Wind en kou in Sellingen, wel 2 eerste plaatsen

Plaatsingsdatum: Apr 15, 2012 8:30:17 PM

In de schaduw van Rotterdam werd vandaag ook de 14 Gehuchtenloop van het Univé-circuit gehouden., ik was dus heel vroeg uit bed om wakker en enigszins scherp te zijn voor de start van de halve marathon om 11 uur. Dat was voor mij een probeersel, nadat ik 29 jaar geleden (De Nacht van Paddepoel) mijn eerste en tot nu toe enige halve marathon liep. Jarenlang heb ik daarna gezegd dat ik geen wedstrijden van langer dan 10 km loop. Maar de 10 mijl in maart (en het herstel daarvan) gaf mij het vertrouwen dat ik een halve marathon redelijk moest kunnen uitlopen. Ik had Exloo of Blijham in mijn achterhoofd, maar om in elk geval te weten hoe het ook alweer is, wilde ik daarvóór al wel een keer eentje gelopen hebben; vandaag dus. Na 2 km had ik 8’48”. Achteraf hoorde ik van iemand met een satelliethorloge dat dat bordje zeker 150 meter te ver heeft gestaan; organisatoren zouden eens moeten weten hoe zoiets het denken beïnvloedt. Ik dacht meteen dat dat al ¾ minuut trager was dan de 1^e 2 km in Winschoten en dat ik dus wel zou uitkomen op 1h35’ à 1h40’. Na heel wat kilometers alleen te hebben gelopen met een vaak forse koude tegenwind stond bij 10 km de klok: 42’38”. Dat leek me ook niet te kunnen kloppen, maar het moet toch wel kloppen, dacht ik. Op mijn eigen stopwatch heb ik na de 2^e kilometer de hele wedstrijd niet meer gekeken, ik volgde alleen mijn gevoel, en ook na de 10^e kilometer heb ik dat gedaan. Blijkbaar liep ik toch harder dan ik dacht, ik zette mijn wantrouwen tegen de klok om in een optimistische stemming, besloot dat tijd en afstand klopten, en heb tot de 13^e km. waar mogelijk - stukjes uit de wind, stukjes half wind mee - geprobeerd om steeds iets aan te zetten. Van te voren wist ik dat het moeilijkste stuk tussen 13 en 17 km zou liggen: een lang recht stuk langs een kanaal met harde wind pal tegen, en je hebt er dan al 13 op zitten. Ook bleek het nog een onverhard, hier en daar nogal hobbelig stuk te zijn. Inderdaad kwam die (wind-)verwachting uit, maar ik kon me blijven concentreren en mijn ritme aanhouden. Jacob vertelde me later dat dat stuk voor hem het moeilijkste was: door de hobbels begon zijn bilspier weer op te spelen, en dat maakte het voor hem niet makkelijk. Ik was zelf ook blij dat dat stuk er opzat. Daarna nog een km., weer op asfalt, met zijwind en nog 3 km. met meewind. Ik kon nog behoorlijk aanzetten, ook omdat het mentaal, met nog drie km met meewind te gaan, ook makkelijker werd. Maar dat het me fysiek ook lukte om dit vol te houden en zelfs nog te versnellen, (en bijna de loper in te halen die het hele rechte stuk 100-200m voor me liep), dat gaf me wel het meeste vertrouwen en het lekkerste gevoel over deze wedstrijd. In Paddepoel liep ik (met niet zo’n goede voorbereiding als nu) destijds 1h32’, en hoewel ik geen zin had mijn stopwatch in de gaten te houden, had ik die tijd wel in mijn achterhoofd. Maar een wat seniore man, wie weet ook 60-plusser, die ik in een bocht achter me zag, wilde ik ook voor blijven, dus dat stimuleerde ook weer om het wat verhoogde tempo aan te blijven houden. Ik finishte uiteindelijk in 1h30’10”. En ik werd, bij afwezigheid van Nienhuis, eerste. Eerste?? Onvoorstelbaar vond ik het. Nrs. 2 en 3, zaten 2½ en ruim 5’ achter mij. Jacob, bezig met zijn 25^e loopjaar, liep bij de 45-plussers 1h20’05”, en werd ondanks de dip langs het kanaal, 1^e in zijn categorie, en ook nog eens 3^e overall. Hij zal in het circuit moeten duelleren met Opten (die er vandaag niet bij was), maar heeft er vertrouwen in dat hij in zijn jubileumjaar het eindpodium haalt. Je kunt je voorstellen dat wij heel tevreden uitliepen.

Frans