Aquajoggen in de Parrel, feest in Onstwedde, gras, asfalt en disco in Zevenhuizen

Plaatsingsdatum: Aug 12, 2012 8:55:33 PM

Vanwege een voetblessure had ik mij vanaf eind april 5-6 weken noodgedwongen vermaakt met fietsen en aquajoggen. Daarna nog een paar weken looptrainingen van bv. 2 x 10’ of 1 x 25’ op 9/uur. Maar half juni kon ik eindelijk weer een beetje normaal trainen. Wel net vier 10K-wedstrijden van het circuit gemist, dus dat was wel heel diep zuchten. ‘Onstwedde’ (2-7) hoort ook bij het circuit, dus daar wilde ik in elk geval lopen. Gelukkig was het zomers, en toch niet te warm, omdat het parcours voor ¾ in de schaduw lag. Het ging helemaal niet slecht, toen ik halverwege zag dat ik in 20’35” doorkwam. Ik had daar 21’ à 22’ verwacht. Het tempo was goed vol te houden, totdat ik in de 9^e km ineens steken in de zij kreeg. Dat heb ik in 30 jaar wedstrijden nog nooit gehad. Het betekende letterlijk stilstaan. Het ging ook vrij snel weer weg, maar het kostte me zeker 30-40”. Dat ik toch nog finishte in 41’57” was een grote meevaller, en helemaal als je daarmee als 3^e in de categorie eindigt.

Het aquajoggen heeft wel geholpen de conditie te onderhouden: je komt ontzettend langzaam vooruit, maar je kunt met een speciale drijfgordel echt hardlopen in het water en, i.t.t. fietsen, de hartslag goed omhoog krijgen en de verzuring opzoeken. Enige weerzin moest ik wel overwinnen, maar ik ben toch blij dat ik dat gedaan heb.

Vrijdag werd de 7 van 7huizen gelopen, met een parcours van 3,5 km variërend van grindpaden, straten, grasvelden, zandpaden en asfalt. Vorig jaar liep ik daar 27’56”, nu 28’23”. De extra secondes maakte ik in de laatste 2 km, want op 5 km kwam ik bijna net zo snel door als vorig jaar. Nu had ik wel meer moeten werken de eerste 5 km dan vorig jaar, want toen had ik meer souplesse en snelheidstraining in de benen.

Tussen de dreunende disco door kondigde de deejay na afloop een paar keer de prijsuitreiking aan, maar deze liet nogal op zich wachten. Maar er was tv, met ondertiteling, dus kon de hockeyfinale en de vrouwenestafettefinale gevolgd worden. Helaas viel Euwe net niet in de prijzen, dus was het wachten wat dat betreft voor niets. Vorig jaar een spiketas als aandenken, nu een medaille. Ook was de organisatie niet zuinig met verzorgingsposten en drinkflesjes na afloop, en waren vrijwilligers enthousiast en behulpzaam, zodat de inschrijving, parkeren e.d. erg vlot gingen; compliment voor Zevenhuizen!

Frans