicola - Pizzo Baciamorte - Cassiglio
Na een fotosessie met de gastheer en gastvrouw van de rifugio (2014 m) werden wij 's morgens vriendelijk uitgewuifd. Het doel was Locando al Lago in Cassiglio (602 m). De tocht zou min of meer vlak lopen tot Baciamorti en daarna afdalen. Aanvankelijk klopte dat maar het pad leidde ons onverwacht via Pizzo Baciamorti (2009 m). Dat was even extra zuchten maar boven werden wij verrast met een uitzicht op de Alpen en in de richting van het Como meer. Wij waren overigens daar niet alleen want het bleek een populaire weekend bestemming te zijn.
Uitzicht richting Lago di Como
Uitzicht Alpen
In de risicoloze afdaling van de Pizza ging het mis. Op een onverklaarbare wijze vond ik mij met een gapende kinwond op een steen terug. Onbegrijpelijk maar waar. Met de gezamenlijke krachten van andere wandelaars werd ik opgelapt met leukoplast als vervanging van hechtingen. Het verband completeerde het slachtofferschap op indrukwekkende wijze. In de verdere afdaling verdween de bibbering snel en bij het bereiken van de mini pas Baciamorti leek Cassiglio onder handbereik te liggen. Morti bleek echter een goede naamgever voor de afdaling. Hier en daar lastige passages en vooral taai en lang door een goed doorworteld donker bos.
Het bereiken van de eerste huizen aan het eind van de Via del Lago was daarom een opluchting. Met het bereiken van Locando del Lago was alles weer over. Een mooie Albergo met een vriendelijke gastheer. Bij het prima eten maakten wij kennis met een Nederlands boerenechtpaar van in de tachtig. Zij maakten een tripje met de auto naar Italië en zaten nog na te genieten van hun deelname aan een lokale melkwedstrijd. Het enige minpunt was de slechte koe die hem toebedeeld was. Dat melken spierversterkend werkt was bij het afscheid te merken. Mijn toch als zeer stevig bekend staande handdruk verdween in een handklem. Het slapen was daarna geen probleem op mijn licht lekkende kin na.
21 september 2015 Cassiglio - Rifugio Madonna delle Neve
In het plan stond de tocht naar Rifigio Madonna della Neve genoteerd met de alternatieven, heel lang lopen of met de bus of taxi naar Mezzoldo en vandaar korter lopen. Wij kozen na de toch zware dag van gisteren voor het korter lopen en informeerde bij onze gastheer over de mogelijkheden. Die waren eenvoudig want hij bracht ons samen met een vriend naar de rifugio. Of het een herenpartijtje of zakelijk was bleef onduidelijk. Rifugio Madonna delle Neve bleek mooi en mooi gelegen te zijn.
Wij waren er echter niet alleen maar met een schoolkamp en dat merkte wij bij het eten. Intussen hadden wij de dag goed besteed aan zonnen en een middagwandeling ter verkenning van de tocht van morgen over de Passo San Simone.
Dinsdag 22 september 2015 Rifugio Madonna delle Neve - Passo San Simone - Sponda - Foppolo
Het weer was goed toen wij de schoolklas in de rifugio (1300 m) achter ons lieten. Het werd gestaag klimmen over een pad waar verder geen mens te zien was. Bij Baita d'Ossello werd gegeten in een dichttrekkende en steeds kouder wordende lucht. De Passo San Simone (2180 m) bleek makkelijk te nemen maar boven was het ronduit guur en dus werd snel omlaaggegaan. De keuze hiervoor was ruim omdat het een uitgebreid skigebied bleek te zijn. Wij kozen met succes de richting van Baita Del Camoscio want die bleek verrassende wijs open. Helaas bood de baita geen overnachting aan zodat na de voortreffelijke soep verder afgedaald moest worden.
Omdat de Evelution San Simone uitgestorven was en Hotel Ristorante Sponda (1390 m) aan het verbouwen was moest omhoog doorgelopen worden naar Foppolo (1508 m). Daar bood Hotel Ristorante Rodondendro met ons als alweer de enige gasten een warm en goed onderkomen met een geweldige maaltijd. Met de wijn en het eten kwamen de knopen die er aan het eind van de dag wel af waren er weer snel aan.
Woensdag 23 september 2015 Foppolo - Carona
De volgende morgen wachtte ons een witte verrassing. Het sneeuwde nat maar wat hoger was alles wit. Goede raad was niet duur. In de sneeuw en kou via de skipiste naar Rifugio Montebello omhoog gaan en afdalen naar Carona leek geen goed idee. De busverbinding naar Carona via Branzi bracht uitkomst. Het afscheid was hartelijk met een fles wijn als souvenir.
De overstap in Branzi kostte wat tijd die overbrugd werd met koffie in de bar en een wandeling naar de Cascata di Branzi. Ook de kerk werd niet overgeslagen want een kaarsje opsteken kan nooit kwaad. De verdere busreis naar Carona was kort en bij het uitstappen konden we de straat oversteken om ons te melden bij Locanda Dei Cantu. Alweer een goed B&B dat eigenlijk wegens vakantie nog dicht was. De middag werd doorgebracht met een lange toeristische wandeling rond het meer. De dag werd afgesloten met een goed maal en het meevieren van de verjaardag van de gastvrouw en het opdrinken van de fles wijn. Dit natuurlijk om extra gesjouw te voorkomen .
