Embedded Files
Inleiding
Inleiding
Met een weekje tussenpozen tussen de bergexercities in Champolux vanwege de bewassing werd in het kader van een Vader - Zoon week half juli wederom afgereisd naar de Italiaanse Alpen. Ditmaal stond Valtournenche op het programma met Hotel Les Neiges d'Antan in de buurt van Breuil als uitvalsbasis. Het hotel bleek een schot in de roos. Kamer met uitzicht op de Matterhorn, op een makkelijk overbrugbare afstand van het nogal toeristische Breuil, een mooi terras, vriendelijk personeel en een goede keuken. Ook nu waren de weersvoorspellingen pet en ook nu kwam dat weer niet uit.
Valtournenche grenst aan Valle d' Ayas en zo konden de Colle delle Cime Bianchi, Passo Theodulle en de Col de Nanaz indien het uitkwam eens van de andere kant worden belopen en bekeken. De Matterhorn domineert Valtournenche . Het dal loopt onder deze imponerende steenklomp bij Breuil lang, breed en hoog uit en ligt daardoor mooi in de zon.
Het nadeel van dit voordeel is dat het behoorlijk verwoest is door skihellingen. Het voordeel van dit nadeel is dat via de lift Plan Maison een mooi opstapje voor hoge tochten kan worden gemaakt.
Een programma was niet gemaakt. V kende de streek deels van vorige tochten en vertrouwde verder op zijn kaarten bij het uitzetten van dagtochten. Z regelde het eten en drinken voor onderweg en bewaakte de dagplannen.
Het verhaal
12 juli Neige d'Atan - Lago Cignana - Neige d'Atan
Het plan voor deze dag was een retourtje vanuit het hotel naar Rifugio Barmasse aan de oever van Lago Cignana. Dit was aanvankelijk een mooie ochtendwandeling langs een landweg. De bergervaring dat mooie wegen plots kunnen ophouden bleek ook nu weer waar. Waar nog een pad zou moeten zijn werd het een overlevingstocht door een woestenij met hier en daar vermoedens van wat ooit een pad geweest zou kunnen zijn. De keuze tussen omkeren en doordoorgaan viel op doorworstelen zolang het zonder risico's kon. kon. Deze keuze werd beloond beloond want plots werd het pad weer een pad en lag de weg naar Finestra di Cignena open.
Na de afdaling van het finestra naar het meer werd het voorportaal van Cappella di Cignana - Madonna delle Nivi gebruikt voor een middagmaal met uitzicht. Hierna werd Rifugio Barmasse snel bereikt. Deze bleek zo te zien niet veranderd sinds 1996. .
De afdaling naar Maen was bekend maar bij Falegnon werd het hoogtepad genomen. Dit leek en was waarschijnlijk ooit aangelegd als een weg compleet met bruggen en tunnels. Het werd een prachtige wandeling met doorlopend mooie uitzichten op het dal met hier en daar een rimpeling. Na terug naar af keken wij terug op een mooiedag.
13 juli Neige d'Atan - Breuil lift- Alpe Verser - Salatte lift -Neige d'Atan
Het weer was niet daverend maar mooi genoeg voor een wandeling langs rivier naar Breuil. Het plan was om daar hoe dan ook omhoog te gaan voor een rondje. In Breuil werd eerst de mondvoorraad aangevuld en daarna een van de vele richtingen omhoog gekozen. Deze vrije invulling bracht het bordjes Salette lift via de Alpe Verser op ons pad. Dit bleek voor wat betreft de alp goed gekozen. Mooi begroeid met mooie uitzichten op berg en dal.
Bij het naderen van de lift bleven de mooie uitzichten maar werd het landschap zoals wij hadden kunnen verwachten redelijk desolaat. Skiweiden zijn met sneeuw mooi maar zonder een steenwoestijn.
De afdaling vergoedde dit ruimschoots met mooie uitzichten op het dal met inclusief het hotel. Wij sloten de tocht af op het terras van Grotte delle Busserailles.. De grot en het terras zijn mini maar maar combineren een toch imposant natuurgebeuren met gastvrijheid.
14 juli Maen - Cheneil - Col de Nannaz v.v.
Het was voor zowel vader als zoon tijd om de Col de Nanaz van een andere kant te bekijken. Maen als startpunt kiezen had gekund maar de auto weerhield van de verleiding van een extra klim en bood daarmee tijd voor de ochtend koffie in Cheneil.
