Embedded Files
Inleiding
In begin januari was voor juni de vliegreis naar Bergamo geboekt. Corona was nog niet aan de orde. Toen het wel aan de orde kwam hebben we de boeking laten staan. Komt tijd; Komt raad. Cancelen door door de vliegmaatschappij betekent immers, zelfs voor Ryanair, restitutie of omboeken. In juni kwam deze vraag aan de orde en werd gezien de toen positieve ontwikkelingen omgeboekt naar september. Deze aanpak viel goed uit want de tweede golf van de pandemie hing weliswaar als het zwaard van Damocles boven ons hoofd maar was nog niet gevallen.
Half augustus werd de planning gemaakt op basis van het besluit in 2019 om meer dagrugzak-dagen en liften in te bouwen. Het realisme dat de pensionati de tachtig in zicht krijgen was daar debet aan. De realisatie liep aanvankelijk volgens plan maar gezondheidsproblemen riepen halfweg belemmeringen op bij de verdere uitvoering. De tocht hoefde niet afgebroken te worden maar wel ingrijpend aangepast. Het verhaal en de realisatie is daarom beperkt weergegeven.
Planning Alpi Orobi 2020Verhaal fragmenten
Zaterdag 22/8/2020 Eindhoven - Bergamo - Lecco
De reis verliep voorspoedig. De mondkapjes op in het openbare vervoer en het vliegtuig waren de enige beperkingen. In het zwaar getroffen Lombardije werd meer dan in Nederland serieus met de maatregelen omgegaan. Wel met meer glimlach en minder klagen en lamenteren dan in Nederland De 1 m in plaats van 1,5 m was wennen maar wende niet echt. We waren al te veel geconditioneerd.
Volgens het boekje werd de 1e uitvalsbasis Hotel Sonosonno in Lecco bereikt. Wij hadden hier eerder kunnen zijn als we bij het aanvliegen van Bergamo uit het vliegtuig waren gesprongen. Hoe dan ook, het hotel bleek een prima greep te zijn. Centraal gelegen, van alle gemakken voorzien , netjes, schoon en een prima ontbijt tegen een zeer aantrekkelijke prijs. Daarna was het de dagrugzakken in orde maken, eten in het centrum en naar bed.
Zondag 23/8/2020 Lecco - Bus + Lift Piani d’Erna - Rondje Lift - Lift Piani d’Erna - Lecco
Het ontbijt op het dakterras van het hotel met een vleugje meer in de verte liet niets te wensen over en bracht de stemming er gelijk verder in. Daarna was het 10 minuten lopen naar het station voor de bus naar het dalstation van de lift. Tot onze Hollandse verrassing bleek deze 's zondags gratis te zijn. Naar de Piani klimmen stond niet op het programma en snel stonden wij boven met als eerste doel de morgen koffie. Trattoria Bar Milani lag voor dat doel vlak bij de lift. Tot onze verrassing was het ondanks het goede weer en de zondag niet druk.
Na de koffie zwierven wij uit over de piani. Als eerste stond natuurlijk het fameuze uitkijkpunt Punto Panoramico op het programma. Dit was nog even klimmen maar boven was het loon naar werken.
Daarna vervolgde wij ons rondje lift door alle uithoeken van de piani af te lopen. Dit ook met het doel om zicht te krijgen op de tocht van morgen. Het eindstuk zag er bemoedigend uit maar het beginstuk leek redelijk klunen. Intussen werd in het Parco Avventura onder rook van Rifugio Marchett in een half zonnetje de interne mens op peil gehouden. Goed beschouwd waren we met plezier eigenlijk doelloos aan het rondstruinen.
Lopende de middag ging het bijna vice versa terug. De Vallo delle Mura hield ons op. Deze gaf een helder maar ook verrassend beeld van de historie van Lecco. Het stratenplan van Lecco werd nu duidelijk.
Na een opknapbeurt stond, naast eten, Oud-Lecco en de boulevard langs het meer op het menu. Lecco bleek een leuke plaatst te zijn die zeker voor een kort verblijf de moeite waard is. De buitenwijken, zo hadden wij vanuit de bus gezien, deden het deels ook niet slecht. Mooi gelegen huizen op de helling met een prachtig uitzicht op het meer.