Donderdag 24 september 2015 Carona - Passo Mezzeno - Rifugio Alpe Corte
Het prachtige weer bood 's morgens geen excuses meer voor rondlummelen in Carona (1110 m) en busreizen. De lange dagtocht naar Rifugio Aple Corte (1410 m) dulde dus geen uitstel. Het goed lopende pad omhoog naar Lago Gemelli was werken in een toenemend sneeuwlaagje. Boven was het een echte winterwereld. De wandeling onder de staalblauwe lucht naar de helaas gesloten Rifugio Gemelli was dus pure wintersport. De twee krasse knarren die wij daar troffen verdreven de eenzaamheid. Zij namen de zorg weg over het passeren in de sneeuw van Passo Mezzeno (2142 m) door ons voor te gaan. Wij kwamen letterlijk in hun voetsporen omhoog.
Boven leek Rifugio Alpe Corte binnen handbereik. Het intussen warmere weer en de vermoeidheid sloegen in de afdaling toe. Op ons tandvlees bereikten wij de rifugio. Daar lag de gastheer te ronken op een bank en de verdere bezetting had kennelijk genoeg van het seizoen. De uitzondering was een wat zwak begaafde maar zeer menselijke jongen. Het eten was karig terwijl elders de bezetting zich te goed deed aan een uitgebreid maal. De slaap bracht verlossing.
Vrijdag 25 september 2015 Rifugio Alpe Corte - Passo Branchini - Roncobello
Met plezier lieten wij Rifugio Alpe Corte (1410 m) achter ons en dat plezier hielden wij tot de parkeerplaats bij Baite Di Mezzeno (1591 m). De tocht hierheen via de Passo Branchini (1821 m) bij Lago Branchino (1784 m) bleek een aanrader. Eerlijkheidshalve moet vermeld worden dat het weer hieraan een belangrijke bijdrage leverde.
Bij het bereiken van de parkeerplaats vestigden wij onze hoop op per auto afdalende dagjesmensen. Deze hoop bleek ijdel en de dag mocht zodoende afgesloten worden met het doorwandelen naar Roncobello (1007 m). Hier vonden wij een goed onderkomen in Albergo Alpina bij Roberta Milesi. Zij ging weliswaar het weekend de bergen in maar dat was geen probleem. Wij kregen gewoon de sleutel. Eten was er dus verder niet bij maar de alimentari en Ristorante La Sorgente bleken een goed alternatief.
Zaterdag 26 september 2015 Roncobello - Roncobello
Het prachtige weer in combinatie met de reserve dag nodigde uit voor een luie dag in de verder lege albergo. Na een uitgebreid zonnebad op het terras werden toch de benen gestrekt in het dorp en omstreken. Een mooi en gezellig dorp al was het alleen al vanwege het terras van de bar en de Parochiekerk van St Petrus en St Paulus waar merkwaardige wijze Sint Antonio de gevel versiert.
Zondag 27 september 2015 Roncobello - Bergamo
Het plan was om vanuit Roncobello de bus naar Bergamo te nemen om daar een dag rond te struinen. De zondagdienst dreigde echter roet in het eten te gooien. Het alternatief was lopen naar Piazza Brembano om daar de bus te nemen of om een taxi of anderszins te regelen. Roberta loste ons probleem daadkrachtig anderszins op door ons 's morgens vroeg vanuit Roncobello naar het bustation van Piazzo Brembana te brengen. Even dreigde dit mis te lopen omdat ik mijn tasje met papieren bij het uitstappen vergat maar weer redde zij ons.
De busrit naar Bergamo was een toeristische trip. Vanaf het inmiddels bekende treinstation begonnen wij na aankomst welgemoed aan de klim naar de Citta Alta waar het B&B Casa Mariana op ons wachtte. Het werd een mooie tocht naar boven en door de oude stad. Uiteindelijk bleek het B&B vrijwel naast de lift naar de binnenstad te liggen. Weer troffen een uitstekend onderkomen maar nu in een eeuwenoud huis, Het was geen wanklank dat de eerste B wel klopte maar de tweede B aan ons werd overgelaten. Alles was namelijk om de hoek te krijgen.
Maandag 28 september 2015 Bergamo - Bergamo
De hele dag werd al kijkend en fotograferend rondgelopen en nog werd alles niet gezien, De drukte in Bergamo zal zeker minder zijn geweest dan 's zomers maar toch kon bijna over hoofden gelopen worden.
Dinsdag 29 september 2015 Bergamo - NL
Het was 's morgen simpel met de lift van Bergamo Alta naar de bushalte beneden en met de bus naar het vliegveld. Hier leverde Ryan Air waar voor zijn geld en dat deed later ook het Nederlandse OV.
Page updated
Google Sites
Report abuse