En nog meer Winschoten

Plaatsingsdatum: Mar 25, 2012 7:36:46 PM

Het voorjaar was vroeg dit jaar, met een mix van zon, wind en koele temperaturen. Met deze mix van factoren gingen Steffi en ik richting Winschoten, voor een race over 10 Engelse mijl, een afstand die wij beiden nog nooit eerder hadden gelopen. Korter dan een halve marathon, maar langer dan 10 kilometer. Volgens MacMillan's calculator en gegeven mijn halve marathon van Haren moest ik mikken op 15 km/uur, dus daar ging ik op weg.

De start was op een drie-laans atletiekbaan, die driekwart rond moest voor we een rondje langs de Blauwe stad, Beerta en Finsterwolde gingen maken. Gedrang om vooraan te komen, want er was geen startmeting, dus uitsluitend brutotijden. Maar na de start trok alles vlot uit elkaar. Barry kwam na 100 meter langszij, en adviseerde mij niet te snel van start te gaan (waarna hij vlot vooruit snelde). Na de baan de weg op, en tegen de wind in. Ik liep de eerste kilometer met Frans op, maar verder was er bijna niemand om ons heen, dus dat was niet goed met deze wind. Daarom zette ik wat aan om een groepje van ongeveer 10 man dat zo'n 50 meter voor mij liep bij te halen. Dit kostte mij ongeveer een kilometer, wat ze hadden het tempo er goed in, en de wind was stevig. Misschien dat ik hierdoor teveel energie verspild heb, maar aan de andere kant kon ik een behoorlijk aantal kilometers in de luwte lopen.

Hoewel het groepje langzaam maar zeker uit elkaar begon te vallen, bleef er genoeg over om de wind een beetje af te zwakken. Rond 7 kilometer waren we nog met vier lopers, waaronder Maarten Hoeksema. Gelukkig was het tegenwindstuk nu ook voorbij, dus de groepssteun was voornamelijk nog psychologisch. Op dit punt had ik het vrij zwaar, en liep op een gegeven moment ook een meter of 10 achter de overgebleven drie. Maar na 8 kilometer (de helft zit erop!) ging het beter, en kregen twee van de andere lopers het moeilijk. Met als gevolg dat ik alleen met Maarten overbleef. Gezamenlijk liepen we de volgende kilometers, en ik voelde mijn krachten terugkeren (de magie van de gel, of de wind mee?).

Hoewel het met mij beter ging, kreeg Maarten een inzinking. Rond de 11 of 12 kilometer viel hij aanzienlijk terug in snelheid, en liep ik weer alleen, met nog een paar lopers in paar honderd meter voor mij. Het lopen ging soepel, dus al snel kwamen de laatste kilometers in zicht. Kort voor Winschoten haalde ik twee lopers bij. Op het laatste stuk wisselde ik een aantal keren van koppositie met (vermoedelijk?) Jos Arends, die elke keer als ik hem inhaalde een verwoede tussenspurt inzette om weer op kop te komen. Samen begonnen we aan de laatste 500 meter, maar toen ik op 400 meter versnelde had hij geen antwoord meer. Mijn laatste kilometer bleek dan ook samen met kilometer 3, waarin het groepje bijhaalde, de snelste. Eindtijd 1:04:26, precies 15 km/uur.

Steffi kwam binnen op 1:21, en was zeer tevreden. Ook Frans en Euwe, twee van de drie overige LA-ers, waren tevreden. Barry werd tweede, en Harm Noor kon het niet laten om nog een keer Barry's opgeheven armen uit Haren in herinnering te brengen. "Als een baby in zijn badje". Puur poëzie.

P.S. Kor: Rotterdam is weliswaar over drie weken, maar ik loop hem niet.