Maandag 24/8/2020 Lecco - Bus + Lift Piani d’Erna - Rondje Rifugio Azzoni -Lift Piani d’Erna + Bus - Lecco
Na het ontbijt ritueel gingen we op herhaling met de rit naar dalstation. Nu echter betaald maar daarvoor kregen we, in plaats van linea recta, een mooie rondrit door Lecco. Bij het ontbijt was bepaald dat wij in plaats van naar Rifugio Azzoni naar het dalstation zouden lopen via Rifugio Stopani. De route naar Azzoni was wat aan de lange kant en we wilden ons niet over de kop lopen.
De route via Rifugio Stopani bleek mooi maar zeker geen appeltje-eitje. In totaal ca 800 m dalen waarvan de eerste 400 m steil langs de bergbeek ging niet in de kouwe kleren zitten. Het warme weer droeg daar een steentje aan bij. Het mooie en stille traject bleek echter de inspanning waard. Pas vlak voor Rifugio Stopani tijdens een eet en drinkpauze passeerden ons weer levende wezens. Bij de rifugio vergrepen wij ons aan de koude cola bij wijze van cooling down.
Daarna was terug weer het omgekeerde van heen. De bus reed stipt op tijd maar wij spaarden tijd door af te zien van het extra lusje door Lecco. 's Avonds was het pakken en zakken geblazen want wij wilde vroeg in Rifugio Casari zijn om nog een middag wandeling te kunnen maken.
Dinsdag 25/8/2020 Lecco - Rifugio Casari - Bocca di Faggio - Rifugio Casari
Ontbijten, nog wat etenswaar inkopen voor onderweg en de bus in. Een ezel stoot zich in het gemeen geen tweemaal aan de zelfde steen. Vorig jaar waren we te vroeg uitgestapt . Nu bleven ondanks het aandringen van de chauffeur rustig het extra lusje naar Barzio met succes uitzitten. Pal voor het liftstation konden wij uitstappen en de lift nemen. Het nog even bij de lift geld pinnen kon geen probleem zijn maar dat was het wel. Gelukkig stuiten wij op onze zoektocht naar een geldautomaat op twee aldaar woonachtige leeftijdsgenoten. Zij gidsten ons al keuvelen naar het enige apparaat dat Moggio rijk was. Daarna was het nog een speedmars met volle bepakking om de lift voor de middagpauze te halen. In Rifugio Casari werden we als vrienden ontvangen. In de voorbereiding was er aangenaam mailcontact geweest en het in levende lijve zien viel van beide kanten niet tegen
Na het kwartiermaker vertrokken vertrokken wij welgemoed richting Bocca di Faggio voor de middagtocht. Het werd een pittig tochtje omdat toch flink geklommen moet worden om op de pashoogte te komen. Met de bocca in zicht zijn wij bij Casera Campelli omgekeerd en achterlangs Rifugio Nicola steil afgedaald. Deze route vermijdt de slingerweg naar beneden en biedt een mooi uitzicht. Dat deze weinig belopen wordt is een bonus van rust.
Na het vertrek van de laatste lift bleken wij de enige gasten te zijn en werden, met uitzicht op de tocht van morgen, door de familie met goed eten en drinken in de watten gelegd. De avond eindigde in een vrolijk familie gebeuren met voldoende grappa om de nachtrust zeker te stellen.
Woensdag 26/8/2020 Rifugio Casari - Passo Sodadura - Rifugio Casari
Vandaag stond Passo Sodadura via de gelijknamige monte op het programma. Bij de afslag Chiesa Maria Santissima Madre della Chiesa namen we de weinig gelopen route die achterlangs naar de top loopt. De meest gebruikelijk route loopt namelijk om voor de hand liggende redenen van de inwendige mens via Rifugio Nicola. Het venijn van de route zat in de staart. Zo'n 50 meter onder de top moesten de pensionati nog ouderwets aan het handen en voetenwerk van rotsklimmen. De beloning was het schitterend uitzicht..
Na het afdalen liepen wij naar Passo Sodudara met het waterbekken als keer punt. Op de terugweg deden wij Rifugio Nicola nog aan om de uitbatende familie gedag te zeggen. Zij sloegen zich door de Corona heen via een soort afhaalmodus voor de in de wei bivakkerende bezoekers. Hierna daalde met een andere draai weer af en stonden met wijn en kaas bij de chiesa stil om de tocht te evalueren. De avond was een genoeglijke herhaling van de vorige avond.
