De Thaisner Dörpsrun

Plaatsingsdatum: Sep 25, 2011 7:20:57 PM

Toen ik drie jaar geleden voor de New York marathon aan het trainen was en een lange duurloop richting Oost maakte, liep ik op de weg terug door Thesinge. Al voor ik het dorp inkwam stonden er bemoedigende bordjes "Nog 500 meter"! "Nog 400 meter". Niet voor mij uiteraard, want ik moest nog terug naar huis, maar ze waren onderdeel van de lokale wedstrijd die in volle gang was toen ik door het dorpje heen kwam.

Dit jaar was ik wederom in aanloop voor New York op zoek naar een halve marathon als testwedstrijd, maar de komende weken leek er niets echt in de buurt te zijn. Oldenzaal of Oldenburg waren de beste opties. Maar donderdag plofte de Runners World op de mat, met op de wedstrijdkalender de run van Thesinge, met zo'n beetje alle afstanden die je kunt bedenken: 4 kilometer, 4 mijl, 10 kilometer, of 21.1 kilometer. In een opwelling (en zonder naar het weerbericht te kijken) schreven Steffi en ik ons meteen in.

Na de laatste warme dag van de zomer in Winschoten leek dit echter de eerste warme dag van de herfst te worden. Zonnige dag en 20 graden. Op zich niet overdreven warm, maar op het Groninger platteland is weinig schaduw te bekennen. Aangekomen in Thesinge was het inderdaad aan de warme kant, maar niet de drukkende hitte uit Winschoten.

Het deelnemersveld voor de halve marathon was bescheiden, ongeveer 25 mannen en 15 vrouwen, schat ik, maar alle afstanden startten samen, dus het was toch een drukte van jewelste bij de start. Op de halve deden van Groningen Atletiek ook Emile Nales en Herwin Veenstra mee (en misschien nog anderen: ik ken niet iedereen even goed). Emile is momenteel in goede vorm, en houdt bovendien van warm weer, dus ik had niet het idee dat ik hem kon verslaan. Na de start stoof een groot deel van het veld weg, maarja, 10 kilometer, 4 kilometer, 4 mijl? Ik bleef bij Emile en Richard Jong-A-Pin (?) met een tempo van rond de 4:08. Herwin bleek achteraf sneller weg te zijn, en eindigde uiteindelijk als tweede. Het tempo van 4:08 was, ondanks de warmte, goed vol te houden. Na 2 km begon Emile te versnellen, en Richard ging met hem mee, dus ik liet ze mooi lopen, want hoewel ik lekker liep wilde ik in dit stadium niet onder de 4 min/km gaan lopen. Dat vonden ze zelf blijkbaar ook, want na nog een kilometer haalde ik ze weer bij. Twee jongens van een jaar of 12 dolden nog een tijdje om ons heen, maar zij waren duidelijk bezig met een kortere afstand. Na een kilometer of 7 zette Emile weer een versnelling in, waarop ik hem en Richard weer liet lopen. Na kilometer 10 kwam een vervelend stuk met zand en grind. Dat was niet zo lekker op mijn wedstrijdschoenen, die afgezien daarvan goed bevielen. Dit grindstuk, van ongeveer twee kilometer, was ook het punt waar Richard bij Emile moest afhaken, en vervolgens door mij werd ingehaald. Hij zou uiteindelijk 10 minuten na mij finishen. Op dit punt was bestond het veld overigens alleen nog maar uit halve marathonners, die allemaal als eenlingen over het Groninger platteland liepen.

Het grindstuk had toch even de snelheid uit mijn benen gehaald, of het was de hitte die toch wat te sterk werd, maar na 12 kilometer ging mijn tempo iets achteruit, naar de 4:12-4:14 regionen. Toch ging het lopen gewoon nog erg lekker, en was de pijn die ik driekwart van mijn vorige halve, die in Haren, voelde, afwezig. Ik voelde dus niet de aandrang om helemaal tot het uiterste te gaan, maar om gewoon een lekkere race te lopen. Eigenlijk ging het zo kilometer na kilometer door, rechte wegen, af en toe nog even oppassen voor een tractor, en voor ik het wist zat ik op kilometer 18, en werd het nu toch echt aanpoten. Het dorp kwam alweer in zicht, nog even een vervelend schelpenpad aan het eind, maar daarna door de finish. Vierde plaats, in een tijd van 1:28:09. Geen supertijd, maar ik ben er toch heel tevreden mee, gegeven de omstandigheden en het relatieve gemak waarmee het ging.

Na de finish nog even nakletsen, en wachten op Steffi, die als derde vrouw net binnen de 1:50 binnenkwam. Ook zij was (terecht) tevreden over haar prestatie. Helaas voor haar hadden ze geen podium... Maar verder was alles heel goed georganiseerd, met zeer goede verzorging onderweg, duidelijk bewegwijzering en lekker eten na de finish. Je vraagt je af waarom het geen deel uitmaakt van een van de loopcircuits, maar misschien zou de charme en het dorpse karakter verminderen als alle broodlopers de prijzen komen ophalen...