Zandenplasloop II

Plaatsingsdatum: Nov 09, 2014 8:54:39 PM

Gisteren stond de Zandenplasloop in Nunspeet weer op het programma. Na de 4 mijl was mijn seizoen nog niet voorbij want ik wilde nog heel graag een PR op de 10 km lopen en daar had ik dan wel Nunspeet, dan wel Scheemda volgende week voor uitgekozen. We gingen naar familie op de Veluwe dus mijn gezinnetje dropte mij drie kwartier voor de start langs de snelweg bij Nunspeet. Daar sta je dan als man met een hobby. Ik had de loop vorig jaar gewonnen en ik wist dat er dit jaar weer snelle mannen aan de start zouden staan: van tevoren had ik op een derde plek gehoopt, maar een van de vooraf aangekondigde snelle mannen bleek niet te lopen en de tweede die normaal gesproken veel te snel voor mij is (Arne Mulder) had blijkbaar andere doelen dit najaar.

De loop bestond uit een klein en een groot rondje door de bossen rondom de Zandenplas. Na het eerste rondje viel er een premie te winnen voor de eerst doorkomende, maar ik wilde een PR, geen premie. Na de start liepen Mulder en Gayri Hawery (die de premie pakte) enigszins weg bij de rest. Ik koos direct mijn eigen tempo en kreeg iemand mee (zie de tweede foto op de site. Zoekplaatje: vind de tweede hardloper). Na drie kilometer kwamen we bij Hawery. Hij bleef eerst nog even naast me lopen, wat me - volstrekt ten onrechte - enigszins irriteerde; het haalde me een beetje uit mijn ritme denk ik. Ik versnelde iets en we lieten hem achter. Vanaf kilometer 4 gingen ik en mijn loopmaatje voor die dag (Henk Smalbrugge, zo leerde ik na de finish) heel fijn samenwerken. Kop over kop liepen we naar Mulder toe en al bij kilometer 5 haalden we hem in. De samenwerking bleef tot het einde perfect, geen gelinkebal voor de overwinning, maar strak naar de finish. Ik maakte me wel wat zorgen over de eindsprint want ik vond 'm erg sterk overkomen en had soms moeite geen gaatje te laten vallen bij zijn aflossingen. In de laatste kilometer nam ik een bochtje iets agressiever, kwam daardoor een metertje los te liggen en probeerde toen te versnellen. Dat lukte met mate: het gaatje werd niet groter en ik moest de laatste honderden meters vol door trekken om de winst veilig te stellen. Ik was heel blij met mijn overwinning en mijn PR, omdat 'ie dus redelijk zwaarbevochten was. Vandaar ook mijn weinig ingetogen finish-foto... Ter compensatie van al dit testosteron heb ik vanavond gehuld in een bloemetjesschort boontjes staan afhalen met mijn jongste zoon (eveneens gehuld in bloemetjesschort). Daar is geen foto van.

Ik had overigens geen idee van mijn tijd, want mijn Garmin was een beetje in de war van al die bomen: de ene kilometer ging in 3.24, de volgende in 2.51, zag ik onderweg. (Mijn doorkomsttijd halverwege vertrouw ik wel: 16.14. Aardig vlakke race dus.) Maar ik voelde wel dat ik een PR aan het lopen was. Na de finish was het nog even spannend of ik net wel of net niet het parcours-record gelopen had; niet dus. Die premie was leuk geweest; leuker nog ware het wanneer er ergens in Nederland een parcours was geweest met mijn naam achter het parcoursrecord.

Na de finish nog even gepraat met Henk Mentink van het organiserende Loopgroep 2000. Er is een tijd geweest dat ik als C-junior van AV Athlos in Harderwijk ongeveer alle clubrecords op de middenlange- en lange afstand uit mijn hoofd kende: een aantal daarvan waren in handen van Mentink.

Volgende week Scheemda; de druk is eraf (maar volgens mij kan het daar - bij goede omstandigheden en dito fysieke gesteldheid - nog iets harder...)

Tot dinsdag!