De restauranttent bleek een prima slaapplaats te zijn. Het slapen zelf gaf wel wat problemen. De autonome ademhaling trok wat te weinig zuurstof naar binnen en dan wordt je steeds met een hijg wakker. 's Morgens stonden tot onze verrassing zelfs yaks met hun drivers voor de tent en dus waren we na een goed ontbijt helemaal klaar voor het Advanced BC.
Daarvoor moesten we wel eerst het BC uit en dat ging niet vanzelf. Onze niet te prijzen gids kwam weer met zijn standaard boodschap: "We have a problem". Nu bleken wij op de permits wel door te mogen maar om onduidelijke redenen onze crew niet, ondanks hun vermelding. Het kostte veel heen en weer geloop en uiteindelijk $ 300 om dit probleem uit de wereld te helpen. Onze eerste troost was een nutteloos handgeschreven ontvangst bewijs ten bewijze van het onrecht. De tweede troost was het landschap dat wij mochten aanschouwen.
Na het BC gaat de route makkelijk door een gigantisch morenenveld waarin je jezelf steeds nietiger gaat voelen. Aan het eind hiervan loopt de route tussen twee ruggen door een nog enigszins begroeid dal. Het was een vakantiewandeling. Nagenoeg vlak, lekker in het zonnetje, wat wil je nog meer.
De lunch werd gebruikt aan het eind van het dal met een beginnend uitzicht op de geweldige gletscher die begroeid leek met ijspyramides. Na de lunch kwamen ons nog twee Zuid Afrikaanse kwartiermakers voor Climbing Blind tegemoet. In het dagelijks leven waren zij consultant maar nu waren ze zelf aan het werk.
Wat later was de pret uit en ging het steil naar links omhoog richting van de Ice Fall en verloren wij eerst de Everest en daarna de Cho Oyu en de gletscher uit het oog. Na de klim werd het hoog traverseren langs de helling van een brede kloof. Van een pad kon niet meer gesproken worden. Het spoor van de yaks volgen is de beste oplossing.