De pas stond niet als lastig in het geheugen maar aan klimmen valt in de bergen natuurlijk niet te ontkomen. Het weer was gelukkig redelijk met geen zon en geen regen en niet warm of koud. Het werd dus een ontspannen loop.
Na het fotomoment op de pas lag aan de andere kant Rifugio Grans Tourmalin voor het grijpen. Even lieten we ons afzakken. De tijd en het weer brachten ons echter bijtijds tot bezinning. Na zodoende de pas toch van twee kanten te hebben gezien daalden we via de rechter in plaats van de linker lus naar de auto af.
Col de Nanaz
15 juli Plan Maison -Teodulpas- Plan Maison
Het voordeel van de verwoesting door ski hellingen is dat de lift naar Plan Maison op 2600 m een mooi opstapje is voor een tocht naar de Colle Teodulo op 3301 m.
Het nadeel van de verwoesting is het lopen over een troosteloze piste. Gelukkig compenseert het weidse uitzicht veel.
Tot 2800 m was dit onder een blauwe hemel crossen over skipistes met hier en daar wat rudimenten van een bergpad. Daarna werd het sneeuwstampen naar de pas en de daarbij gelegen rifugio. Boven werden we nog bijna gegrepen door een piste bully want op de gletsjer werd nog naarstig op de latten naar beneden gegleden. In 1998 zagen we daarvan de neveneffecten. De stakker zat diep in de hocken maar zou daar niet meer uitkomen.
De koffie in de hut bood weinig aan gezelligheid. De bediening was duidelijk niet gezegend met ons goede humeur. Net als de koffie kon dat ons humeur niet bederven. Het goede van de rifugio was de unieke ligging voor een fotosessie. Met vertrouwen in Photoshop hebben wij daarbij de bezetting maar niet te hulp geroepen.
De terugweg bracht verder geen nieuw anders dan dat in het zonnetje op Plan Maison nog toeven was totdat de laatste lift ons riep.
16 juli Lago Goilliet-Plan Maison-Breuil
De laatste dag gingen wij voor makkelijk. Met de lift naar het tussenstation Laghi Cime Bianchi . Vanaf daar afdalen naar Plan Maison. Het hoe verder naar beneden lieten we nog even open.
In de lift stonden wij met twee jonge stellen stommetje te spelen. De beproefde ijsbreker door luidkeels hun landsaard te raden maakten de tongen los. De Engelsen kwamen zomer skiën maar wisten niet dat dit in Breuil niet kon. Het advies om om te rijden naar Zermatt smoorde in hun aardrijkskundige kennis. Zij hadden eigenlijk geen idee waar zij waren. Beide stellen hadden zonder elkaar te kennen besloten om vanuit de lift naar de pas te lopen. Zij deelden niet alleen hun plan maar ook hun outfit of beter gezegd hun strandkleding. Met alleen een flesje water in de hand en verder niets trokken zij de bergen in. Onze informatie over het mogelijk weer boven deed geen belletjes rinkelen. Onder het motto "De wal keert het schip wel." hebben we in de kapel bij de lift maar een kaarsje opgestoken.
Het was niet de eerste keer dat wij met dit soort argeloze maar in wezen roekeloze gedrag werden geconfronteerd. Het blijft echter verbazen.
De afdaling via Lago Goilliet naar Plan Maison was leerzame wandeling over waterkracht met spectaculaire uitzichten op de bergen als decor. . Het terrein zou ook mooi zijn geweest als de sneeuw de verwoesting had afgedekt. In Plan Maison gingen voor koffie, eten en zonnen. Plan Maison was niet overlopen maar juist gezellig gevuld. met dagjesmensen zoals wij.
In de loop van de middag besloten we om te voet naar Breuil af te dalen. Het bergpad was helaas omgebouwd tot mountain bike parkoers voor Kamikaze piloten en dus levensgevaarlijk. Je wordt of van het pad gereden of door korte lontjes er vanaf gemept. Zekerheidshalve kozen we dus voor de stenige skiweg. Deze liep verrassend makkelijk zodat wij beneden in de Chiesetta degli Alpini .onze dankbaarheid konden tonen.
's Avond sloten we de dag zoals gewoonlijk en de week als eindconclusie met genoeglijk maal af. Hei was gewoon een mooie week geweest
Page updated
Google Sites
Report abuse