Donderdag 27/8/2020 Rifugio Casari - Rifugio Ratti Cassin
Na een hartelijk afscheid trokken wij verder. Door het lift en busbedrijf in Moggio en Barzio voelde wij ons als ezels tussen de hooiberg van afpeigeren en totale luiheid. Piani di Bobbio kon namelijk op vele manieren bereikt worden. Opkomende gezondheidsproblemen noopten echter tot een midden weg. Met de liften en kuieren tussen Moggio en Barzio was een op realiteit gestoelde keuze. De lift was als altijd ontspannen. Als er niet gepraat wordt en kreten geslaakt worden dan is het net een aflevering van Rail Away.
Beneden gingen wij voor de wandeling eerst aan de koffie bij de Bar Gelateria aan het begin van de klim naar Piani di Artavaggio. Daar bewonderden wij "Mijn naam is Haas" die de looptijden had op gegeven. Zelfs in onze beste tijden haalden wij die niet. Met volle bepakking was tijdens lange duur 600 m/h stijgen wel de grens. In de Mont Blanc Marathon haalden we tijdens de wedstrijd een gemiddelde van 900 m/h stijging.
De oude dorps en stadskerken in Italië zijn bijna zonder uitzondering museumwaardig. In de meeste gevallen zijn deze, zoals het een Godshuis betaamt, open om de geestelijke dorst te lessen. Wij hebben die drang niet maar passeren zelden een schilderachtig kerkje zonder bezichtigen. Zo ook in Moggio. Hierna zochten we onze weg naar Barzio. Er zijn daarvoor verschillende mogelijkheden maar wij troffen de autovrije promenade. Bij het naderen van Barzio zagen we dat ook buiten veelal met mondkapjes werd gelopen. Kennelijk was deze streek zwaar getroffen. In Barzio waren we, na wat boodschappen, precies op tijd voor de lift naar Piani di Bobbio en zo stonden we in het begin van de middag boven. De ontvangst in Rifugio Ratti Cassin was als vanouds hartelijk.
'Na het kwartier maken ging het met de dagrugzakken voor een retourtje Rifugio Busoni in nog steeds aangenaam weer. De routeen de rifugio was uit vorige jaren bekend. Het uitzicht op het dal bij Valtorta gaat echter nooit vervelen. De route werd redelijk belopen en in Rifugio Busoni was het zelfs te druk voor een hernieuwd gesprek met de uitbaters. Na de een cola liepen wij ontspannen terug naar Rifugio Ratti Cassin voor het natje en droogje. Het Alpenglueen sloot de dag kleurrijk af.
Vrijdag 28/8/2020 Rifugio Ratti Cassin - Zucco Barbosi - Rifugio Ratti Cassin
De gezondheidstoestand en het beestenweer waren spelbrekers om ook maar iets te ondernemen. Jammer maar tegenslagen horen er bij. Dus het werd, in willekeurige volgorde zitten, eten, drinken, praten en lezen in Herman Finkers.
Eigenlijk was het beestenweer nog een geluk bij het ongeluk van de gezondheid. Elk nadeel heeft zijn voordeel. Dit bleek ook in de bergsport een waarheid als een koe.
Zaterdag 29/8/2020 Rifugio Ratti Cassin - Pasturo
De afdaling naar Barzio stond als een loopdag op het programma. Na een goed ontbijt en een hartelijk afscheid gingen wij in de nog immer stromende regen onderweg. Het geluk is met de dommen en wij hielden ons dom toen plots de buitenbedrijf zijnde lift liep voor de bevoorrading. Onschuldig kijkend stapte wij naar binnen en gelukkig dacht de lift bediende aan zijn grootouders toen hij ons hulpeloos in de regen zag staan. Na een belletje naar beneden kregen wij een privé rit dalwaarts onder de voorwaarde dat wij daar zouden afrekenen. Gelukkig was daar de bar open zodat wij even na tienen al aan de koffie konden gaan. Beneden hield de regen op en dus besloten wij er verder met een wandeldag in het dal het beste ervan te maken. Dit werd onze laatste grote daad voordat de gezondheidsbeperking definitief de hoofdrol opeiste.
Page updated
Google Sites
Report abuse